Vorig jaar bracht Steven Borgerhoff onder het alter ego SJ Hoffman het prachtige debuut The Long Now uit en dat op 43-jarige leeftijd. Gemotiveerd door het positieve onthaal van zijn eerste album, heeft Borgerhoff een jaar later al de opvolger Walves Holding Time klaar. Wij hadden een gesprek met deze talentvolle laatbloeier.
Je was 43 toen je debuutalbum verscheen. Hoe komt het dat het zo lang duurde voor dit album uitkwam terwijl je toch al honderden demo’s had klaarliggen?
Ik dacht oprecht dat het allemaal niet goed genoeg was en dus ging ik ervan uit dat ik de mensheid niet moest lastig vallen met mijn muziekjes. Dankzij mensen als Luuk Cox en Mikey Rowe heb ik mij dan toch beetje bij beetje laten overhalen. Zij vonden het materiaal namelijk te goed om zomaar te laten liggen. So, I took a shot. En ik heb het me eerlijk gezegd nog geen seconde beklaagd.
Voor de opvolger Waves Holding Time heb je niet zo lang gewacht. Had je na het eerste album al onmiddellijk nummers voor je tweede plaat in gedachten?
Omdat ik zo lang gewacht heb met mijn debuut vond ik dat ik geen tijd meer te verliezen had. Ik had weliswaar nog heel veel oud materiaal liggen maar ik besloot om toch met een nieuwe lei te beginnen en mijn tanden in nieuwe nummers te zetten. Na een half jaar schrijven had ik het idee dat mijn album af was. Ik schreef daarna nog wel wat nieuwe dingen maar op de een of andere manier pasten die niet meer in het plaatje. Dus ben ik beginnen opnemen met producer Sam Pieter Janssens die je onder meer kan kennen van de band And Then Came Fall.
Op The Long Now en op het nieuwe album helpt er heel wat bekend volk mee zoals Mickey Rowe (van Noel Gallagher), Neeka, Sebastian Leye (Delvis, Slow Pilot), Arnout Hellofs (Hooverphonic, Walrus), Pieter Van Dessel, Leonie Gysel en Pasccal Deweze. Hoe zijn deze samenwerkingen tot stand gekomen?
Sommige mensen ken ik al een tijdje. Zo zat ik bijvoorbeeld ooit – lang geleden! – samen op kot in Londen met Pieter Van Dessel. Andere samenwerkingen kwamen dan weer toevallig tot stand. Mickey Rowe liep ik bijvoorbeeld toevallig tegen het lijf na een concert van Noel Gallagher in Club 69. Nog andere mensen heb ik gevraagd omdat ik fan ben, zoals Pascal Deweze, Arnout Hellofs, Neeka en Seb Leye. Stuk voor stuk geweldig lieve en getalenteerde mensen.
Pieter Van Dessel (die te horen is op de single Alright) deelt met jou de liefde voor melancholische muziek. Het geluid van Marble Sounds komt ook wel dicht in de buurt van jouw nummers. Is dat toeval ?
Ik denk het wel. Het klopt dat we inderdaad een gelijkaardige muzieksmaak delen. Wat hij met Marble Sounds doet, vind ik schitterend. And he is one hell of a musician!
Er worden veel vergelijkingen gemaakt tussen jouw sound en Talk Talk. Is deze band een grote inspiratiebron geweest voor jou?
Ik ga niet rusten vooraleer ze de eer en erkenning krijgen die ze verdienen! Ze blijven nog steeds ondergewaardeerd vind ik. Ik ben fan van veel bands en muzikanten maar Talk Talk is een specialleke. Met The Colour Of Spring en Spirit Of Eden leverden ze twee legendarische albums af. Heel vreemd want op mijn debuut droeg ik de eerste song Again (Spirit Of Eden) op aan zanger Mark Hollis. Een week erna stierf hij.
Is deze quarantaine-tijd een creatieve periode voor jou, waarin je veel nummers schrijft?
Eigenlijk niet. Hoe vreemd dat ook mag klinken. Ik ben mijn ritme wat kwijt waardoor ik minder toekom aan het schrijven van songs. Maar ik luister wel heel veel naar nieuwe dingen.
Waves Holding Time is aangekondigd als een avontuurlijke en bij momenten meer experimentele plaat dan zijn voorganger. Was daar een bepaalde reden voor?
Ja. Ik vind dat je op elke plaat andere muzikale wegen moet inslaan. Deze keer zocht ik meer het avontuur op. Het zal wel altijd als SJ Hoffman klinken maar productioneel hebben we het toch wat experimenteler opgevat. Zo staan er bijvoorbeeld drie ambient-achtige soundscapes op. Een beetje een eerbetoon aan Brain Eno.
In het verleden heb je bij Q-music gewerkt. Nu niet echt een zender die we aan jouw muzikale smaak kunnen koppelen. Is dat ook een reden waarom je daar niet meer werkt?
Ik wilde als jonge gast absoluut voor de radio werken. Toen ik in Londen woonde, hoorde ik dat er in Vlaanderen een nieuwe zender genre Virgin Radio zou opgestart worden. Later bleek het toch een andere soort radio te zijn die niet helemaal aansloot bij mijn muzieksmaak. Ik heb daar wel twee mooie jaren gehad. We waren met een heel kleine ploeg en er werd behoorlijk wat afgelachen. Maar na amper twee jaar had ik het gevoel dat ik andere wegen moest inslaan. En dat heb ik dan ook gedaan.
Als je zoveel demo’s gemaakt hebt, hoe maak je dan een keuze uit welk nummers op het album verschijnen?
Die keuze laat ik over aan iemand anders. Sam Pieter heeft uiteindelijk gekozen voor de nummers die op deze plaat zijn beland.
Jouw debuutplaat werd overal lovend onthaald, geeft dat een bepaalde druk voor de opvolger?
Neen, integendeel. Ik heb meer vertrouwen nu. Ik viel haast van mijn stoel van al die fijne en mooie reacties, recensies etc. Maar druk? Neen!
Mogen we volgend jaar weer een nieuwe SJ Hoffman plaat verwachten?
We hebben net de laatste hand gelegd aan een soundtrack voor een Canvas-reeks. Heel spannend. En met het maken van een soundtrack heb ik een droom in vervulling zien gaan.
