Shy Dog, Noah Melis dus, brengt op 13 maart zijn tweede soloplaat uit. Wij kunnen niet wachten, hij nog minder.
Hoe kwam je op de naam Shy Dog?
Mensen denken altijd dat de naam een verwijzing is naar mijn hond die, voor ik hem adopteerde uit Spanje, mishandeld is geweest en daarom nogal verlegen is. Dat is niet waar. De naam werd eigenlijk gestolen uit de titel van één van mijn favoriete albums: Shy Dogs van Pill Wonder, het muzikale alter ego van de Amerikaan William Murdoch. Het album kwam enkel uit op cassette, in een beperkte oplage en was dus moeilijk te verkrijgen maar net toen ik mijn eerste stappen aan het zetten was in het schrijven van solomuziek kreeg ik een gevonden exemplaar via de post aan. In de liner notes, bij de dankbetuigingen, staat geschreven: “Thanks to all you Shy Dogs out there”. Dit werd door mij geïnterpreteerd als een goedkeuring van Will om de naam te gebruiken. Hij stuurde me trouwens een jaar geleden een mail dat hij mijn muziek had ontdekt, via de naam en dat hij het erg goed vond. Dagen op wolken gelopen!
Op 13 maart komt Be Always In Bloom uit. Wat verwacht je er zelf van?
Verwachtingen probeer ik bij Shy Dog altijd te temperen. Als mijn muziek wordt gehoord en gesmaakt door de juiste mensen, ben ik al heel blij. Dat mijn muziek waarschijnlijk nooit een groot publiek zal aanspreken is ook niet de bedoeling of erg. Shy Dog doe ik voornamelijk voor mezelf, het is een leerproces. Je zou dan kunnen vragen waarom ik überhaupt platen uitbreng en ook daar is het antwoord redelijk egoïstisch: het voelt goed om nummers af te werken en te bundelen, zo kan ik terugkijken naar hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld, wat ik heb geleerd en vooral wat ik nog kan bijleren en verbeteren.
Hoe zit het met je andere acts: Borokov Borokov, Bed Rugs, Olden Yolk?
Bed Rugs staat op non-actief, het drukke tourschema werd te moeilijk voor de anderen en we besloten collectief om te stoppen met spelen. We hebben uiteraard wel nog frequent contact, zo mixte ik bijvoorbeeld de laatste plaat van Yannicks nieuwe project Yonder Trips.
Bij Olden Yolk fungeer ik momenteel vooral als tourend drummer, dus wanneer zij touren (voornamelijk in Europa) spring ik in. Voorlopig is het logistiek te moeilijk om deel te zijn van een groep die werkt uit Los Angeles maar we houden nauw contact en kijken naar mogelijkheden tot meer samenwerking.
En Borokov Borokov is een hogesnelheidstrein. De groep vraagt en krijgt veel aandacht, zowel van onze omgeving als van onszelf. Borokov Borokov is een full time-job en reduceert Shy Dog soms tot een part time-job dus een goede balans vinden tussen de twee is niet altijd even makkelijk. Toch soms ook welgekomen omdat de muzikale genres zo ver uit elkaar liggen wat voor mij een zekere frisheid biedt aan beide projecten. We brengen in maart onze nieuwe plaat Enkel Duetten uit waarin ik tijdens het opnameproces enorm veel heb bijgeleerd.
Er klinkt verdriet uit je laatste single, Stay. Was het een therapiesingle om iets te verwerken?
Eigenlijk is de hele plaat therapeutisch geweest, ik heb ze dan ook opgenomen middenin een breuk met een voor mij erg belangrijk persoon. Omdat mijn schrijfproces nogal atypisch is (ik werk namelijk steeds eerst de nummers instrumentaal af alvorens ik aan de zang en tekst begin), kregen veel nummers op de plaat een dubbel gevoel. De muziek, die ik schreef voor de breuk, klinkt op zich vrolijk maar de teksten, die volgden na de breuk, zijn dan weer vaak pijnlijke reflecties. Stay is daar misschien wel het beste voorbeeld van. De muziek schreef ik nadat we samen een leuke dag doorbrachten, de tekst schreef ik maanden later, op de dag dat we definitief afscheid namen. Los daarvan denk ik niet dat het een trieste plaat is want ik ben geen triestig persoon, eerder occasioneel nostalgisch.
Hoe zit het met interesse uit het buitenland?
Heel goed. Door de afgelopen twee jaar vaak in het buitenland te touren met verschillende projecten ben ik best wat gelijkgestemde mensen tegengekomen. Wanneer ik voel dat het gepast is om Shy Dog aan te bieden doe ik dat, de reacties zijn meestal positief. Zo heeft mijn eerste single Paradigm Shift het tot in een veelbeluisterde Italiaanse Spotify-playlist gehaald nadat ik in Rome op reis was om de plaat af te mixen. Ook in Spanje kreeg ik een goeie review op een bekende muziekblog na een Olden Yolk-show in Valencia. En via internet krijg ik af en toe vanuit Noord- & Zuid-Amerika en zelfs Japan de vraag hoe het zit met nieuwe muziek, heel fijn allemaal.
Waar kunnen we ons in de nabije toekomst qua Shy Dog nog aan verwachten?
Momenteel zijn we volop in de voorbereidingsfase om de muziek live te brengen en in het voorjaar gaan we wat concerten in België spelen. Nadien zou ik graag wat babystapjes willen zetten naar het buitenland maar het meest kijk ik uit naar het schrijven van nieuw materiaal. Door een recente herontdekking van Talking Heads en Arthur Russell wil ik Shy Dog wat over een andere muzikale boeg proberen gooien. Ook mijn manier van werken wil ik veranderen door mijn erg getalenteerde medemuzikanten meer te betrekken in het schrijfproces.
En ooit wil ik, à la Brian Wilson, een plaat opnemen vanuit de control booth met een soort Wrecking Crew-achtig live-orkest. En dan ga ik erover croonen. Maar wie wil dat niet?
