Sam Vloemans raakte als jonge snaak begin deze eeuw bekend als een uitstekende trompettist. Deelde het podium dan wel de studio met onder andere Dez Mona, Gabriel Rios Axelle Red, Texas, Lange Polle, Belle & Sebastian, Guido Belcanto, Michael Frante & Spearhead. Tegelijk bouwde hij aan een stilaan indrukwekkend oeuvre als componist. Het meditatieve pianostuk 12 is de voorbode van een herfstplaat met werk van hem, uitgevoerd door drie solisten.
Einde ’90 leerden we Sam Vloemans kennen in een inmiddels teloorgegaan Iers cafeetje in de Nationalestraat in Antwerpen. Daar jamde hij elke zondag met gasten zoals Elko Blijweert, Karel De Backer, Stef Kamil Carlens, en een gezonnebrilde taxichauffeur genaamd Giorgio. We fotografeerden hen af en toe, en zijn sindsdien Sam blijven volgen. Straffe concerten en jams gezien. In de meest uiteenlopende genres, jazz, latin, funk, rock tot aan een optreden op I Love Techno toe. Het verbaasde ons dan ook niet echt toen jaren later Ida Nielsen, de bassiste van Prince, en Fred Wesley, de bandleider van James Brown, kwamen meespelen op de eerste plaat met zijn band CargoMas.
Tussen al het live- en studiowerk door, schrijft Vloemans veel eigen werk, en niet alleen voor zijn eigen groepen. We herinneren ons prachtige voorstellingen voor kinderen en volwassenen in Het Paleis. Er zijn filmscores en muziek voor tv. En nu is deze herfst het soloalbum One-Ode in aantocht. Daarop brengen drie solisten werk van Sam Vloemans.
“Tot september brengen we elke maand een track uit, en dan komt het album eraan”, zegt Vloemans. Hij componeerde en producete de muziek, maar speelt niet mee.
“Behalve Florejan Verschueren zijn er nog twee solisten. Ze interpreteren elk apart solostukken. We brengen de plaat in de herfst uit, want ze klinkt heel minimalistisch, ideaal voor de donkere avonden. De nummers zijn oud en nieuw. Sommige dateren van meer dan tien jaar geleden, andere zijn vrij recent. De rode draad is dat het stukken zijn die baat hebben bij een solo-instrument. Dat staat in fel contrast met wat ik met CargoMas doe, wat een grote band is.”
“De twee andere namen geef ik nog niet vrij, dat is een verrassing. Florejan was mijn beste jeugdvriend in Hoogstraten toen we 15, 17 jaar waren. We speelden samen in groepen en als duo. Nadien zijn we elk onze muzikale weg opgegaan, hij meer richting commerciële pop. Maar door onder meer zijn klassieke basis en zijn jazzstudies in Rotterdam heeft hij een heel eigenzinnige speelstijl.”
Bejing
Vloemans werkt ook geregeld samen met de multi-kunstenaar Hans Op de Beeck. Voor de animatiefilm A Vanishing Point als onderdeel van diens expo Vanishing in Bejing leverde Vloemans de soundtrack. Naast componeren en arrangeren, dirigeerde hij hiervoor ook het Hermes Ensemble. De expo komt ongetwijfeld naar Europa. En binnenkort is de soundtrack van Vloemans ook online beschikbaar.
Facebook – Instagram – link muziek & socials – Expo Vanishing
