Romanie is een talent die je met haar songs meteen bij de kraag pakt en je dwingt om te luisteren. Luistermuziek zouden we zeggen. Maar genoeg introductie, laten we het Romanie zelf vragen…
Dag Romanie. Tot dusver hebben we je levensverhaal nog niet in Dag Allemaal kunnen lezen, dus stel je maar eventjes voor.
Romanie is Romanie Assez, een jonge singersongwriter uit West-Vlaanderen, die in Gent blijven plakken is. Ik ben best wel een bezige bij, en muziek is altijd al één van mijn grootste passies geweest waar ik maar geen genoeg van krijg. Sinds juli ben ik afgestudeerd en had ik plots naast mijn job geen echte hobby’s meer (ik was als student ook heel veel met theater bezig) . Daarom had ik me voorgenomen om dit jaar te proberen om echt voor mijn muziek te gaan. Het was tot nu toe een heel productief jaar met bijna alleen maar up’s op muzikaal vlak en het smaakt zeker naar meer.
Het eerste waar je aan denkt als je je muziek is uiteraard country. Een genre, let’s be honest, dat je vaak dient te verdedigen wegens de vele crap. Hoe leg jij dat aan boord en vind jezelf dat je überhaupt country maakt?
Nu ik mijn eerste ep opgenomen heb, kan ik voor het eerst inderdaad beginnen nadenken over een genre waarin ik mezelf wil gaan profileren. Ervoor deed ik maar iets zonder goed te weten waar ik heen ging (nu nog steeds, haha). Vandaar ook de passende titel Feelings; omdat het echt gaat over alle soorten (muzikale) gevoelens die gebundeld zitten in een ep. Sommige nummers waren al wat ouder, terwijl ik dit jaar tijdens mijn eerste jaar songwriting wel ook veel nieuwe nummers heb gemaakt en wat oude heb herwerkt. Ik zou mijn genre eerder zelf als indiepop omschrijven, maar ik kan er in komen dat Billy misschien als country bestempeld wordt (mede door mijn mondharmonica).
Hoe is jouw liefde bij dit genre begonnen?
Ik heb over het algemeen een voorliefde voor elk genre muziek denk ik, maar ik moet wel bekennen dat folk en indierock/pop mijn grootste voorkeur krijgen. Ik kijk heel erg op naar Lucy Rose en virtuozen als The Tallest Man on Earth. Muziek zit wel een beetje in mijn genen, dus je zou wel kunnen zeggen dat het voorbestemd was dat ik een voorliefde voor muziek zou ontwikkelen.
Zelf vind ik vooral dat je luistermuziek maakt, en vooral dat je een artieste bent die je dwingt om te luisteren. Luisteren we vandaag te weinig?
Dat vind ik een enorm compliment: dat ik misschien net genoeg aandacht kan trekken zodat iemand luistert. Ik maak muziek met vaak een boodschap dus ik vind het wel leuk dat mensen dan écht luisteren. Ik vind evenwel niet dat mensen te weinig luisteren, iedereen is vrij om te doen wat-ie wil. Ik speel bijvoorbeeld ook soms op trouwrecepties en dan komen mensen vaak naar me toe dat ze het erg vinden dat iedereen aan het praten is, terwijl ik dat zelf niet zo erg vind. Als ik achteraf maar één iemand hoor die me vertelt dat ik hem of haar geraakt heb, dan is mijn dag al helemaal goed.
Het beeld dat we hebben van Romanie, op de sociale media toch, is dat van een vrouw die alles in haar eentje doet. Klopt dat beeld?
Mijn muziek is inderdaad een volledig soloproject. Ik ben altijd al heel zelfstandig geweest, dus misschien dat ik ergens onbewust ook wil bewijzen naar mezelf dat ik het op mijn eentje kan doen. Ik kreeg voor mijn afgewerkte ep wel hulp van vrienden, die bijv. het artwork maakten en ik ben benaderd door een stagiair van Motormusic om mijn ep op te nemen. Zonder hun duwtje in de rug had ik zeker niet gestaan waar ik nu al ben beland, dan maakte ik waarschijnlijk nog muziek in mijn living (schiet in de lach).
Zal dat ook zo zijn voor je liveperformances?
Klopt, mijn optredens zijn altijd tamelijk intiem. Soms is het confronterend als het publiek superstil is. Dan denk ik soms: vinden ze het nu saai of vervelen ze zich? Maar aan het applaus merk je dan wel dat ze misschien wel geraakt waren door iets in mijn muziek.
Heel wat solo-artiesten kiezen er op een bepaald moment voor om met band te gaan spelen omdat dit muzikaal meer perspectieven biedt. Zie jij dat voor jezelf in de toekomst ook of ben je een onverbiddellijke loner?
Ik zou wel ooit graag een band achter me hebben inderdaad, denk ik. Eerst wil ik zelf nog verder ontdekken en leren (want ik heb nog een lange weg te gaan). Omdat ik solo ben, kan ik me niet achter iets wegsteken en is alles echt een puur verhaal. Soms is het beangstigend, maar ik merk dat ik wel echt gegroeid ben. Ik zong vroeger in een band en dan waren bindteksten mijn grootste angst. Nu moet ik dat zelf doen en ik merk wel dat het helpt op mijn podiumvrees te overwinnen.
Binnenkort zijn er ook optredens, maar er is ook jouw ep. Vertel eens iets meer daar over! Mijn ep is er een beetje onverwacht gekomen, maar ik ben er heel heel trots op. Sinds dit jaar volg ik mijn eerste jaar gitaarles en songwriting op de Poel en had je me begin dit jaar gevraagd wat mijn grootste droom was, had ik ‘ooit een eigen ep uitbrengen’ geantwoord. In januari kreeg ik plots een mailtje van José (een stagiair bij Motormusic) dat hij mijn demo’s wel wat hebben vond en of ik niet mee wilde werken aan zijn project. Daaruit is dan heel spontaan beslist dat ik een ep zou gaan uitbrengen en Feelings is het resultaat. Het is echt een rollercoaster aan nummers, gaande van heel droevig, tot een heel positief ’This is not a love song’ dus ik denk dat je er niet echt 1 term op kan kleven. Ik ben een immens impulsieve flapuit en ik denk dat dat ook wat weerspiegelt in mijn muziek. Sommige nummers heb ik heel lang aan gewerkt, terwijl Burnt op 20 minuten af was.
Is die ep een opstap naar een volledige plaat of is het daar nog iets te vroeg voor?
Ik wil zeker een volledige plaat uitbrengen, maar daar ga ik iets minder impulsief mee aan de slag gaan denk ik, dus dat zal nog even op zich laten wachten. Maar met mij weet je eigenlijk nooit. (lacht) Volgende week zal het sowieso niet zijn!
Ieder artiest heeft verwachtingen en dromen. Wij willen jouw dromen kennen!
Ik ben wel een dromer. Ik droom veel en groots, maar ben super dankbaar voor alles wat eigenlijk gebeurt in mijn leven. Zoals ik eerder al zei, had ik begin dit jaar nooit geloofd als iemand me had gezegd dat mijn ep ging uitkomen op 30 juni. En kijk nu, ik heb er fysiek eentje in mijn bezit.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Muziek heeft me al overal doorheen gesleept, voor elke emotie of elk moment in je leven, is er wel een gepaste soundtrack. Ik koppel nummers ook steevast (onbewust) aan bepaalde gebeurtenissen. Het mooiste vind ik daarom dat het je leven echt kleur geeft. Ik hoop dat mijn muziek misschien ook ooit voor iemand zoiets kan betekenen. Misschien is dat wel mijn grootste droom (glimlacht)
Wat is de beste plaat aller tijden en waarom?
Moeilijke vraag waar ik waarschijnlijk in elke fase van mijn leven een ander antwoord op zou geven. Platen die mij echt aan het hart liggen of raken koop ik meestal. De laatste die ik kocht waren Los Angeles van Rosalía, No Words Left van Lucy Rose en de nieuwste van Billie Eilish (guilty pleasure, maar ik vind die echt steengoed).
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je doen?
Ik denk dat ik bij iedereen met wie ik in de lift vastzit voor 8 uur iets van levensles zou kunnen meekrijgen.
Concertdata:
30/06 Gent, Bar Broos
21/08 Gent, Café De Loge
10/08 Kortrijk, Bolwerk
14/08 Festival Bokal in Deerlijk.
