Pothamus uit Mechelen is een postrock/sludge trio uit Mechelen.. Een gesprek over kabbelen, stromen en kolken
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Post-rock/sludge trio uit Mechelen. Pothamus leek ons een passende naam voor een beest dat schippert tussen kabbelen, stromen en kolken.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Een groeiproces zonder duidelijke bestemming.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Moeilijke vraag. Al geruime tijd.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Het is een kleine, intense wereld waar contacten snel gelegd worden. Een netwerkketen met weinig schakels.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Onze interesses en inspiratiebronnen variëren van sludge en postrock, over ambient en drone tot shoegaze en slowcore. Onze muziek situeert zich ergens in dat landschap.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Daar hebben nog niet veel last van gehad. Het staat natuurlijk iedereen vrij in onze muziek te ontwaren wat men er zelf in hoort. Hierin kunnen wat ons betreft geen fouten gemaakt worden.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Zolang we een passende aanvulling kunnen zijn, staan we open voor alles.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Elke band hoopt een zekere eigenheid op te bouwen. Wat ons kenmerkt is kennelijk onze organische en stromende, misschien met momenten zelfs bedwelmende manier van muziek schrijven. Of dat ons ook echt uniek maakt, weet ik niet.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De opnames van een eerste full length album.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Zoals gezegd: onze inspiratiebronnen reiken ver. De smaak van het moment variëert van techno over 80’s tot sludge, om maar een paar zaken te noemen.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ieder van ons heeft de zijne. Het is moeilijk om in naam van ons drieën 1 plaat aan te duiden.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het is een manier van communiceren – van in verbinding staan – die uniek is. Dat geldt bij uitbreiding voor elke vorm van kunst. Maar muziek zeker bezit de mogelijkheid om al het overbodige en al het ongegronde te doorprikken en meteen door te dringen tot een zekere, diepmenselijke essentie. Het beroert, verzacht, verbindt, versterkt, spoort aan…
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met elkaar, zodat we verder kunnen nadenken en werken.
