Negen knallers op sexy paars vinyl. Meer moet dat niet zijn, zeker niet als je Mitraille heet. Garagepunkrock van de bovenste klasse. Gemaakt om luchtgitaar op te spelen of indien je in een wat meer agressieve bui verkeert om er het kot mee af te breken. We trokken naar thuishaven Antwerpen om de drie te ondervragen over de oorsprong van het nieuwe album MITRAIILLE en ook iets over liften.
Doe eens een poging om het geluid van Mitraille te omschrijven.
Langs de ene kant hardcorepunk, langs de andere kant is het catchy, rauwe garage. Ze zijn in elkaar verweven met hoekige, nerveuze riffs, waardoor er ook postpunk in kruipt.
Hoewel zeer toegankelijk qua muziek, zit Mitraille in de underground. Is het daar heerlijk vertoeven of zouden jullie de kans wagen om met grote spelers in zee te gaan als het kan?
Het is zeker heerlijk vertoeven in de underground. We hebben het geluk veel live te kunnen spelen, en komen daardoor op heel gevarieerde plekken. De ene week speel je in een obscure brouwerij in Wallonië, de andere week een goed verzorgde support in een Vlaamse muziekclub, en dan weer in een kleine Nederlandse punkkelder waar ze zo hevig zijn dat het zweet van het plafond drupt. Die variatie vinden we heel tof, en we hebben de vrijheid om naar al die coole plekken in Europa te gaan. Grote spelers staan sowieso niet aan de deur te kloppen, dus wij doen lekker verder.
Toen ik Mitraille hoorde, dacht ik… niet uniek in de wereld, wel uniek in België. Akkoord met deze stelling?
Haha, geen idee! We vinden dat we een goede balans hebben tussen het catchy en energetische van garage, en de kwaadheid en het lawaaierige van punk. Maar hoe uniek dat nu juist is, vinden we moeilijk om over te oordelen.
Jullie hebben er geen moeite mee om veel materiaal op het publiek los te laten. Nu is er een nieuwe plaat, MITRAIILLE genaamd en die is uitgebracht bij verschillende undergroundlabels. Hoe ging dat te werk?
We werden vorige zomer uitgenodigd op Spastic Fantastic Festival in Duitsland. De organisator heeft ook een platenlabel, en was onder de indruk van de show. We zijn daarna nog met hem op de lappen geweest en dat was dan gelijk beklonken. Onze vorige releases zijn steeds op Belly Button Records en/of Ronny Rex uitgekomen, en dat is nu ook het geval. Dat is altijd een goede samenwerking geweest. Ook Rockerill Records uit Charleroi brengt de nieuwe lp mee uit.
Verkrijgbaar in zwart en paars vinyl. Waarom precies paars?
Dat was de kleur die goed paste bij het paars in het artwork. En het paars in het artwork werd dan weer gekozen door drummer Arno. Dennis maakt steeds het artwork voor de band, maar ik ben kleurenblind. Dus ik maak het steeds eerst in het zwart/wit en haal er dan graag de bandleden of platenbazen bij om kleuren te kiezen.
Negen songs. Sommige zullen zagen dat dit te weinig is, zelf vind ik het een prima aantal voor een perfecte garagepunkrockplaat.
Helemaal mee akkoord. Het aantal nummers op een album maakt niet uit. Ze klokt af op 25 minuten. Goed stevig en kort, zo hebben we zelf ook liefst garage- en punkplaten. Ooit willen we er één maken zoals ZEKE: 15 nummers in 17 minuten, haha.
De uitschieter, qua stijl, is Laundry Tonight. Funky krautrock die wel iets heeft van Talking Heads. Een uitstapje, of zou het kunnen dat Mitraille meermaals dit pad zal bewandelen in de toekomst?
Wie weet! We hebben er al garage, punk, hardcore en postpunk bij gesleurd om de muziek te benoemen, dus we kunnen veel richtingen uit.
Ik hoor eigenlijk zo veel. In de eerste plaat Mitraille, maar ook Britse postpunkbands als Wire of de Buzzcocks. Waren die bands invloeden of voorbeelden?
Neen, dat zijn eigenlijk geen directe invloeden voor de plaat of de band. Maar bedankt voor het compliment ! Wel heel goede bands met heel goede nummers.
Mitraille klinkt tegelijkertijd geraffineerd en poppy. Het is duidelijk dat jullie als band je energie van liveband ook in de studio willen vastleggen. Hoe gaat dit precies te werk?
Klopt. De opnames hoeven echt niet perfect te zijn, zolang de energie en goesting maar voelbaar zijn. Een rauwe opname kan zoveel krachtiger zijn dan één die technisch gezien beter zou moeten zijn. Wie daar nog aan twijfelt moet de Back From The Grave-compilaties maar eens checken. We hebben altijd op dezelfde manier opgenomen: alle drie de instrumenten live, samen, in dezelfde kamer, en dan opnemen op analoge tape. Je hebt maar een bepaald aantal takes en niemand mag zijn deel verkloten, dus dat maakt het wel spannend. Eens dat er op staat nemen we apart de vocals op, en minimale overdubs. De plaat werd opgenomen bij Rafael Hilario Valles in Tooth Mountain te Antwerpen. Hij is ook de Belly Button Records-man.
Punk is echt wel een drijfveer voor de band, niet? Dan heb ik het niet over een hanenkam, maar wel lekker je goesting doen en je niet teveel aantrekken van anderen.
Klopt, we zouden ons geen andere manier van werken kunnen inbeelden.
Een van de song heet Sick Of Me. Dat mag je toch eens uitleggen.
Haha, het refrein gaat “You’ll get sick of me, I know you will”. De volledige tekst zit in de platenhoes, laat ik daar nog wat mysterie rond houden.
Jullie gaan straks in het binnenland touren, maar ook in het buitenland.
Klopt! Er zit een weekend in Nederland aan te komen (waaronder Patronaat in Haarlem), in februari trekken we een lang weekend naar Frankrijk en in mei gaan we 11 dagen op tour door Duitsland. In juli spelen we voor het eerst in Polen. Maar eerst doen we de releaseparty in Cabron, Antwerpen (04/10) en de Zwerver in Leffinge (20/10).
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Mathias: Moeilijk. Ik heb niet echt een favoriete plaat aller tijden, dit hangt echt wat af van de periode. Maar om toch iets te antwoorden; tegenwoordig heb ik Loaded van The Velvet Underground weer even grijs gespeeld.
Dennis: Dat is inderdaad zo’n onmogelijke vraag. Ik heb deze week vaak All Blue van Juliana Riolino en Tonight My Friend You Drunk The Venom van The Drin op gehad.
Arno: Ik zit vast in Albanië na de staking in Charleroi. Dat antwoord heb je tegoed! (lacht)
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur samen mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Mathias: Met de band wat pintjes en ne pizza. Dat wordt een gemein feestje!
