Het gaat goed met Mind Rays, dank u. Het eerste full album van de Gentse garagerockband (Nerve Endings) werd vorig weekend uitgebracht. De eerste reacties stromen binnen en mogen onverdeeld positief heten. Eind deze week gaat de release show door in De Koer. Hoog tijd voor een goed gesprek met de bandleden ter hoogte van de rumoerige Vlasmarkt.
Waarom hebben jullie voor de release van Nerve Endings gekozen voor PunkSlime Recordings? Van dat label hadden we eerlijk gezegd nog nooit gehoord.
Wij ook niet (uitbundig gelach). Wij zijn in contact gekomen met Luke (de manager van het label, nvda.) via een gemeenschappelijke vriend, Tiago die de nodige mensen kent. Luke was meteen verkocht en reageerde als eerste met een concreet voorstel. Hij wou de plaat erg graag uitbrengen. Lang heeft dat allemaal niet geduurd. PunkSlime heeft zijn thuisbasis in Zweden, maar de man achter de schermen is een uitgeweken Brit. Met veel connecties. En goede een distributie, via Red Eye Distribution/V2 voor de Benelux, niet onbelangrijk.
Was er lokaal geen interesse om de plaat uit te brengen?
Interesse misschien wel, maar niet echt uitgesproken en niemand scheen echt tijd te hebben. Of tijd te willen maken. Geen tijd, misschien ook niet zoveel interesse.
V2 is wel een grote naam; geen schrik om als beginnende band fijngemalen te worden door de grote namen?
Neen, niet echt. Het feit dat het om wereldwijde distributie gaat biedt ook perspectieven die er anders niet zijn. PunkSlime mag dan wel een nichelabel zijn in die grotere groep, ze hebben hun kanalen en media waarmee ze mogelijk geïnteresseerden kunnen bereiken. Deze deal maakt een bredere coverage mogelijk en laat tegelijk toe dat we ons eigen ding kunnen blijven doen. Het muzikale landschap hier wordt hoe langer hoe meer bepaald door ‘wedstrijden’ en andere ‘Rock Rally’s’. Aan dat circus doen we niet mee. We willen ons eigen ding doen, waar we ons goed bij voelen.
Wat was eigenlijk het idee achter de plaat?
Eigenlijk wilden we alle nummers die we geschreven hadden na de release van de split 7″ met Teen Creeps uitbrengen. Alle nog niet uitgebrachte tracks en een paar nieuwe dingen. We wilden vooral de vibe die de shows kenmerkt vastleggen op plaat. Geen lo-fi, maar ook geen uitgebreid gepruts of bombast. Geen overproductie. We zijn in die no-nonsensopzet geslaagd. Alle nummers werden in de eigen repititieruimte op twee dagen opgenomen. We zijn er zeer tevreden over.
Jullie sound doet soms hard denken aan de Australische garagerockscène van de late seventies, vroege eighties. Spijkerharde garagerock met redelijk wat punkinvloeden. Hard en recht vooruit. Toeval?
Dat moet wel, want we zijn daar absoluut niet mee vertrouwd. We hebben wel ooit eens met een Australische band het podium gestaan, Staright Arrows, en daar voelden we wel een zekere verwantschap mee. Die zaten zowat op dezelfde golflengte als wij. Coole band trouwens. Het is wel grappig om vergeleken te worden met andere bands, vooral dan met bands waarvan we zelf nog nooit gehoord hebben. We gaan bij het schrijven van de nummers altijd uit van onszelf, eigen ideeën, we baseren ons dus nergens expliciet op. Een welbepaalde sound nastreven doen we eigenlijk niet. Wat werkt er en wat werkt er niet zijn de enige vragen die we ons stellen. Zoals eerder gezegd, we doen ons eigen ding.
Met succes, er is geen enkele Belgische band die klinkt als Mind Rays
Dat is leuk om horen maar niet meer dan een samenloop van omstandigheden, invloeden, de vier verschillende achtergronden die bij elkaar komen. Als je ons moet vastpinnen op een genre dan komt de omschrijving ‘punk-in-de-meest-brede-zin-van-het-woord’ nog het dichtst in de buurt waarschijnlijk.
OK, we zullen er rekening mee houden. Vele Mind Rays-songs zijn melodieus sterk. Mocht je het tempo en de furie naar beneden kunnen halen zelfs ‘poppy’. Akkoord?
Melodie is vast en zeker een criterium. Dat hoor je in de songs, dat heeft vooral te maken met de gitaarlijn die erin zit. We geloven in een combinatie tussen goede hooks gekoppeld aan energiek spelen.
De gitaar is soms behoorlijk Ray Davies-achtig, akkoord?
Toch wel, maar eigenlijk zijn veel fifties en sixties bands inspiratiebronnen. We houden wel van die basic dingen, de rauwheid, die energie, de simplesse ook. Eh, minder is soms echt wel meer. Complexe mathrock brengen om iets volledig nieuw te brengen is niet echt ons ding.
Hoe komen nieuwe nummers tot stand?
Daar zit niet echt een vast patroon in. Een nummer kan op verschillende manieren tot stand komen; met een riff, een baslijn of iets anders. Dat verloopt eigenlijk heel spontaan. Als een nieuw idee 5 à 6 repetities overleeft gaan we er verder mee aan de slag en wordt het live uitgeprobeerd.
Wie schrijft de teksten, ook groepswerk?
Neen, helemaal niet, Sis doet dat.
Zit daar iets van jezelf in, autobiografisch of net niet?
Absoluut niet autobiografisch. Het gaat tekstueel wel ontzettend breed hoor. Alles kan. Veel symboliek, soms wat psychedelisch.
Escapisme?
Sis: Zeer zeker. Muziek is escapisme. Voor ons is dat niet anders.
Op vrijdag 31 maart is er de release show. Wat verwachten jullie ervan?
We kijken er vol vertrouwen er naar uit. We gaan er een goeie lap op geven. We hebben onlangs trouwens voor de eerste maal in Groot-Brittannië opgetreden. Dat was een geweldige meevaller. Veel volk. Was een bijzonder goede ervaring. We kijken ook uit naar de respons op de plaat. We zijn zeer benieuwd, maar beseffen ook dat het niet gemakkelijk zal zijn om veel pers te halen. In België, vooral in Gent, zijn er enorm veel goeie bands. Media-aandacht krijgen is lang niet evident.
Couldn’t agree more. Hoe komt het dat er zoveel interessante Belgische bands zijn?
België is een kruispunt van verschillende culturen. Het is niet Zuidelijk genoeg, mensen gaan bijgevolg eerder op café dan dat er op het strand wordt gelegen (gelach). Er is veel sociaal leven, organiseren ook veel zaken, ontmoeten en inspireren elkaar. Vooral dat wederzijds uitdagen en inspireren om andere en nieuwe dingen te doen op muzikaal vlak is iets dat je veel ziet. Gent steekt er wat dat betreft wel boven uit. Veel goeie bands.
Afsluitende vraag: de beste plaat aller tijden is en waarom?
Mikel: Pff, da’s een onmogelijke vraag, ik heb meerdere ‘beste platen aller tijden’ (lacht). Raw Power van The Stooges dan maar.
Sis: Onmogelijk inderdaad. Misschien de eerste van Bad Brains wegens 100% puur, eerlijk, rechtdoor. Unieke combinatie van reggae en hardcore punk.
Jean Michel: De eerste van Led Zeppelin, die kan je blijven spelen, het is trouwens één van de eerste platen die ik zelf ooit kreeg.
Christophe: Een favoriete plaat noemen gaat eigenlijk niet maar als het echt moet Paranoid van Black Sabbath. Tijdloos. De eerste van Fugazi had ik eigenlijk ook kunnen vermelden.
Een allerlaatste vraag nog. De tweede single van de plaat Demoie, gaat dat over De Muide zoals wij het begrepen?
Inderdaad (algemeen gelach). Die kreet Demoie was een tijdje een running gag en werd gepromoveerd tot werktitel van het nummer. We hebben uiteindelijk de werktitel behouden ook al heeft het nummer op zich weinig te maken met De Muide. Aanleiding is wel het festival Iron Muide waar we twee jaar geleden optraden. Wel grappig om horen hoe dat soms wordt uitgesproken.
Mind Rays stelt op vrijdag 31 maart het debuutalbum voor in De Koer in de Meibloemstraat (Volkshuis Brugse Poort). Support: ‘DRS’ en ‘Youff’. Aanvang: 20.00u. Tickets: 8€
Op 20 april delen ze in de Cactus Club het podium met Cocaine Piss.
WOUTER DE SUTTER EN DIDIER BECU
