Geduld is een schone deugd. Even terug in de tijd. Op 26 september 2020, halfweg de DOK-concertreeks van Democrazy, konden we Heisa-drummer Jonathan Frederix verleiden tot een interview. Een interview met de nodige horten en stoten dat pas helemaal zijn beslag kende na de jaarwende. Met dank aan volle agenda’s en virale omstandigheden. Onder het belegen motto ‘beter laat dan nooit’: het gesprek met de bevlogen drummer. Over Heisa, corona en de edele ambacht van het drummaken.
HEISA, live @ DOK, zaterdag 26.09.2020 (Democrazy)
Was je zelf tevreden met de show? Het ging wel vlotjes dacht ik, ondanks de stevige verkoudheid van Jacky (frontman Heisa).
Ik ben zelden echt tevreden over een show. Wij zijn trouwens alle drie extreem kritisch over onszelf en wat we uitrichten op het podium. Maar als we enigszins tevreden zijn, dan is er wel euforie. En, zwaar verkouden of niet, ik vind dat Jacky toch elke keer een sterke indruk maakt op het podium.
Manngold (ook op de double bill, nvdr) ook aan het werk gezien? ’t Was hun eerste show sinds lang.
Ik vond Manngold qua sfeer sterk en ze hadden een goeie sound. Heel sympathieke mensen ook. Nu nog een Mafketel Drums – kit voor Stéphane, dan klinkt hij nóg beter!
Hoe komt een playlist voor een Heisa show eigenlijk tot stand? Het lijkt me dat er veel aandacht wordt besteed aan de opbouw van de set.
Als we repeteren voor een optreden dan proberen we aan alles te denken: de plek waar we spelen, hoe het publiek bij vorige shows op de set reageerde enzovoort. Maar vooral hoe het voor ons goed voelt om te spelen.
Bassenge om mee te starten, een echte wake-up call, en Keepit om te finishen lijken wel de certitudes. Twee geweldige nummers als je het ons vraagt, zijn dat (ook) jouw favorieten?
Bassenge en Keepit zijn inderdaad een paar van mijn favorieten. Serenity Now is er ook eentje van. Met Bassenge beginnen is voor mij alle zenuwen wegdrijven met een stormram. Keepit is dan weer de perfecte afsluiter omdat het voor mij een emotioneel nummer is waarbij ik ALLES geef, en dan ben ik ook helemaal OP. Enkel de korte, snelle versie krijg ik er dan nog uit geramd haha.
De snelle punkrock-versie van Keepit is niet op de plaat geraakt, live is dat nochtans iedere keer een regelrechte knaller. Is daar een reden voor?
Dat is meer een live extraatje!
Hoe is het om voor een zittend publiek, met mondmasker, te spelen?
Van de mondmaskers merk ik weinig maar het zittende publiek is inderdaad niet zo aangenaam en soms ongemakkelijk. Er is weinig of geen beweging. Soms wel een headbanger op een stoeltje terwijl wij op volle toeren draaien. Heerlijk om te zien! Maar als ik er eenmaal in zit dan zit ik in een roes en merk ik niet veel meer van mijn omgeving.
Met de release van Joni had 2020 zo’n beetje het jaar van Heisa kunnen worden. Veel is in het water gevallen of uitgesteld. Hoe ga je als band om met de tegenslag die corona heet?
Ja, het is een domper. We hebben vaker gehoord dat het ons jaar zou zijn geweest maar wij benaderen dat niet zo. Wij blijven gewoon schrijven, spelen en gaan. Elk jaar. Het jaar of niet het jaar.
De pers die Joni heeft gekregen was positief tot zeer positief, vraag is of het ‘bredere publiek’ volgt, verkoopt het album een beetje?
Wij kunnen – denk ik – tevreden zijn met het aantal platen dat is verkocht, rekening houdend de crisis. De geweldige reacties en reviews waren wel een opsteker! En als we eindelijk weer mogen spelen dan gaan we de plaat nog meer verspreiden natuurlijk. 2020 was een bijzonder jammere zaak voor ons en bands als Hypochrist, naast vele andere, die ook een nieuw album te promoten hadden. Bij uitbreiding: jammer voor de gehele culturele sector. Maar we vinden altijd een manier om verder te bouwen!
Even over je andere band Down the Lees; wat mogen we nog verwachten hiervan? Laura verblijft momenteel in Canada.
Dat weten we zelf niet goed. Wie weet wat er nog komt, maar in deze tijd is het belangrijk dat we dicht bij familie kunnen zijn. We hebben er in elk geval een mooie tijd gehad samen. Zeker in de studio bij ‘uncle Steve’ in Chicago, Wauw.
Heb je naast je drumwerk in de bands nog andere bezigheden? Leven van je inkomsten als muzikant is nu nog een stuk minder evident dan vroeger.
Ik ben graag met van alles bezig en heb nog een aantal andere projecten zoals Koleega, een performance/muziek project met mijn vriendin waar we 20 februari in Maison Florida, Hasselt spelen! Dan heb ik nog een instrumentaal fonky project in Gent genaamd WabiSabi met sax, EWI, synths, piano, bass en drums. Ik speel ook af en toe drums of percussie met Biezen, die man is goud waard!
En dan maak ik samen met Sander Boury – drummer en muzikant in vele projecten én schrijnwerker – op maat gemaakte drums van gerecycleerd hout zoals oude raamkaders, deuren, tafelbladen enz. Samen zijn we: ‘Mafketel Drums’.
Qua naam zit dat al goed…
We maken de drumkits met passie. Het gehele maakproces gebeurt in overleg met de klant, de drummer zelf dus, zodat we zo persoonlijk mogelijk kunnen werken. De mogelijkheden zijn dan extreem uitgebreid en we hebben al véle goeie reacties gekregen.
Voor Mafketel hebben we nog een paar bestellingen lopen voor zeer gewaardeerde drummers zoals Jan Heirman van o.a. Okkupeerder, M.Chuzi en NAFT en zijn soloproject. Of voor de Poolse muzikant en componist Hubert Zemler die voor Steve Reich speelt. En voor Tijl Van de Casteele van Whorses. In zijn eigen woorden: “proud future owner”. Wat ons dan weer erg ‘proud’ maakt!
Via deze weg zou ik oproep willen doen naar drummers om onze Mafketels te komen testen en feedback te geven, veilig en wel, zodat we nog beter kunnen worden en dit project kunnen uitbreiden.
Afsluitend, als muzikant die vaak op een podium staat heb je waarschijnlijk al wat meegemaakt dat te gek was voor woorden. Wat was de zotste ervaring tot dusver?
(lacht) Ik kom niet meteen op iets wat te zot was voor woorden was. Zoals ik zei, ik zit nogal in het moment dus krijg niet veel mee. Wat wel grappig was is dat, toen we een Radio Rood-sessie gingen spelen op Dok Brewery, we na 1 nummer moesten stoppen (live online dus!) en niet meer mochten verder spelen omdat we te luid bezig waren.
Toen heeft Tarik van Radio Rood – een held! – nog snel iets kunnen regelen zodat we in De Expeditie zaal naast Dok Brewery verder konden spelen. Daar waren onze vrienden en de mensen die waren overgebleven keihard mee aan het gaan met ons. We waren samen een kolkende massa van muziek dans en uitleving! Eén waas van geweldige sfeer!
Bedankt voor het interview en alle succes toegewenst!
