1993. Het is al even geleden dat Erato het leven zag en nog geen vier jaar later wonnen ze de Gothrally 1997. Ze verloren hun muzikale levensadem ook even, tussendoor. Maar nu, exact dertig jaar later, staan ze er opnieuw. Straffer dan toen. Het ideale moment voor een babbel met zanger Bolle.
Tussen 1993 en 2015 bouwde Erato een reputatie uit als de meest doorleefde en melancholische gothrockband in België. Qua releases lieten ze hun demotape A Killed God en de albums The Irreplaceable One (2001), III (2002) en NAiVe (2009) na, waarna de Pajotse band van de radar verdween. Plots dook de band weer op om de newwaveparty in Aalst in 2022 met een liveshow af te trappen. Maar ook deze zomer, op 10 augustus 2023, waar ze de newwave-avond op de Fonnefeesten in Lokeren openden, vóór Arbeid Adelt en A Split Second. Een optreden dat kon tippen aan diegene die volgden, want we hoorden een herleefde Erato, die nooit eerder zo sterk klonk.
Jullie bouwden tot 2015 een behoorlijke fanbase in de newwavescene op! En toen stopte het plots. Erato leek van de donkere bodem verdwenen, uitgestorven. Hoe is dat gelopen?
Tja, ik geloof dat 2010, 2011 en 2012 net boerenjaren waren geweest voor Erato. Die jaren speelden we veel en goed. We hadden ook heel wat nieuwe nummers klaar en hadden plannen voor een nieuwe plaat. Alles ging prima.
Maar plots werd het heel moeilijk om nog optredens te fixen. Ik denk dat we de voorgaande jaren overal waar ze gothbands programmeerden in België al hadden gestaan en ze daar dus nu andere bands de kans wilden geven. Begrijpelijk. Even later besloot ook onze ritmegitarist Joost te stoppen met de band. Erato heeft door de jaren heen heel wat bezettingswissels overleefd, dus ook nu zagen we hier eerder een opportuniteit dan een onoverkomelijkheid. Misschien konden we van de impasse eindelijk eens werk maken van die nieuwe plaat. Maar de opnames sleepten aan en dat zorgde ook voor wat wrevel binnen de band.
Het feit dat er geen optredens in het vooruitzicht waren, deed daar zeker geen goed aan. Erato is toch een band die zijn strepen al verdiend heeft en steeds kwaliteit biedt. Om dan te moeten vaststellen dat je steeds een ‘njet’ op het request krijgt van organisatoren of dat je wel mag komen spelen maar dat ze je niet kunnen betalen.
We werden er denk ik allemaal een beetje moedeloos van. Erato is een band die leeft van live optredens. Daar krijgen wij onze energie van. Het eindeloos repeteren en in de opnamestudio zitten terwijl het leek alsof niemand nog op ons zat te wachten… Het deed ons denk ik de moed opgeven en uiteindelijk lieten we alles gewoon doodbloeden. We repeteerde niet meer of nauwelijks en werkten ook niet verder aan het album. Sommigen van ons gingen andere engagementen aan en Erato kwam op het achterplan. We zijn echter nooit officieel gestopt of gesplit. Dat konden we niet. Jacques en ik kropen nog regelmatig in de studio en hebben zelfs nog wat nieuwe nummers geschreven in die periode. Maar dat was niet genoeg om de band te doen herleven. Ik denk dat we allemaal wat uitgeblust waren geraakt en nood hadden aan herbronning.
Jij hebt er ondertussen een stembandoperatie op zitten. Speelde dit mee in het ‘stilvallen’ van de band?
Neen. De knobbel op mijn stembanden kwam pas aan het licht, nadat we terug aan het repeteren waren geslagen. Even leken mijn stembandproblemen nog roet in het eten te gaan gooien van onze comeback, want ik moest geopereerd worden en enkele maanden revalideren, lees vooral: “niet zingen”.
Maar uiteindelijk hebben we dat mooi kunnen inplannen en gaf het wat extra tijd aan Mich, Marjo en Frank om zich onze muziek eigen te maken. Ik ben er trouwens van overtuigd dat ik al lang met dat knobbeltje rondliep want voorheen moest ik mijn stem af en toe wat forceren of raakte mijn stem vermoeid na een optreden. Nu kan ik alle registers opentrekken en uren blijven doorgaan. Dat maakt dat ik me veel vrijer voel op het podium. Ik heb het gevoel dat ik nooit beter heb gezongen dan nu.
Even plots duiken jullie nu weer op. Hoe vonden jullie mekaar terug op muzikaal vlak?
Frank, (gitaar) overtuigde Bolle (zang), Jacques (lead gitarist) en Johan (keyboard) in 2022 om de band terug op te richten. Op de bas werd Mich geëngageerd. Tim, de drummer hielp de band nog heropstarten maar werd wegens tijdsgebrek al snel vervangen door Marjo.
Frank, Marjo en Mich hebben een ongelooflijk hernieuwd enthousiasme in de band gebracht. Het was precies wat Erato, Jacques, Jokke en ik nodig hadden. Die mannen hebben in een recordtijd de halve back catalogue van Erato leren spelen. Dat doe je niet op de wekelijkse repetities. Daar kruipen heel wat uren spelen in. Hoedje af. Ook live geven ze ons een nieuwe dynamiek. De goesting druipt eraf. Ook al worden we allemaal stilletjes aan een dagje ouder, door die injectie van enthousiasme hebben we terug de honger van jonge wolven.
Het was in deze constellatie dat de groep het podium van de Fonnefeesten opstapte. Ondanks het vroege uur was er toch al best veel volk opgedaagd (Het Fonneplein stond bij aanvang van de show nagenoeg vol!, nvdr.) Links en rechts kon je zelfs wat Erato-shirts ontwaren. De fans waren ons duidelijk nog niet vergeten.
Op de Fonnefeesten kregen we jullie klassiekers als o.a. Anya Always, Act like Moses, Waiting For Kharon, Dead By Dawn en Blah Blah Generation, met Mighty and Death, Amnesia en Nice Talking als apotheose en jullie eigen coverversie van Bela Lugosi’s Dead (Bauhaus). Live klonk dat sterker dan ooit! Volgens ons hebben jullie de lat verhoogd en enorm veel gerepeteerd om hier en nu het ijzersterk te gaan maken!?!?? 😊
Die honger en dat enthousiasme kon je horen en zien op de Fonnefeesten. Ik ben super content van dat optreden. Zoals ik al zei hebben Frank, Marjo en Mich ongelooflijk hard gewerkt. Zij hielden de ritmesectie retestrak waardoor Jacques en Johan de ruimte kregen om te improviseren. En dan zijn die mannen op hun best. Wat we op de Fonnefeesten laten horen hebben is onze standaard. De lat ligt hoog, maar daar gaan we niet meer onder.
Kijk, al jaren moeten we lezen en horen dat Erato een band is die klaar is voor de grotere podia, maar zelden kregen we de kans om er ook effectief te spelen. Ik doe niet aan valse bescheidenheid en het kan me niet schelen dat ik nu wat arrogant overkomen maar in Lokeren hebben we aan vriend en vijand laten zien dat we thuishoren op zulke podia en niet moeten onderdoen voor vele headliners uit het genre. Het is nooit makkelijk om te openen op een groot podium. Het is nog vroeg, je bent de eerste band. Vooraf was ik wat bang dat we voor 100 man zouden moeten spelen. Op zo’n groot festival zie je die amper staan. Maar toen ik het podium opliep zag ik dat het plein al zeker tot de helft gevuld was. Ik zag een aantal bekende gezichten die ik al jaren niet gezien had en mensen in Erato shirts van 10 jaar terug. Het was fantastisch om te zien dat de fans ons na al die jaren nog niet waren vergeten en ons terug wilden zien spelen. Voor die mensen geef je dan alles wat je in huis hebt. En als je dan ziet dat je ook alle andere zieltjes wint en naar het podium lokt, je heel dat plein nagenoeg vol krijgt en de mensen kan bewegen met je muziek… Het enthousiasme dat je kan overbrengen naar dat publiek dat echt fantastisch was en gul met applaus en om bisnummers riep. Dat was zo’n kick en de bevestiging waar we als band telkens weer op zoek zijn. Ik mis het nu al.
We kregen ook enkele nieuwe nummers te horen, waaronder Android Suicide en Numb. En ook deze sloegen meteen aan bij het publiek. Nieuwe nummers kondigen meestal plannen aan… Wat zijn jullie plannen met Erato? Mogen we een nieuw album verwachten?
We hebben al een aantal “nieuwe” nummers klaar of tenminste nummers die nooit eerder zijn gereleased of gespeeld. We hebben trouwens nog een heel album klaar dat ligt te wachten om afgemixt te worden, remember. Maar of we ook effectief een nieuwe plaat gaan releasen wil ik nog even in het midden laten. De kans is groter dat we de nieuwe nummers gewoon op Spotify of andere platformen zullen droppen. Het is wel de bedoeling dat we druppelsgewijs wat van die nieuwe nummers live gaan spelen en mogelijks in de nabije toekomst ook terug nieuwe nummers gaan schrijven.
Hoe ontstaat een Erato-song?
De nummers van Erato beginnen doorgaans vanuit de muziek. Een gitaar riff, een baslijntje, een synth-tapijtje of zelfs een klankje. Doorgaans is Jacques de componist van de band die met een ruwe schets op de proppen komt die we dan met z’n allen gaan invullen. Ik schrijf meestal losse lyrics waar ik de muziek nog niet van ken. Soms gebruikt Jacques die als inspiratie voor de muziek, soms zoek ik uit mijn schrijfsels die lyric uit die het best op de muziek past of soms laat ik de juiste woorden ook automatisch de zanglijn vinden. Het gebeurt ook wel dat een nummer ontstaat uit jamsessies met heel de band. We beginnen samen te spelen, ik zing daar wat jibberish overheen en dat leidt tot een nummer. Daarna moet ik dan wel nog een lyric schrijven die toch enigszins betekenis heeft.
Waar zouden jullie graag nog eens spelen in België? En in het buitenland?
Goh. Als we kunnen spelen in deftige omstandigheden en op plekken waar we ons welkom voelen zijn we tevreden. Uiteraard willen we graag de grotere podia spelen. In België is dat een W-Fest bijvoorbeeld maar dat kan evengoed buiten de scène zijn.
Waarom na Fonnefeesten geen Lokerse Feesten bijvoorbeeld of zelfs een Graspop ofzo? Dat zou wel cool zijn.
Wat het buitenland betreft denk ik dat Erato zeker niet zou misstaan en zelfs een plek verdient op Wave Gotik Treffen in Leipzig, Amphi, Mera Luna,… (Duitsland, nvdr.). Maar ook op Castle Fest (NL) zouden we bijvoorbeeld graag eens willen staan.
Wat is jullie natte Erato-droom?
Als we echt mogen dromen dan is het toch dat we elk jaar op die grote festivals kunnen staan en ons kunnen tonen aan het grote publiek. Liefst hoog op de affiche of misschien zelfs headlinen. Dankzij het internet hebben we fans over de hele wereld, maar die fanbase kunnen laten uitgroeien door er live voor te spelen, lijkt mij de max.
Waar we ook van dromen is eens een buitenlandse tour te kunnen doen en daar dan met de boys en de families een vakantie aan koppelen. Dat lijkt ons gewoon super tof. Het summum is natuurlijk live in grote zalen kunnen spelen voor een publiek van duizenden mensen die alleen voor jou komen. Maar laten we beginnen met ons wat vaker op de grotere podia in binnen- en buitenland te laten knallen. Want dat kunnen we en hoeft niet eens zo’n onrealistische droom te zijn.
Dank je wel voor dit fijne interview. We wensen jullie én onszelf nog heel veel Erato-optredens toe!
Facebook / Instagram / Website
