Een kleine vier jaar geleden alweer wist Ingrid Weetjens te verrassen en charmeren met het bijzonder mooie Destination Unknown, de eerste ep die ze uitbracht onder de naam Juno. De ep verdiende beslist meer aandacht én airplay, want wat een fraaie collectie liedjes. En toen kwam Corona. Ondertussen zat Weetjens niet stil: ze had het druk met lesgeven, met haar koor en er was de dansproductie Los Zand, die ze maakte met Drift.
Nu zijn er best veel optredens met het Fleetwood Mac-coverproject The Fleetwoods en in februari en maart staat ze weer met Juno op het podium. Bovendien komt de nieuwe Juno-single uit en een nieuwe ep, de langverwachte opvolger van Destination Unknown, staat op stapel. Eindelijk! Oh, en misschien een live-plaat?
Luminous Dash had een fijn en warm gesprek met de zangeres-componiste, op een koude zaterdagochtend bij een deugddoende koffie in een Mechels etablissement. Over live-spelen, over muziek en de muziekindustrie, The Fleetwoods en vooral over de plannen met Juno natuurlijk!
Dag Ingrid! Dra komt er een nieuwe Juno-single, en een tweede ep uit. Spannend! Maar een paar singles werden al gelost op Spotify, niet?
Ja, de recentste was Partner In Crime de andere liedjes zijn Reversed, Tainted Reality en ook nog Carrying Cathy, een nummer van Ben Folds, dat was eigenlijk de eerste. Het was wel een leuk projectje.
De ep komt er binnenkort aan maar Tainted Reality stamt eigenlijk al uit 2022,…
Ach, het dringt eigenlijk niet zo (lacht). Er zijn al veel liedjes te vinden op Spotify, die ook op de ep gaan komen, dat is niet erg, he! Ik ga ook nummer per nummer blijven uitbrengen, ik vind dat leuker. Voor de ep ga ik die allicht nog wat meer uit werken in de studio. De ep gaat vijf nummers bevatten, eentje heb je nog niet gehoord dus (lacht).
We zijn benieuwd! Die komt er dan in februari of maart? Als ik me niet vergis staan er einde februari en in maart ook optredens op stapel?
We spelen op 24 februari in CC Het Gasthuis in Aarschot! Met Rebekka Van Bockstal op gitaar, Koen Geudens op piano en Wolf De Backer op contrabas. Lenthe De Pauw doet de backings, en ik zing natuurlijk. We hebben er zin in!
Goh, ik weet niet meer zeker of ik die release-timing ga aanhouden want ik heb nog wat ideeën rond de nummers die ik wil uitwerken. Ik heb nu die vier nummers en ga me nu vooral focussen op de komende optredens, dat vind ik fijner dan druk te leggen op die releases.
De singles zijn eerder sober opgenomen. Misschien ga ik voor de ep toch voor een opname met een full band, zoals ik met de vroegere ep’s deed, muzikanten die live in de studio spelen, daar geniet ik ongelooflijk van.
Live spelen brengt een andere vibe, he. Neil Young zong “Live music is better, bumper stickers should be issued”.
Misschien moet ik gewoon een live-album opnemen!
Doen! Als je straks twee ep’s hebt, heb je al zeker tien nummers die je kan brengen in de livesets, misschien ook nog nummers uit de Ruby-periode. Dus die liveplaat: een live ‘best of’ zeg maar.
Ja! (enthousiast) En dan zijn er nog nummers die ik eigenlijk nog niet echt uitbracht, maar die wel op YouTube staan, die maken dan hun debuut op die plaat. Mensen vragen me wel eens waarom ik songs als Crazy People of Okay niet uitbracht, blijkbaar publieksfavorieten! (lacht)
Nog liedjes uit de Ruby-tijd ook Puppeteer?
Nee, Puppeteer speel ik niet meer, dat ben ik eigenlijk een beetje beu. Sorry! Twenty Seven ook niet, klinkt misschien wat ongeloofwaardig op mijn 45 (lacht).
Ja, die live-release moet er echt komen. Ik mis dat live-gegeven toch. Hoe mooi ik de nummers zelf ook vind, als we die live kunnen brengen is dat nog iets anders.
Hoe ontstaan de nummers, duik je de studio in met een aantal muzikanten en start het dan organisch, of hoe ga je te werk?
De meeste nummers schrijf ik thuis aan de piano. Ik heb nu een nieuwe gekregen voor kerst! Een Nord, tweedehands hoor (lacht). Ik start met wat akkoorden, begin dan wat te improviseren en dan pas begin ik een tekst uit te werken.
Wil je iets kwijt aan de wereld in je teksten?
Goh. Misschien is mijn boodschap dat de wereld heel gekleurd is, dat niet alles is wat het lijkt, dat er heel veel dualiteiten zijn. Maar ook dat je steeds wel weer op je pootjes terecht komt. Maar of het nu echt een boodschap aan de wereld is? (aarzelt) All In Good Time was zéker een boodschap aan de wereld. Dat is alweer een tijdje geleden maar dat blijft wel naar boven komen.
En wil je met je muziek de mensen dan een geweten schoppen, of hen eerder troosten en hoop geven?
Ik wil ze eigenlijk hoop geven, ja. Maar ’t is nu niet dat ik zware thema’s heb aangesneden over oorlogen of zware crisissen. Maar ik denk dat de kleine crisissen die een mens meemaakt verwant zijn met die grotere thema’s die spelen. Dan zie je het grotere plaatje ook beter. Ik hoef zélf dan niet over dat grote plaatje te schrijven, dat hebben anderen al genoeg gedaan. Ik vind het wel belangrijk dat artiesten het blijven doen, over alles schrijven.
Sta je erop om al je teksten zelf te schrijven?
Ik vind dat toch heel fijn, zo kan ik mijn gevoel, eventuele psychische worstelingen van me afschrijven en iets delen met de wereld. Mensen kunnen daar dan dingen in herkennen en dat vind ik fijn. Ik denk dat ik het lastig zou vinden om teksten van iemand anders te zingen. Bij The Fleetwoods lukt dat nu bijvoorbeeld wel.
Er komt niet echt een fysieke release van de nieuwe ep? Of toch?
Of ik mijn muziek nog fysiek ga uitbrengen weet ik niet goed. Mensen kopen amper nog cd’s. Vinyl is wel terug in, maar toch… Ik maak heel graag muziek, maar of ik er nu nog veel geld wil steken in die muziekindustrie daar rond, goh, ik weet het niet hoor. Weet je, ik moet er niet van leven he. De ep gaat sowieso wel op Spotify komen.
Twee jaar geleden heb ik alles wat ik toen al had, op Youtube gezet, maar om nu te gaan betalen om de hele discografie op Spotify te zetten? Nee, dan toch liever die live-plaat (lacht). Ben wel blij dat er wat op staat van mij, dan is de muziek toch ergens. Wat als ik er later niet meer ben (lacht).
Maar je wilt wel dat je muziek gehoord wordt? Je maakt die mooie nummers toch niet enkel voor jezelf?
Ja, daarom breng ik het ook live! Een release op streaming-platforms of fysiek is dan het opstapje. Ik maak iets, dan is er hopelijk wat aandacht en dan kan ik weer gaan spelen. En ik ga altijd muziek blijven maken. Live spelen, dat is voor mij toch heel belangrijk. Ik geniet daar echt van. Dat vind ik heerlijk. Nu ook met The Fleetwoods, de Fleetwood Mac-band waar ik in mee zing, die optredens en die energie van de band daar kan ik zo van genieten!
Kan je die Fleetwood Mac-songs een eigen invulling of twist geven of maak je de fans dan boos?
Goh, je kan hier en daar wel een draai geven aan zo’n Fleetwood Mac-song, zonder dat die die helemaal anders wordt. Bijvoorbeeld bij Rhiannon maak ik een vrij open improvisatie op het einde en dat viel in de smaak. Van Gipsy maakten we eigenlijk een heel andere akoestische versie. De meeste mensen blijken dat toch wel te lusten, sommigen hevige Fleetwood Mac-fans misschien niet. Maar soms breng ik het ook heel strak hoor. Een exacte kopie is het nooit, de stemkleuren zijn dan ook anders. Bij mijn eigen muziek laat ik steeds wel wat ruimte tot improviseren, maar ook niet teveel, het is ook niet dat ik alles heel open wil laten, omdat dat minder past bij mijn muziek. Maar kleine improvisaties moeten wel kunnen… en vooral samen zoeken naar een eigenzinnige sound.
Als je dra optreedt met Juno, zitten er dan ook Fleetwood Mac-covers tussen, of wordt het puur een Juno-set?
Nee, geen Fleetwood Mac-songs, die werelden hou ik toch gescheiden. Maar misschien brengen we wel af en toe een ‘standard’. De playlist is eigenlijk al klaar! Met ook wat nieuwe songs erbij, en wat oudere nummers die ik opnieuw van onder het stof haal.
Je had het erover dat je niet van je muziek moet leven, maar je leven is wel wel een en al muziek. Je geeft ook les op de muziekschool.
Ja, dat vind ik ook heel fijn. Lesgeven, optredens met een ensemble van de school, een koor en dan mijn eigen muziek. En The Fleetwoods. Ik heb alleen minder tijd nu om zélf nog naar optredens te gaan kijken. En dat vind ik soms wel jammer.
Van mijn muziek kan ik inderdaad niet leven, maar daar zit ik niet zo mee. Of toch niet meer. Vroeger kon ik me daar wel druk in maken: iets moois maken en dan geen airplay krijgen, omdat het niet in deze of gene format past, of in een muzikaal hokje geduwd worden. Maar dat was tien jaar geleden. Ik ben heel blij met hoe mijn leven nu is. Ik heb een fijn gezin, ik geef graag les, ik maak muziek en soms treed ik op. Komt er ooit iets meer, is dat meegenomen en zal ik dat omarmen. Wie weet word ik wel wereldberoemd als ik die live-plaat maak! (lacht).
Zolang ik mijn artistieke ei kwijt kan, ben ik blij. Los Zand, die dansvoorstelling die ik maakte met Drift was ook heel leuk om te doen. En er borrelt misschien nog een nieuw projectje!
Dat klinkt alvast veelbelovend! Nog iets was je kwijt wil, behalve dat we naar de shows moeten komen kijken?
Ja, komen kijken he! En, ja! Weet je wat nog een droom van mij is? Dat ooit bekende jazzmuzikanten mij vragen om in een project van hun te komen zingen! En dan doen we hun eigen muziek of standards, en wordt er vrij geïmproviseerd. Ja, dat zou ik echt nog eens willen doen.
Hopelijk lezen de bekende jazzmuzikanten mee! Alvorens we van die live-plaat mogen dromen, wat zijn de eerstkomende optredens?
Wel, op 24 februari in CC Het Gasthuis in Aarschot, op 3 maart in de Zwartzusterskapel in Lier, daar treed ik trouwens twee keer op, want ik speel toetsen in het voorprogramma Whatever She Says!
Het kan niet op! Succes, Ingrid!
Speeldata Juno:
24/02 – CC Het Gasthuis, Aarschot > tickets
03/03 -Zwartzusterkapel, Lier
Ingrid Weetjens/ JUNO: ingridweetjens.com / Instagram / Facebook
