Op vrijdag 31 januari 2020 verscheen Destination Unknown, een eerste ep van Juno, het nieuwe muzikale project van zangeres Ingrid Weetjens. De sterke nummers All In Good Time en Dirt gingen de release vooraf. De jazzy touch blijft, maar eigenlijk wil Weetjens met Juno een beetje van de jazz wég, en toch ook niet helemaal. Luminous Dash had een gesprek met de sympathieke zangeres.
Proficiat met de nieuwe ep, Ingrid! Ben je er zelf tevreden over?
Ja, ik ben echt heel content met de nieuwe ep. Zeker met de productie en de soms wereldse klanken. De toevoeging van de sitar was top. En er spelen erg goede muzikanten op mee; Lara Rosseel op de contrabas, Lionel Beuvens op percussie en drums, Koen Goedens op de piano, Sam Versweyveld op trompet en Marijke Gonissen op cello. Joes Brands deed al de rest: extra drums, gitaren en en hij speelt ook die sitar. En hij producete ook de plaat, en zorgde voor het knappe geluid. Ik wilde een goede ep maken die hecht en compact klinkt. Dankzij Joes zijn we daar in geslaagd.
We horen behalve jouw mooie stem, nog meer mooie vocalen op de plaat.
Dat zijn de stemmen van Shari Van Looy en Goele Dupont; knap he? Ze gaan ook mee naar de optredens. Lara zal ik moeten vervangen want die is nu druk bezig haar eigen project te lanceren (nvdr: Lara Rosseel bracht net het album De Grote Vrouw uit, waarmee ze op tournee trekt).
Met Juno ben je niet aan je proefstuk toe, sommigen kennen je nog van Ruby, een band waarbij je naast jazz standards ook eigen werk bracht. We herinneren ons nog het puike concert in 2015 bij de Mechelse Jazzzolder, snipverkouden was je toen. Maar goed dat het was!
Goh, ja, dat concert in de Jazzzolder, is dat al zo lang geleden? Ja, ik was verkouden en zat toen helemaal niet zo goed in mijn vel, maar dat was een heel leuke avond. Ruby was het eerste project dat ik deed ’tijdens mijn conservatoriumtijd’ zeg maar. Maar het was niet het eerste. Met Joes zat ik in de folkrockgroep Sweet Sister, we hebben toen nog op Dour gestaan. Joes is mijn vroegere buurjongen trouwens. Ik ben Joes ook dankbaar dat hij de productie van de nieuwe plaat wilde doen.
Een vertrouwd gezicht en dito steun en toeverlaat achter de knoppen dus?
Ja, Joes kent mij al lang en goed, hij durft dan ook eerlijke feedback te geven. Joes speelde een grote rol bij het tot stand komen van de ep. We hebben samen veel naar muziek geluisterd, dingen opgelijst, bepaald hoe we wilden dat het zou gaan klinken. De laatste tijd luisterde ik veel naar Feist, Lianne La Havas, Portishead en London Grammar. Wat houd ik van die gitaarsound! Maar ook Amy Winehouse en Nina Simone passeerden regelmatig de revue. Die invloeden hoor je misschien wel in de muziek.
En Joni Mitchel? Die coverde je eerde ook al met Ruby, niet?.
Ja, toen deden we A Case Of You. Natuurlijk Joni! Een fantastische madam.
Je sprak eerder al over een meer werelds geluid, dat hoor je duidelijk op de plaat. We horen er ook wat melancholie in, soms swingend dan weer laidback, met een jazzy touch…
Ik wou eigenlijk van de jazz wegbreken, enfin geen pure jazzplaat maken. Ik wilde compacte songs, luisterliedjes eigenlijk. Geen ellenlange solo’s dus. Ik poogde me vooral te concentreren op het vertellen van mijn verhaal. Misschien klink ik in sommige nummers nogal direct, de tekst is nogal ‘in your face’, maar dat was wel de bedoeling. Ik wil zeggen wie ik ben, en zeg wat ik te zeggen heb.
De ep bevat vijf nummers. Een misschien onmogelijke vraag, zijn er nummers die je tot je favorieten rekent, of waar je net dat ietsje méér fier op bent?
Ik ben zelf heel blij met All In Good Time, Dirt en The Observer. Ghost is een heel bijzonder nummer. Benieuwd hoe dat gaat klinken als we dat live gaan brengen straks. Oh, en Struggle! Ook een uitdaging om dat live te brengen, dat nummer is tegelijk erg poppy maar ook heel erg gelaagd. Ik ben op alle nummers fier hoor. We hebben heel veel zelf gedaan, en alles verliep redelijk vlot, maar bij Struggle was het een beetje een euhm… strijd. Toepasselijk, niet? (lacht)
In het cd-boekje staan de data 3 en 5 oktober bij de songs geschreven, hebben die een bijzonder betekenis?
Eigenlijk verwijst dat naar de data wanneer de liedjes geschreven werden, niet zo heel lang geleden dus (lacht). Weet je, ik kan soms héél streng voor mezelf zijn, aan nummers werken en ze dan toch weer ‘wegsmijten’. Als ik sleutel en moet blijven sleutelen dan begin ik liever gewoon helemaal opnieuw. Ik kan niet een heel jaar aan één nummer werken. Respect voor artiesten die dat wel kunnen hoor. Wat ik soms wél doe, is een idee dat lang bleef liggen toch weer oppikken en dan alsnog uitwerken. Zoals met Puppeteer van Ruby. Eerlijk gezegd, zijn er toch nog wel versies van nummers die ‘rondzwerven’, daar moet ik misschien toch eens wat mee doen.
Is het een idee om de vroegere Ruby-nummers opnieuw uit te brengen in een Juno-jasje?
Goh, misschien doe ik dat later wel, nu wil ik vooral op het huidige werk focussen. Een nummer dat ik dan in aanmerking komt is bijvoorbeeld Eloisa, dat s. Maar nu draait het om Juno, een nieuwe start en andere line-up dan Ruby toen. Nu gaat het mij erom mijn verhaal te vertellen, met catchy songs. Als ik zwaar wil gaan experimenteren doe ik dat misschien wel onder de Ruby-vlag. (lacht)
Hoe persoonlijk zijn die teksten op Destination Unknown?
Redelijk persoonlijk. Sinds Ruby is er een en ander gebeurd, ik had een aantal zaken het hoofd te bieden. Eerst werkte ik met Dirk De Wachter aan de voorstelling Los Zand, dat was eigenlijk de directe aanleiding tot de nieuwe ep. Met de muziek die ik schreef voor Destination Unknown kon ik een aantal dingen een plaats geven en mij uiten.
Muziek als therapie dus?
Zoiets. Vanuit mijn persoonlijke strijd schreef ik de liedjes, en het proces van aan muziek werken, motiveert ook. Tegelijk hoop ik met de muziek toch ook positiviteit uit te stralen.(lacht)
Waarom moeten we de nieuwe ep zeker beluisteren?
Omdat het stuk voor stuk echte liedjes zijn, op de nieuwe plaat wordt echt een verhaal verteld, misschien wel herkenbaar voor mensen. Het is intiem en laidback, nooit vrijblijvend. Ik wil naar binnen geraken bij de mensen. De luisteraar doen nadenken, tegelijk troost bieden…
De ep is nu uit op gekende streaming platformen zoals Spotify en Apple Music, maar er is ook een fysieke versie van de ep?
Die hoop ik te verkopen tijdens de optredens die we gepland hebben.
Waar kunnen we Juno aan het werk zien?
We spelen alvast op 10 februari in het Trefpunt in Gent, op 23 april staan we op Jazz in De Oude Tijd in Aarschot en op 2 april in Ripspiqué in Lier. Misschien kunnen we ook nog wel eens terecht bij Jazzzolder Mechelen?
Hopelijk lezen ze mee. Veel succes met de ep en de tour, Ingrid, bedankt voor het gesprek!
