Op vrijdag 8 oktober komt het mini album Felt van Ila uit. Voorafgaand aan deze release hadden wij een babbel met zangeres Ilayda Çiçek, die sinds kort ook deel uitmaakt van meidengroep BLUAI.
Toen ik jou voor de eerste keer zag in het voorprogramma van Reena Riot in Gent, klonk je nog fragiel maar tegelijkertijd ook zelfverzekerd. Was de overstap van solo artiest naar band een logisch vervolg voor Ila?
Het was een logische maar vooral een heel natuurlijke overstap. Ik schrijf dynamische nummers en om die intensiteit beter te benadrukken was het logisch om op zoek te gaan naar een band. Zo ben ik terechtgekomen bij Sam die zowel gitaar als bas combineert en Cas die afgestudeerd is aan het Lemmens als jazz drummer. Ze drukken allebei duidelijk hun muzikale stempel op de band.
De nieuwe plaat Felt klinkt in vergelijking met voorganger Montage qua sound grootser en diverser. Hopen jullie een breder publiek te bereiken of is dit het gevolg van de eigen brede muzieksmaak die je wil overbrengen?
Tijdens de opnames stond ik deze keer meer open om verschillende elementen te gebruiken waardoor het diverser klinkt dan Montage. De nummers zijn zeker ook toegankelijker maar dat is nooit een bewuste beslissing geweest. Ik schrijf puur vanuit mijn gevoel dus weet nooit op voorhand wat er zal uitkomen.
Wat is je favoriete zaterdagavond plaat en met welke plaat spoel je de kater door op zondag?
Zaterdagavond mag What Kinda Music van Tom Misch en Yussef Dayes opstaan. Ik drink niet dus een kater zal ik niet snel hebben maar de zondag beginnen met Moon Pix van Cat Power is altijd mooi.
Jullie werkten voor de nieuwe plaat samen met producer Michael Badger die eerder onder andere samenwerkte met King Gizzard & The Lizard Wizard, hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Onze manager (Christoph Elskens) werkte met SONS al eens samen met Michael. Hij raadde hem dan ook aan ons aan want het leek hem een goede match.
Welke boodschap moeten we onthouden uit de nieuwe single Leave Me Dry die qua titel nogal voor interpretatie vatbaar is?
Leave Me Dry is een nummer dat is voortgekomen uit volle frustratie en zelfmedelijden. De boodschap erachter is dat je niet eindeloos moet blijven vechten voor iemand ook al verlang je er nog naar, het is het vaak toch niet waard.
Ila laat zich qua genre niet in een hokje duwen en klinkt door de combinatie van een warme stem en een rauwe sound redelijk uniek. Is dit een stelling waarmee je akkoord bent?
Ja, ik vind het zelf ook moeilijk om ons ergens in te plaatsen maar gelukkig hoeft dat ook niet altijd.
Je speelt sinds kort ook in de band BLUAI, wat zijn de ambities met deze girlband?
Met BLUAI hopen wij snel een ep uit te brengen en veel shows te spelen.
Op Leave Me Dry horen we een uptempo sound die wat doet denken aan Savages qua nijdigheid. Welke andere bands hebben jullie beïnvloed voor het maken van deze plaat?
Ik heb veel naar Turkse psychedelische rock geluisterd dus dat heeft mijn manier van schrijven zeker wel onbewust beïnvloedt. Slint en Pj Harvey blijven wel grote invloeden op onze muziek.
Voor de ene artiest werkte de lockdown periode inspirerend, voor de andere verlammend. Gezien jullie een nieuwe plaat maakten en je ook in een nieuwe band actief bent vermoeden we het eerste?
De lockdown was voor mij een emotionele rollercoaster. Er was een tijd dat ik niks kon doen maar nadien is de inspiratie en motivatie weer verschenen. Muziek is altijd mijn toevlucht geweest.
Ila werd op heel wat muzieksites als één van de opkomende Belgische talenten aangekondigd maar om de één of de andere reden bleef de doorbraak uit. Strooide de corona roet in het eten of zijn de plaatsjes echt zo duur?
Montage kwam een paar maanden voor de eerste lockdown uit. Wij hebben gelukkig nog enkele shows kunnen spelen maar hebben een heleboel moeten cancelen. Daar hebben we wel brute pech mee gehad net als andere bands. Met deze plaat hopen we wel weer een paar stappen vooruit te kunnen zetten.
Trek die zevenmijlslaarzen maar aan en ‘start walking’!
