Het nieuwe jaar was nog maar enkele dagen oud of het Gentse surfrock-kwartet Humanga Danga vrolijkte de postnieuwjaarsomberte flink op met Shady/Girls. Een knappe nieuwe single met flink wat zomerzon-allures, de leukste muzikale nieuwjaarsbrief in jaren. “…sterk melodieuze surfrock van hoog niveau die in niets moet onderdoen voor de concurrentie uit binnen- en buitenland” zo schreven we in de review. In één reverberation effort door nodigden we de heren uit voor een goed gesprek. En kregen we Stefan Valenberghs, de leadgitarist van de bende, te pakken.
Humanga Danga mag minstens merkwaardig klinken als bandnaam, waar komt dat eigenlijk vandaan?
De naam is afgeleid van Humunga Dunga – een gigantische golf uit een Pokémon-episode. Die komt maar eens om de twintig jaar langs en enkel de allerbeste surfers kunnen zich staande houden op deze tsunami. Eigenlijk wilden we gewoon een atypische naam, iets dat een wat bredere lading kan dekken dan die typische 60’s rock-’n-roll/garage/surfbandnamen die met ‘The’ beginnen. En er zit een leuk ritme in.
Hoe zou je de band beschrijven voor iemand die nog nooit van jullie gehoord heeft?
“Humanga Danga. Uw Boule de Berlin op het strand van Malibu.”
Klinkt goed. De meeste bands die niet door 18-jarigen bevolkt worden hebben een stevige voorgeschiedenis in andere bands, is dat ook voor Humanga Danga het geval?
Bart Steyaert (bas) en Jonas Eliano (ritmegitaar) pikken de draad weer op waar ze ‘m heel wat jaren geleden achtergelaten hebben bij surfband Calicoba. Louis Van der Linden studeert aan het conservatorium en speelt drums bij Quantum Fantay, Thorium en Vermillion. Ik heb ook wel wat bands gehad voor Humanga Danga. Americana met Viper Rosa en Agent Wander, postrock/folk met …this is where my Little Saturn Sleeps, en nog wat elektronica waar ik nooit mee naar buiten ben gekomen.
Zelfs mijn ouders kennen Dick Dale maar zijn er andere muzikanten of bands die van invloed zijn op Humanga Danga?
Dick Dale was absoluut essentieel voor het genre. Maar als het om directe invloeden gaat vooral deze: het totaal geschifte spooky surfabilly combo Messer Chups uit Rusland, de powersurf van Bang! Mustang! uit Duitsland , het zappaeske Laika and the Cosmonauts en The Langhorns. Verder zeker ook Los Twang! Marvels, The Space Cossacks, componisten als John Barry of Marvin Hamlisch, en minder voor de hand liggende dingen als de psychedelische cumbia van Los Destellos en andere Latin-Instro bands.
Humanga Danga is 100% surf, nooit de aandrang gevoeld om dat met iets anders te combineren. Of om muzikaal iets compleet anders te doen?
Klinkt misschien verrassend, maar eigenlijk heb je in de surf heel veel vrijheid binnen de voor de hand liggende krijtlijnen die het genre herkenbaar maken (instrumentaal, overdreven veel reverb, die typische 60’s surfbeat, de tremolo-picking). Je kan er jazzy akkoorden in stoppen, het kan rauw en bluesy, het combineert goed met Balkan, Western, Latin, exotica en Midden-Oosten toonaarden. Net de contrasten tussen de verschillende invloeden die het genre altijd al hebben omringd fascineren ons. Je kan met evenveel overtuiging gaan voor een broeierig woestijnsfeertje als voor een Oost-Europese folksong. Waarom dan kiezen als je het allemaal kan hebben?
Onze komende output zal in elk geval breder gaan dan die eerste ep. We zijn volop aan het schrijven aan een opvolger die later dit jaar zou moeten uitkomen en er zit al wat Space Age in, wat meer filmische spythema’s, wat van die eerder genoemde cumbia. Het zal zeker kleurrijk zijn!
En als antwoord op het tweede deel van de vraag. Eén ding zou ik, los van Humanga Danga, graag nog willen doen: een perfecte mix tussen elektronische dub en surf maken. Prince Fatty deed al iets in die richting op ‘Return of Gringo’ (https://spoti.fi/2GWjPEr) maar het zou een genre op zichzelf moeten worden!
Is het schrijven/componeren van nieuwe nummers een groepsaangelegenheid of net niet? Is de band m.a.w. een democratische republiek of een surfrock-versie van Noord-Korea?
Haha! Surf is gitaarmuziek dus meestal komen Jonas of ik tot een idee door thuis op ons instrument te pingelen. Dan filteren we dat samen uit en schaven bij. Daar gaat wel wat tijd over, maar dan nemen we het in het repetitiekot nog eens duchtig onder handen met bas en drums erbij. Behoorlijk democratisch dus! Het is de bedoeling dat we er allemaal achter staan en eens het dan door vier filters is gepasseerd, is het waarschijnlijk ook goed genoeg om het aan het publiek voor te stellen.
Vorig jaar kwam de eerste plaat uit. De ep kreeg onveranderlijk goede reviews maar daarom volgt het publiek nog niet noodzakelijk. Tevreden met de respons op de eerste plaat?
Onze ep overtuigde heel wat venues om ons te boeken, waardoor we uitgebreid de kans kregen het plaatje live aan het publiek voor te stellen. Daar merkten we dat niet enkel de zeer gewaardeerde surfmaniacs enthousiast waren, maar dat we ook een pak mensen konden overtuigen bij wie surf niet meteen op de muzikale radar komt.
Het doet plezier om te zien dat de combinatie van gitaarmelodie, etnische invloeden en retrosound blijft fascineren, zo’n 60 jaar nadat het genre ontstond en meer dan 25 jaar nadat het door Pulp Fiction zijn revival kreeg.
Zijn er voor dit jaar al shows gepland die gesignaleerd mogen worden? Clubshows, festivals…
We houden het voorlopig wat rustig omdat we voorrang willen geven aan ons nieuwe materiaal – dat moet goed zijn. We hebben net op Aloha Fest in Venlo gespeeld, dat was trouwens fantastisch, en er staan nog een paar andere festivals op de planning: Ziggy’s Garage Fest in april, Katse Feesten en Bethune Retro deze zomer. En naar alle waarschijnlijkheid doen we ook nog een buikschuiffestival. No joke.
Een buikschuiffestival begot, euh, alles bestaat blijkbaar. Afsluitend: message to the world?
If reverb was a crime, we’d sure be doing time.
