Laat punk geen attitude zijn die je alleen maar op postkaartjes uit Camden Town ziet. There’s a riot going on en die komt gelukkig uit jonge keelgaten die beseffen dat punk meer is dan een hanenkam en je kleren naar de vernieling helpen met wat veiligheidsspelden. Gender Reveal Atomic Bomb is één van die jonge Belgische bands die het hebben begrepen. Luister naar hun fenomenale nieuwe single Bounce The Bullet Back, maar nu eerst een babbel!
Hoe zijn jullie op de naam van Gender Reveal Atomic Bomb gekomen?
GRAB: Onze naam spot met het concept van ‘gender reveal parties’: een fenomeen dat vooral in de Verenigde Staten plaatsvindt, waarbij ouders een feestje geven om het geslacht van hun ongeboren kind bekend te maken. Wij vinden het een beetje absurd om zoveel nadruk te leggen op het geslacht van je kind, en vaak zitten die feestjes volgepropt met genderstereotypen. Soms zijn zo’n parties ook zo extreem geworden dat ze bijvoorbeeld bosbranden hebben veroorzaakt toen er bommetjes met blauwe kleurstof ontploften. Gelukkig nog geen gender reveal atoombom, maar wie weet…
Het is duidelijk een naam met een boodschap, willen jullie de wereld veranderen?
De wereld veranderen klinkt op het eerste gezicht heel ambitieus, maar welke punkband wil dat eigenlijk niet? Onze muziek hoeft misschien geen impact te hebben op heel de wereld, maar we willen er zeker een verschil mee maken. Dat kan door mensen bewust te maken van maatschappelijke problemen, of door mensen die met zo’n problemen geconfronteerd worden gezien te laten worden. Of door meisjes, vrouwen en queer personen er bewust van te maken dat zij ook een plek in de punkscene verdienen. Of op het meest fundamentele niveau: een show spelen waar iedereen, zowel enthousiaste jongeren als oude punkies, samen kunnen komen om te genieten. Voor ons is dat ook de wereld veranderen.
Jullie hebben overduidelijk een punkattitude. Wat betekent punk voor jullie?
Voor ons betekent punk vooral innovatief zijn en een DIY-attitude hebben. Niet te veel moeite steken in ‘punk’ proberen zijn, dat is juist het omgekeerde van een punkattitude. We willen weg van de clichés en stereotypen van wat punk zou moeten zijn. Niet zomaar wat roepen op riffs die je al duizend keer hebt gehoord, en geen ongeïnspireerde teksten over “fuck this” en “fuck that”. We vinden het als punkband ook belangrijk om ons kritisch uit te spreken over relevante maatschappelijke problemen zoals racisme, gendernormen, immigratie, gun violence, vrouwen in de muziekscene… Over dat laatste gesproken: we nemen ook veel inspiratie uit de Riot Grrrl beweging. We zijn er sterk van overtuigd dat punk niet als een ‘mannending’ mag worden gezien!
Een punkband zijn jullie, maar muzikaal doen jullie ook compleet andere dingen zoals hiphop. Geen hokjes dus?
GRAB denkt niet in genres. Beau, die alle muziek schrijft, maakt allerlei soorten muziek – van classical tot EDM tot extreme metal. GRAB is voornamelijk een punkproject, maar haalt ook veel inspiratie uit prog-, metal-, en hiphopbands. Wij zijn niet bang om te experimenteren. Punk betekent voor ons geen grenzen!
Wie zijn je muzikale inspiraties dan?
Als het gaat over onze sound zelf, een echte mengelmoes van onder andere Bikini Kill, Rage Against the Machine, Rush, en af en toe wat Danny Elfman-weirdness. We halen ook veel inspiratie uit bijvoorbeeld Talking Heads voor onze stage présence: hoe we op het podium bewegen en hoe we van een optreden een echte show maken.
De helft van jullie is Amerikaans. Heeft dat een bepaalde invloed op de band?
Beau en Blaise zijn inderdaad Amerikaans. Arwen is daar ook geboren, maar heeft Nederlandse roots. Woody is geboren in België maar heeft een Amerikaanse vader en Chinese moeder. We zijn best internationaal dus! Onze Amerikaanse nationaliteit heeft vooral invloed op de thema’s waar we over schrijven. We hebben nummers over het politieke systeem in de VS, Trump, wapen- en politiegeweld en hoe immigranten zoals Blaise, Beau en Arwen heel anders worden behandeld dan niet-witte immigranten die naar België komen.
Hoe voelt het dat net uitgerekend Amerika de wereld terug conservatief wil maken, of ten minste de Trump-regering toch.
Verschrikkelijk! We zijn allesbehalve trots op ons geboorteland en schrijven er ook veel over. Ons nummer Prison 2024 is tweeënhalve minuut pure woede tegenover Trump. Maar ook in België zijn we teleurgesteld door de rechtse partijen die meer en meer aan de macht komen. Het helpt zeker om erover te schrijven en erover te schreeuwen.
Tegenwoordig heb je in België meer en meer jonge punkbands, ik denk aan Junkyardpool, De Defecte Gasten of Mixed Waste. Is dat toeval denk je?
Allemaal geweldige bands! Het is mogelijk dat er steeds meer jonge punkbands verschijnen omdat ze zich afzetten tegen de al genoemde opkomende conservatievelingen, maar het is misschien eerder het geval dat jongeren tegenwoordig net niet bang zijn om eens iets anders te doen, iets dat een beetje meer ‘out there’ is. We hebben het gevoel dat we deel uitmaken van een groeiende groep jonge bands die muziek maken omdat ze er écht van genieten en het besef hebben dat ze ook succes kunnen boeken met meer alternatieve muziekacts, zoals dat bijvoorbeeld is gelukt bij Kaat van Stralen of Maria Iskariot!
Jullie hebben een vrij grote following. Leg dat eens uit! Allemaal gelijkgestemde zielen?
We hebben een divers publiek: jonge, maar ook oudere fans binnen de punkscene! Wat we ook heel mooi vinden is dat we veel mensen aantrekken die nog nooit in contact zijn gekomen met punkmuziek.
Als ik jullie muziek hoor, lijkt het erop dat jullie maar weinig studiotrucs gebruiken, want jullie muziek klinkt zo live!
We nemen eigenlijk alles zelf op in Beau’s kamer, die we hebben omgetoverd in een kleine home studio. Beau doet ook alle mixing en mastering. We doen graag dingen zelf, maar in de toekomst een professionele studio ingaan lijkt ons ook echt cool.
Op de streamers kun je al een hele hoop muziek van jullie terugvinden, zijn er plannen voor iets fysiek?
Er zijn nog geen concrete plannen, maar we denken wel na over een album opnemen. Fysieke release is dan een mogelijkheid.
Omdat jullie jong zijn én een mening hebben, neem ik aan dat oude conservatievelingen jullie wel eens de mond willen snoeren. Hoe ga je daarmee om?
Voorlopig hebben we hier nog geen last van gehad, maar zelfs als zoiets zou gebeuren, laten we ons niet tegenhouden!
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Dit is waarschijnlijk wel de moeilijkste vraag! Een album dat ons zeker inspireert is Stop Making Sense van Talking Heads. Het album is op zichzelf geweldig en de concertfilm met dezelfde naam is echt wel een meesterwerk!
Gender Reveal Atomic Bomb kun je live zien op:
28/06 – Punx for Refugees Fest, Gent
11/07 – Kinky Star, Gent
