Peaces, zo heet de nieuwe van Future Old People Are Wizards (kortweg FOPAW). Een plaat die anders klinkt dan we gewoon zijn van de drie Gentenaren, maar daarom niet minder intens (integendeel!) We gingen op de babbel met Stijn Vanmarsenille.
Dag Stijn, gefeliciteerd met Peaces. Het eerst wat door me heen ging is dat, mocht dit een schijfje zonder gegevens zijn, ik nooit zou geloofd hebben dat dit FOPAW is. Ik bedoel, dit is toch een ander geluid, niet?
We gebruiken nochtans de zelfde instrumenten als op de andere albums. Ik denk dat het voor een deel ligt aan het feit dat de muziek meer rond de zang zit. Die staat nu centraal. Op de vorige platen was de zang meer een extra kleur. De synths zijn op Peaces ook meer functioneel, minder filmische pads. Het was in ieder geval wel de bedoeling om een andere plaat te maken, minder riffs en meer songgericht.
De plaat klinkt ook veel toegankelijker dan de vorige, is daar een speciale reden voor?
Dit komt ook door de zang denk ik. En het feit dat we meer met strofes en refreinen werken. Je kan op deze plaat al eens makkelijker meezingen en dat maakt het automatisch toegankelijker, niet?
Als ik nog een stapje verder mag gaan, vind ik dat Peaces een stuk intenser klinkt qua emoties. Heb je dat ook zo ervaren?
Dat klopt wel ja. De teksten gaan over concrete dingen, vroeger bleef ik veel abstracter. De teksten zijn bij momenten zeer persoonlijk en dat is nieuw voor mij. Er moest iets uit en dan krijg je automatisch wel een natuurlijke intensiteit.
Als ik het mag zeggen, misschien heeft het te maken dat jij bij Elefant zit en ik vond de vroegere FOPAW-sound nogal gelijkend (daarom niet minder goed!), maar nu heeft FOPAW veel meer een eigen smoel vind ik.
Dat laatste mag je wel zeggen ja. Dat de vroegere FOPAW en Elefant gelijkend waren hoor ik niet echt. Maar ik word continue beïnvloed door wat ik hoor dus dat dat in mijn eigen muziek ook binnensijpelt lijkt mij ook wel logisch.
De vorige FOPAW-platen waren groeiers. Tien keer luisteren voor je er iets van snapt, Peaces is er meteen boenk op. Akkoord?
’t Gaat makkelijker binnen ja. Maar als je 10 keer luistert zul je toch nog steeds nieuwe dingen ontdekken.
Een plaat ook met veel lagen, zit de productie van Frederik Segers daar voor iets tussen?
Producersgewijs heeft hij er vooral over gewaakt dat de nummers klopten, dat ze steek hielden. Soundwise is hij echt geniaal, wat die allemaal durft, vind ik echt straf. Hij maakt per song bijvoorbeeld al een sound, vooral de drums dan, en dat heeft een weerslag op hoe je speelt. Hij duwde de nummers van begin af aan al in een richting. Hij kiest en dat vond ik heel cool. Vandaag de dag wordt heel veel opgenomen onder het credo ‘we fixen het wel in de mix en laten alle opties open’. Fré kiest dus al een voor een stuk op voorhand. Wat hij met mijn stem heeft gedaan vind ik ook heel straf. Terwijl ik aan het inzingen was, was hij al aan het spelen met delays en phasers. Hij maakt echt sound.
We moeten eerlijk blijven. De recensies over FOPAW zijn laaiend enthousiast, maar voor het publiek is er een soort van drempelvrees. Hoe komt dat denk je?
Ik weet het niet Didier, ik weet het niet. Misschien heeft het te maken met het feit dat er zo moeilijk een genre op te plakken is. We zijn niet poppy of toegankelijk genoeg voor de mainstream en niet extreem of hard genoeg voor de noise, metal, sludge enz scene. Persoonlijk vind ik dat juist interessant, maar dat maakt het moeilijk te plaatsen, om het in marketingtermen te zeggen.
Op de nieuwe plaat hoor ik enorm veel invloeden. Het is natuurlijk mijn interpretatie, maar voor mij gaat die van Wire tot Soulwax. Wie zijn jullie inspiraties, zowel muzikaal als inhoudelijk.
Soulwax zit er zeker in (outro van Now, This Is It kan niet veel duidelijker zijn denk ik…). Mijn leidraad van in het begin waren Portishead en Massive Attack, voor mij zit dat er duidelijk ik. De punk is er wat uit gegaan. The Velvet Underground zit er nog steeds een beetje in. Qua zang hoor ik Beach Boys en Beatles. Hiphop is heel aanwezig, qua beat en groove.
Met Peaces is er ook een nieuw huwelijk ontstaan, want je zit op 9000 Records. Bijna een logische keuze toch?
Eigenlijk wel, we hoorden dat Mike van Consouling ons al voor de eerste plaat wilde (maar dat zijn we pas later te weten gekomen). Bij Zeal moesten we 2 platen maken dus daarna was het logisch dat we bij Mike aanklopten. En die zag dat nog steeds vol enthousiasme zitten.
Minder is wel dat jullie zonder booker zitten. Los van dit, denk ik van bij bands: gasten doe het zelf, of zie ik dat verkeerd?
Tja, daar zal het wellicht op neer komen. Al sta ik daar niet om te springen, ik wil muziek maken en ga niet blij worden van het sturen van 1000 mails waarop je nog geen 1/4e antwoord krijgt.
In feite voelen jullie je Gents? Ik stel die vraag omdat er toch iets in dat Gents drinkwater moet zitten, zo’n goede bands!
We zijn alle drie native Ghentians ja. Ik persoonlijk drink veel kraantjeswater, ja.
Welke bands volg jijzelf?
Altijd benieuwd naar wat James Blake, Nils Frahm, El-P, Death Grips, A$ap Rocky en Mauro uitvreten.
Pink Floyd of The Beatles?
The Beatles’ zanglijnen met de Pink Floyd’s synthsfeer.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Dat varieert, vorige week weer veel naar The Cold Vain van Cannibal Ox geluisterd. En dan zoek ik daar van alles over op bijvoorbeeld de ‘Def Jux’-documentaire, interviews enz…
Met wie zou je het niet erg vinden om acht uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
8 uur is te lang om met wie dan ook in een lift te zitten. Het laatste woord is aan jullie….Peaces!
Future Old People Are Wizards
9000 Records
