Je relatie loopt stuk en je raakt er niet overheen? Nou, dan maak je maar een Nederlandse folkplaat om met jezelf in het reine te komen. Dieter Fierens deed het, en het resultaat laat zich horen en blinkt op Het Transland van Fristap. Een luisterplaat vonden wij het, en als u dat wil zult u dat ook doen: dat luisteren bedoelen we!
Het Transland gebeurde naar aanleiding van een stukgelopen relatie. Een allesbehalve prettige ervaring, was deze plaat dan ook een soort van catharsis?
Hehe, gelukkig is er Google om zo’n woorden op te zoeken.Wel, helemaal eigenlijk. Ik was de laatste jaren uit balans geraakt en wist dat er een grote omwenteling nodig was om weer gelukkig te kunnen zijn. Ik moest in het reine komen met mezelf en ik wist waarschijnlijk onbewust dat dit alleen maar kon als ik diep genoeg ging.
Mijn collega’s hebben dat geweten hoor (lacht) Ik was echt een zombie op mijn werk. ’s Avonds zat ik naar oplossingen te zoeken. Ik las over relatietherapie en merkte welke fouten ik had gemaakt. Ik praatte 1 op 1 met goeie vrienden. Ik leerde mediteren. Ik volgde loopbaanbegeleiding. En ik keek heel dikwijls naar hetzelfde Youtube-filmpje over de filosofie van het Stoïcisme. En uit al die wijsheid plukte ik wat ik nodig had om tot mijn eigen, nieuwe levensfilosofie te komen.
Cynici zullen zeggen dat de grootste kunst gemaakt wordt in tijden van smart….
Voor mezelf is dit album natuurlijk met voorsprong het belangrijkste wat ik ooit gemaakt heb. Maar het hoeft niet altijd zo te gaan. Chef’s ‘Chocolate Salty Balls’ is ook niet in een depressie geschreven denk ik.
Andere cynici zullen ook zeggen hoe het moet voor de toekomst. Ik bedoel maar, wat ga je dan als thema kiezen?
Ik schrijf graag. Ik heb met de jaren mijn eigen stijl ontwikkeld en heb heel veel interesses. Ik voel aan dat dat wel vanzelf gaat komen. Het hoeft ook geen centraal thema te zijn he. En wie weet wat voor muziek er op die volgende plaat gaat staan. Ik heb rare smaak hoor. (lacht) En ik ben een rasechte kameleon.
De plaat is zwaarmoedig, en zelfs om het woord nog eens te herhalen: cynisch. Het lijkt op bepaalde momenten wel op zwarte humor.
Cynisch zou ik het zelf niet noemen. Al kan ik begrijpen dat het bij sommigen zo zal overkomen. Voor mezelf wint de hoop het van de wanhoop. Zwarte humor zit er waarschijnlijk wel in, maar ik zie dat zo zwart niet. En eigenlijk hoop ik dat niemand het zo ziet.
Heb je het er niet moeilijk mee gehad om zo’n zware onderwerpen aan te snijden?
Tuurlijk. Dat ik die plaat aan het maken was, is een publiek geheim geweest tot na de opnames. Zodat ik ze nog zou kunnen wegmoffelen als ik er niet mee zou durven naar buiten komen.
Natuurlijk krijg je wel meteen het etiket opgekleefd van treurwilg te zijn, of kan jou dat niet deren?
Ik bén een treurwilg. Ten minste, dat is een kant van mij die ongeveer jaarlijks wel eens naar boven komt. Ik kan heel uitbundig gelukkig zijn, maar als het minder gaat, gaat het meestal meteen echt slecht. Ik verander dan op heel korte tijd van een extravert naar introvert. Ik ben benieuwd of mijn nieuwe levensaanpak me vanaf nu uit die dalen kan houden. Of het me kan deren? Nu niet meer. Vroeger heel fel. Maar door mezelf ertegen te verzetten werd het alleen maar erger. Je wilt aan een bepaald beeld voldoen dat mensen van je hebben. Maar dat gaat helemaal niet.
Het Transland is een luisterplaat. Is dat niet moeilijk, in tijden dat mensen net niet willen luisteren en dat alles vlug, vlug moet gaan?
Tegendraads doen komt voor mij nogal natuurlijk hoor. Net als traag zijn. Natuurlijk gaat dat minder goed werken dan een hapklare brok. Maar daarom ben ik er net zo trots op.
Het is ook een plaat die in het Nederlands is opgenomen. Een doelbewuste keuze?
Zeker. In het Nederlands kan ik knutselen met de woordjes. Super leuk. In het Engels vind ik dat veel te moeilijk.
Over het artwork valt ook wel het één en ander te vetellen. Mij lijkt het alsof je daar dagen mee bezig was!
Doe maar maanden. (lacht) Alle tekeningen komen ergens voor in de teksten. Het concept was mijn idee maar het tekenen heb ik aan Greetje Hannes overgelaten. Die is daar zo goed in. De tekeningen zelf waren meestal ook van de eerste keer goed. Maar ik heb heel lang lopen mierenneuken over plaatsing, kleur,… En ik ben ook wel eens van mening veranderd.
Iedere plaat heeft wel een boodschap, wat is de boodschap van Het Transland?
Een boodschap is er waarschijnlijk wel. Maar ik vertel ze niet graag botweg. Ik vertel over wat ik meemaak en hoe ik er mee om ga. Ik hoop ermee te inspireren op maat. Iedereen kan het op z’n eigen manier bekijken en er uit halen wat hij wil. Of er helemaal niets uit halen. Dat mag ook.
Ik noemde het een luisterplaat, maar ik heb begrepen dat je er ook mee naar de podia trekt. Is er een verschil tussen plaat en live?
Dat is niet zo groot. De nummers staan in de volgorde op de plaat zoals ze geschreven zijn. Eéntje voor elke nieuwe week na de breuk. We brengen ze live ook in die volgorde. Laurens Joensen, de producer/gitarist van de plaat en Henrik Holm (bas en zingende zaag) zijn er op het podium ook bij. We spelen voor een zittend publiek, in ons eigen decor. De Fristap Kartoncaravan.
Hoe zijn de reacties op de plaat tot nu toe?
Best wel goed. De negatieve worden goed achter mijn rug gehouden denk ik, want ik heb ze nog niet gehoord. Wel is het sowieso een album dat je wat moet laten binnen sijpelen voor je er echt in mee bent denk ik. En het is niet voor iedereen. Een groot publiek moet je niet verwachten met een Nederlandstalige folkplaat over hartzeer.
Je zegt zelf dat je al met iedereen bent vergeleken die in het Nederlands zingt, maar is er dan echt geen inspiratiebron?
Die moet je niet zo zeer in de Nederlandstalige hoek gaan zoeken. Ik hou wel van Gorki, Spinvis en Flip Kowlier, maar daar heb ik al heel lang niet meer naar geluisterd. Die mannen zullen me indertijd wel hebben leren schrijven, maar tijdens mijn verblijf in Het Transland luisterde ik vooral naar The War On Drugs, Mandolin Orange, M. Ward,… die dingen.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Harvest Moon was de eerste plaat die ik luisterde van Neil Young. Ergens rond mijn 17e. De treurwilg kwam in volle bloei. Ik luisterde ze in bed. Ik hou erg van goeie muziek om bij in slaap te vallen. Ik hoop dat mensen dat met mijn plaat ook doen. Bij de opnames hebben we ervoor gezorgd dat er nergens te grote uitschieters zijn qua volume en intensiteit, dus dat zou perfect kunnen. Toen ik naar de eerste versies luisterde om te oordelen, deed ik dat ook in bed. En ik kon er niet bij wakker blijven. Zalig.
Met wie zou je het niet erg vinden om acht uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
De Dalai Lama. Euh, ik bedoel Penelope Cruz en Scarlett Johansson. Allebei. Zoals ze erbij liepen in die film van Woody Allen. Is er airco in die lift?
Het laatste woord…
Like Fristap op Facebook.
