Op zaterdag 28 juni zijn er verschillende dingen om te vieren. Zo viert Rocktopus die dan zijn tiende verjaardag, maar ook Ellis Mane die op de affiche staat heeft iets speciaals te vieren. Frontvrouw Elisa De Pauw vertelt er alles over.
Ellis Mane, soms is dat Elisa De Pauw solo en dan weer met band. Leg eens uit.
Elisa: Ellis Mane is inderdaad ontstaan als een soloproject in 2020-2021. Deels uit ”noodzaak”, aangezien samenspelen met anderen door de Corona-epidemie niet kon, en deels omdat ik na 10 jaar muziek maken bij verschillende fijne bands en projecten eens iets van en voor mezelf wilde maken. ’t Is cliché, ik weet het. Eens de nummers op zichzelf stonden en het project wat meer voeten in de aarde kreeg, ben ik beroep gaan doen op bevriende muzikanten om de sound mee uit te bouwen en te verbreden, en zij zijn blijven plakken. Vandaag is het dus niet meer “Ik ben Ellis Mane”, maar “Wij zijn Ellis Mane”, en dat is stiekem heel cool.
Hoe ben je met muziek te begonnen?
Sinds ik als 5-jarige per se het krakkemikkige orgeltje van het eendjeskraam op de kermis mee naar huis wilde nemen. Haha! De goesting om liedjes te spelen en zelf te maken heeft er altijd al ingezeten, denk ik, of toch zo lang als ik mij herinner.
Je eerste ep Nice To Meet You kwam uit in 2022, ook niet de ideale periode gezien de corona. Hoe verliep dat en hoe kijk je nu terug op je eerste plaat?
Klopt. Het was inderdaad geen evidente periode, maar het voelde voor mezelf wel als een gepast moment om een eerste keer naar buiten te komen met enkele nummers als Ellis Mane, bij wijze van visitekaartje. Iedereen kroop uit zijn hol na de periode van lockdowns, en ik had iets meegebracht uit dat hol dat even had kunnen groeien en rijpen.
Sommigen vergelijken je met Courtney Barnett, zelf denk ik aan pop, maar dan wel goede pop. Ga je daarmee akkoord?
Altijd een moeilijke, ik ben zo ongelofelijk slecht in labeltjes plakken. Pop als in “catchy” vind ik zeker een fijn compliment! Ik maak vooral muziek waar ik zelf gelukkig van word, dus als mijn muziek dat voor anderen ook mag teweegbrengen ben ik een tevreden mens. Is dat pop, dan is dat prima. Is dat indie, dan ook prima. Die vergelijking met Courtney Barnett vind ik stiekem wel heel cool. ’t Heeft misschien ook met de Fender Jazzmaster te maken?
De lekkerste kers op de taart is tot nu toe The Earth Is Glued Together With Gold. Een speciale titel die iets te maken heeft met een filosofische gedachte over lijm…
Het verwijst naar de Japanse kunstvorm ”kintsugi”, ofwel lijmen met goud. Enfin, lijm waar goudpartikeltjes inzitten. Als je daarmee gebroken keramiek herstelt, ga je de voormalige barsten net meer benadrukken in de herstelde vaas, wat symbool staat voor sterker en mooier worden omdat bepaalde dingen zijn gebeurd. Je leert in feite uit je ervaringen, of je eigen fouten. Wat de link met de aarde is hoef ik niet verder toe te lichten zeker?
Is Elisa een piekeraar of een denkbeest?
Ik zou willen zeggen “denken”, maar het is een fijne lijn. Soms kan ik wel een piekeraar zijn. Het feit dat ik voor kerst het boek Women Who Think Too Much van Susan Nolen-Hoeksema cadeau kreeg, spreekt misschien – letterlijk – boekdelen.
De plaat straalt optimisme uit, zelfs een ietwat naïef optimisme als je de wereld van vandaag bekijkt. Je blijft geloven in een betere wereld?
Ja, toch wel. Dat naïeve, dat hoor ik wel vaker, maar toch blijf ik graag die ietwat naïeve positivist. Loop ik dan vaker harder tegen muren aan? Zeker. Maar is het het waard? Zeker. Ik probeer geluk te halen uit de kleine dingen. Vele kleintjes maken één groot. Hopelijk heeft dat uiteindelijk z’n impact.
Ik hoor op de plaat een vrouw die zich zelden – zeg maar nooit – kwaad maakt, maar wel haar gedacht zegt.
Klopt wel, denk ik. Kwaad word ik zelden of nooit, misschien zelfs te weinig? Ik weet het niet. Maar ik probeer wel te zeggen waar het op staat. Dat vind ik ook alleen maar fair.
De plaat heeft ook een opmerkelijke hoes die is getekend door Kim Duchateau. Kun je daar iets meer over vertellen?
Ja, geweldig hé? Ik blijf er zelf enorme fan van. Van Kim z’n stijl sowieso. We raakten digitaal aan de praat en na een telefoontje was het ontwerp voor de hoes in kannen en kruiken. Elke kleine tekening verwijst naar een stukje tekst of songtitel van één van de nummers. Ook alle bandleden hebben een plekje gekregen. Allemaal kleine stukjes, maar toch een mooi geheel, aan elkaar geplakt met goud, zeg maar.
Op de plaat staat de quote “Everyone has a creative impulse, and has the right to create, and should” van Patti Smith. Ben je fan van de quote of van de artieste?
Beiden! Ik had het genoegen het optreden van Patti Smith op Cactusfestival 2024 te kunnen meemaken. Ge-wel-dig gewoon. Zowel als artieste als persoonlijkheid. En de quote past ook wel gewoon bij de hele intentie van de plaat.
Jouw fans willen ongetwijfeld weten of jij met iets nieuws bezig bent en zo ja, zal dat in het verlengde liggen van je eerste plaat?
Na twee jaar gewerkt te hebben aan de plaat, begint het te kriebelen om nieuw werk te maken. Ik kan zeggen dat er in onze zomerset sowieso twee nieuwe nummers op de setlist staan. Niks fijner dan nieuwe muziek meteen live uittesten. Wat er nadien mee gebeurt, zien we dan nog wel.
Je staat binnenkort op Rocktopus. Kan je zeggen waarom de mensen moeten komen kijken?
Heel veel zin in! Machtige affiche ook om te mogen tussen staan. We brengen daar voor het eerst onze nieuwe zomerset, zoals gezegd met ook twee nieuwe songs, maar ook met bakken plezier en goesting om te knallen. Het wordt sowieso een set vol instant sfeer en feelgood vibes, met een pittig gitaarsolootje op tijd en stond. Én met onze nieuwe drummer!
