Hij kan zich helemaal omtoveren tot look-a-like van Robert Smith, als hij met The ObsCURE op het podium staat, klinkt helemaal zichzelf als frontman van A Slice Of Life, doet het samen met zijn zoon als Zombikini en gaat fijne samenwerkingen aan met andere artiesten met Silent Flag. Ook Dirk Vreys kijkt voor ons terug op de fijnste festivalzomers!
Wat was voor jou het beste zomerfestival ooit?
Ik ben vroeger nooit echt veel naar festivals geweest en eigenlijk nog steeds niet. Maar ik heb hele goeie herinneringen aan de eerste Werchters die ik deed. Eén podium voor heel de dag en telkens steengoeie bands (ge moet die affiches maar eens opzoeken). En telkens al van bij de start met ijzersterke openers: Levellers in ‘93, The Scene in ‘91, Mano Negra in ‘90, Texas in ‘89, staan nog altijd op mijn netvlies gebrand. Zeer straf.
En daarnaast een recente ervaring en misschien niet echt een festival te noemen, maar toch: 40 jaar The Cure in Hyde Park in London in 2018 met ook Interpol, Editors, een geweldige Slowdive, Kaelan Mikla,…. Een echte beleving. In mijn uppie naar London en geen moment alleen geweest: altijd volk tegengekomen dat ik kende van zelf op te treden. Zowel op het terrein als erbuiten in Camden bijvoorbeeld.
Vooraf echt uitkijken ernaar, de dag laten opbouwen om dan af te sluiten met mijn favoriete band ever in beste vorm van hun leven. Zalig gewoon.
Welk zomerfestival wil je dit jaar zeker niet missen?
Zoals gezegd, nooit een grote festivalganger geweest en heb niks met de huidige grote festivals waar je een agenda voor moet bijhouden van wie wanneer en waar optreedt.
Ook de prijzen van tickets, drank, eten zijn er compleet over en er zijn echt maar een paar uitzonderingen. Ik begrijp niet hoe je dat nog kan en zelfs wil betalen soms. Hoeveel was het vorig jaar bv. in Werchter voor een friet die je in 6 happen op hebt? 11 euro of zo? Doe es normaal.
En dan al die festivals die niet tevreden zijn met 1 dag of 2 dagen en er maar dagen blijven bijplakken. Blijven podia erbij plakken en maar vullen met een hoop bands die je op den duur overal ziet staan. Een berg bands waaronder te veel brol en veel bandjes die gewoon er staan omdat bookers en managers ze moeten hypen en plaatsen en zo snel mogelijk geld aan de bands willen verdienen.
Waarom kunnen bands niet meer echt groeien en moeten ze direct voor de leeuwen en overal uitgemolken worden? Alles wordt tegenwoordig als beleving verkocht en social media zoals tiktok en IG maken dat iedereen erin trapt dat ze erbij moeten zijn om toch maar al het plezier niet te missen.
Dus nee, de ouwe zak in mij zegt dat ik geen liefhebber van de grote festivals van nu ben. Al moet ik toegeven dat ik vorig jaar naar Werchter ben gegaan om Nick Cave te bewonderen, The Smile, Placebo, Whispering Sons en Noordkaap. Dat was de moeite om nog eens naar ginder te trekken.
LESS IS MORE: hou het eens bij festivals van 1 dag, 1 podium, ergens in de namiddag beginnen rond een uur of 3 en dan een band of 5 of 6. Meer moet dat niet zijn. Eventueel met een klein zijpodium waar je tussen de acts op het hoofdpodium in ook goeie beloftevolle bands kan bekijken. Voor dit jaar heb ik alvast met zekerheid Rock Olmen aangeduid op 21 juli en de dag met Siouxsie op de Lokerse Feesten.
Wat was het mooiste openluchtoptreden dat je ooit zag?
Moeilijk. Echo And The Bunnymen paar jaar geleden in OLT Rivierenhof was zalig. The Cure in openlucht in 2018 dus, maar ook in 1990 op Werchter toen ze het meeste van Disintegration speelden. Nick Cave was vorig jaar in Werchter ook onaards mooi. En dit jaar vond ik eigenlijk dEUS op Live Is Live best goed. Ik had hun nieuwe plaat nog niet gehoord maar wat ik er live van hoorde sprak me wel aan. Ik zie ze liever wat scherper en agressiever dan dit jaar maar ik was echt verrast door de nieuwe nummers.
Wat is jouw meest memorabele festivalbelevenis?
Werchter 1995 met een enorme zondvloed tijdens een optreden van LIVE. Ik vond dat enorm raar dat zo een grote wei opeens zo leeg kon lopen. Zeer vreemde ervaring. Ook op de affiche dat jaar stonden The Cure, Therapy, dEUS, R.E.M., Morphine, Cranberries en Jef Buckley. Superafficheke (zo maken ze ze jammer genoeg niet snel meer).
Van zelf op een festival te staan: een dag op de Paulusfeesten mogen afsluiten na een steengoeie professionele Engelse Foo Fighters tribute. En dan wij als amateurtjes met The obsCURE heel dat volle plein kunnen inpakken terwijl voor mij die prachtige twee torens te zien waren en al dat enthousiast volk… Ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan denk. Ook de eerste keer met onze Jarne (zoon, nvdr.) op bas op W-Fest in Oostende. Zalige herinnering.
Op welk zomerfestival hoop je ooit zelf te mogen spelen?
Er staat nog wel wat op mijn bucketlist en dat kan ik hier niet allemaal kwijt, maar:
In België met The obsCURE: OLT Rivierenhof in het jaar dat we 10 jaar bestaan, graag! (Wie kan ons helpen hierbij voor 2025?)
Daarnaast ultieme droom met The obsCURE: in openlucht ‘s avonds in Zuid-Europa in echte Cure-omstandigheden spelen: magische locatie, valavond wanneer we opkomen, perfecte lichtshow,… Super lijkt me dat om nog eens te doen.
En met A Slice Of Life in België alternatieve festivals als Rock Herk, Dour, Rock Zottegem, Rock Olmen, Retie Rockt,..… We zijn breed genoeg en geven genoeg show om tussen ander jong alternatief geweld niet te misstaan. In het buitenland: WGT Leipzig hebben we al gehad dus waarom eens niet Mera Luna of Amphi?
Oh ja, wordt het eens niet stilaan tijd voor de gezellige Fonnefeesten? Dat zeggen we al van dag 1 toen we acht jaar geleden begonnen. Elk jaar contacteren we ze maar jammer genoeg tevergeefs. We zouden daar noch met The obsCURE noch met A Slice Of Life misstaan. Bij deze nog eens een hint daartoe (knipoog).
A Slice Of Life / The ObsCURE / Zombikini / Silent Flag
