CLAN OF XYMOX

We hadden een gesprek met Ronny Moorings die met zijn muzikale alter ego, Clan Of Xymox, met Days Of Black wederom een klassieker heeft neergepend.

Hallo Ronny, laat ik je eerst maar zeggen dat ik nogmaals overweldigd ben door je nieuwe album. Het verbaast me niet, maar ik heb echt gemerkt hoe donker Days Of Black weer klinkt. Heeft dit iets te maken met je persoonlijke stemmingen of is het door de huidige toestand van de wereld?
Dank je. Op één of andere manier is muziek de manier om mijn donkerdere ik uit te drukken. In het algemeen zou ik mezelf niet omschrijven als een somber persoon, ook geen supergelukkig mens, maar ergens daar tussenin. De toestand van de wereld zoals die nu is, met zijn egoïstische, nationalistische en narcistische megalomanen maakt me niet gelukkiger. Verre van. Onlangs las ik een interview met een overlevende van de Holocaust, die beschreef dat de wereld van vandaag precies voelt zoals in de jaren ’30. Denk daar eens over na. Niemand heeft blijkbaar geleerd van het verleden. Het lijkt erop dat totalitaire dictators terug in het spel komen. Gewoon naar het dagelijkse nieuws kijken en je weet het.
De muziek die ik maak is over het algemeen niet politiek, maar af en toe las ik wel zo’n thema erin, maar tot nu toe heeft het niets te maken met de huidige situatie. Het enige nummer dat wel zo is What Goes Around  waarin ik wilde iets wilde zegfgen over de brute slachting van de weinig overgebleven dieren. Een jong meisje die trots poseert met een pistool in haar hand op Facebook met haar nieuwste slachting en ze is er nog trots op ook. Je zou denken dat iedereen inmiddels wel weet dat de meeste diersoorten met uitsterven bedreigd zijn. Maar neen! Ik maak liever tijdloze muziek, iets wat later nog kan dienen. Dat is met politiek vaak niet het geval. Het dateert behoorlijk snel.

Ieder album van Clan Of Xymox lijkt een andere sfeer te hebben, maar op een of andere manier is Days Of Black bijna het perfecte vervolg op Matters Of Mind, Body And Soul omdat het ook weer vol met melancholische donkere synthpop zit.Je zou dat kunnen zeggen, ja. Voor mij voelt het aan als een natuurlijk vervolg, maar wel opnieuw met een twist. Op een bepaalde manier probeer ik altijd op een nieuw album iets wat ik nog nooit eerder gedaan te benaderen. Ik proberen niet na te denken over eerdere nummers die ik in het verleden heb geschreven. Dat werkt het beste voor mij. Ik wil zeker niet eerdere successen gaan kopiëren. Het idee van een liedje is iets wat je nog niet eerder geschreven, iets dat van binnenuit inspireert. Dat is mijn definitie van succes, als je echt iets nieuws, aantrekkelijk en verfrissend in een zeer eigen stijl wilschrijven.

Als ik goed heb geteld, is Days of Black jouw zeventiende album. Dat is heel veel, ik weet dat het een heel rare vraag is, maar welke album betekent het meest voor je?
Ik denk dat dit altijd het laatste album is, simpelweg omdat het fris en nieuw is voor mij. De nummers zijn nog niet rijp en dat is voor een muzikant de meest opwindende fase, omdat je ze live kan spelen en kan zien hoe de fans gaan reageren. Elk album is een muzikale track op mijn eigen tijdlijn van mijn leven, dus ik kan niet zeggen welke periode ik het beste vond. Alles is belangrijk voor mij en ik leef liever in het hier en nu, dan voortdurend terug te blikken. Nu geniet ik van de periode van het nieuwe album. Het is nog maar net begonnen (lacht).

Alle nummers op Days Of Black zijn door jou geschreven. Het is net alsof Clan Of Xymox steeds meer en meer Ronny Moorings is, en op een bepaalde manier voelt het aan alsof elk album meer en meer persoonlijk is geworden.Nou, ik heb altijd alles zelf gecomponeerd en mijn liedjes zelf opgenomen, dus in dat opzicht is er niets veranderd. Ook zijn er veel liedjes uit het verleden die heel persoonlijk zijn. Ik zie en voel geen verschil op de manier waarop ik nu of in het verleden schrijf. Ik neem op wat ik voel en vertaal dat in muziek en woorden. Het schrijven van de muziek is nog altijd een zeer persoonlijke zaak voor mij en het grootste deel van de tijd isoleerIk mezelf. Dat werkt het beste voor mij. Geen afleiding, ’s avonds of’ s nachts is de beste tijd.

Over persoonlijke gevoelens gesproken. Ik verloor zelf mijn vader afgelopen zomer en ik weet hoe moeilijk dat is. I Couldn’t Save You is opgenomen ter ere voor jouw overleden vader, Ronny. Het is waarschijnlijk het meest persoonlijke liedje dat je ooit hebt geschreven …
Mijn medeleven, Didier. Je hebt maar één vader, dus ja, wanneer hij sterft, is dat erg. Niet gemakkelijk. Er zijn maar een paar mensen in je leven die je kende vanaf de dag dat je geboren bent. Ik schreef de song meer dan een jaar later na zijn dood.
Hij lag meer dan 4 maanden in het ziekenhuis, dus je raakt gewend aan het idee dat hij het niet zou halen. Het was niet leuk om te zien hoe zo’n sterke persoon aan het lijden was. Je probeert een normaal gesprek te voeren, terwijl je het idee probeert te vermijden dat dit het laatste gesprek zou kunnen zijn. Je hoopt altijd op een klein wonder. Net zoals met de meeste dingen duurt het een tijdje om het te verwerken. Voor mij voelde het nauwelijks echt aan wanneer hij stierf, voornamelijk vanwege de afstand waarmee we van elkaar wonen. Ik ben vrij vroeg uit het ouderlijke huis weggegaan, voor mijn studie ging ik naar andere steden, en later met de band naar het buitenland. Dus ik was het gewoon geraakt om hem lange tijd niet te zien, maar in mijn gedachten als ik thuis ben, heb ik op de een of andere manier dat gevoel dat hij er nog steeds is, tegen mijn beter weten in natuurlijk. Als ik mijn moeder bezoek, is het steeds een vreemd gevoel dat hij er niet is. Alles is hetzelfde gebleven. De stoel waar hij gewoonlijk in zat. Je weet wel, al die kleine dingen.

In feite, als je liedjes schrijft, is dat voor jou een manier om donkere gevoelens wat meer draaglijk te maken, of om ze zelfs van je af te zetten?
Een beetje van beide, afhankelijk van het liedje dat ik schrijf. In ieder geval ben ik vaak zelf verrast met wat er soms op papier komt en wat dan een tekst wordt. Ik weet waar het vandaan komt, soms kleine dingen die een tekst vormen. In ieder geval houdt het schrijven van muziek je meer of minder gezond.

Als ik Clan Of Xymox hoor, moet ik vaak aan perfecte pop denken, zeker als ik een song als Set You Free hoor.  Ben je het er mee eens dat de meeste Xymox-liedjes op een of andere manier perfecte pop zijn?
Je zegt het. Persoonlijk hou ik van de combinatie van een goede melodie, een memorabel refrein en een donkere benadering. Met die muziek kan ik gelijkgestemde mensen bereiken, et dat is dan perfect voor mij. Het perfecte liedje is misschien de Heilige Graal van iedere muzikant. Het kan ook de wortel zijn die de ezel dwingt om verder te gaan.

De nieuwe cd klinkt wat minder industrieel dan de vorige Xymox-platen, maar op Days Of Black hoor ik veel boosheid. Op I Need To Be Alone lijkt het wel alsof je je innerlijke demonen wil uitspugen. Ik was fan vanaf jouw allereerste album, maar ik dacht nooit dat je zo diep zou gaan.
Het past bij de track The Climate Changed van het vorige album denk ik. Het heeft een beetje hetzelfde donkere gevoel. Persoonlijk ben ik erg blij met tracks zoals deze. Me langzaam laten mee slepen op donkere synths. Het komt zeker vanuit mijn donkere diepe gedachten, ja. Het is ook niet het laatste nummer dat ik heb geschreven (lacht).

Mojca zorgde opnieuw voor de artwork. Waar stelt die pompoen voor, het lijkt op de wereldbol die in brand staat.
Je kan kunstwerken interpreteren zoals jij dat wilt. Ik stel Mojca nooit vragen daarover, zij vraagt ​​ook niet waar mijn teksten vandaan komen. We zijn allemaal bezig om creatief te zijn en daarmee iets te doen. Ik zeg het als ik iets leuk vind en zij zegt haar mening over wat ik schrijf. Voor mij lijkt het op een gekweld gezicht, een masker dat een schepsel draagt. Misschien met zijn ziel. Misschien wel met iets anders… Het belangrijkste van een kunstwerk is dat het overeenkomt met de verwachting van de luisteraar of dat het de stemming van de muziek weerspiegelt. Ik hoef je niet te zeggen dat ik erg onder de indruk ben van Mojcas werk, hoe ze dit allemaal zo natuurlijk en perfect vastlegt.

Clan Of Xymox maakte al muziek sinds de donkere jaren 80, vandaag sta je er nog steeds en de wereld leek nooit zo gevaarlijk als nu. Maakt dit jou bang?
Er is dat nationalistische sentiment in de wereld en we weten uit de geschiedenis dat extreem nationalisme nooit iets goeds heeft gebracht. Mensen worden meer xenofobisch met het jaar ondanks het feit dat we nooit zo veel van de wereld en van elkaar hebben leren kennen zoals voorheen. De nationalisten willen teruggaan naar het verleden, zichzelf isoleren van de wereld en doorgaan met hun leven. Ze voelen zich gefrustreerd omdat ze hun drastische metingen niet kunnen waar maken, en dus stemmen ze op iemand die hun dat belooft. De dagelijkse ellende die je op de tv ziet helpt ook niet. Mensen worden daar bang van en dus bouwen ze hekken rondom zich.Religie lijkt een steeds grotere rol in conflicten te spelen, en het is soms de enige oorzaak van een conflict. Toen ik een kind was, leek religie iets uit het verleden. Wetenschap was de toekomst. Het zat niet in de geest van de mensen zoals nu. Nu heeft religie een zeer negatieve bijsmaak. Mensen zouden elkaar moeten laten doen. Helaas gebeurt dat niet. Ik weet ook niet hoe dit gaat eindigen. Ik hoop dat de wereld een antwoord vindt om samen te leven, zodat de wereldbevolking weer stabiek wordt, ons krankzinnig consumptieverbruik wat vermindert en dat we opnieuw onze omgeving kunnen respecteren. De politici die nu aan de macht zijn, zijn niet het voorbeeld van een streven naar een betere wereld, dus het ziet er niet goed uit, neen.

De gothscène loopt tegenwoordig niet op zijn best. Ik bedoel het wordt kleiner en kleiner, en het lijkt erop alsof de artiesten alles zelf moeten doen om aandacht te krijgen. Wat is jouw mening daarover?
In Duitsland blijft de scène constant of groeit zelfs een beetje. In Zuid- en Midden-Amerika is er een soortgelijke scène. Amerika krijgt er nooit genoeg van. België en Nederland hebben een probleem, maar het kan binnenkort misschien groter en groter worden. Ik voel dat er de laatste jaren iets beweegt en we zullen wel zien welke andere alternatieve scène er is. De gothscène zal altijd wel blijven, net als de metal- of de dancescène. Mensen kiezen wat juist voor hun isis. Mensen hebben soundtracks nodig voor hun leven. De gothscène is gewoon gemaakt om te blijven!

Welke bands raad je ons aan om naar te luisteren?
Er zijn er zo veel om te vermelden. Ik hou van een breed spectrum van de alternatieve muziek. Ik vind dat er veel interessante bands zijn. Er zijn veel leuke nieuwe bands die het verleden omarmen net alsof er geen morgen is. Ik vind YouTube een goed middel om nieuwe muziek te ontdekken, want als je een bepaald type muziek speelt, krijg je een afspeellijst die zich op je smaak. Dat vind ik helemaal niet erg. Grappig genoeg, krijg ik vaak de naam van Clan Of Xymox (lacht).

Wat heb jij nog te zeggen, Ronny?
Ik hoop dat je het laatste album leuk vindt en ik hoop jullie snel te zien op één van onze shows. In België spelen we op het New Gold Dream festival in Chateau de Bourgogne op zaterdag 13 mei.

ENGLISH VERSION

Hello Ronny, let me first say that once again I’m overwhelmed by your new album. Not that it surprises me, but I really noticed how dark this album sounds. Has this something to do with personal moods or the state the world is in today?
Thank you . Somehow music is a way to express my darker self. In general I would not describe myself as a morose person, not a happy go lucky one either,  somewhere in between.  The state of the world as we are in now , with its egotistical nationalistic narcissistic megalomaniacs,  doesn’t make me any happier. Far from it.  I recently read an interview with a  holocaust survivor who described that the world of today feels exactly as it felt in the 30s. Go figure. No-one  here learned from the past. It seems that totalitarian dictator-like behaviourism is back in play again. Just read or watch the daily news .
The music I make is in general not political, once and a while I have a theme like this, but so far nothing to do with current situations. The only song I wanted to say something against the brutal slaughter of our few surviving wildlife is the song “ What Goes Around” . A young girl posing proudly with a gun in he hand on Facebook with her latest kills and being proud of it.
This day and age , unbelievable. You’d think everyone knows by now  that most species are on the brink of extinction.
I rather make timeless music, something you can relate to later,  after date. That is with politics often not the case. It gets dated pretty fast.

Every Clan Of Xymox-album seems to have a different mood, but in a way Days Of Black looks like the perfect sequel to Matters Of Mind, Body And Soul, in the sense that it’s full of melancholic dark synthpop.
You could say that yes. To me it also feels like a natural follow up but with a twist again. In a way I always try to approach a new album as something I never done before. Trying to write without thinking about previous songs I have written in the past. That works the best for me. Otherwise I have to take all songs in consideration which turned out later as classics and I certainly do not want to copy previous successes. The idea of a song is something you haven’t written before, something inspiring from within. That is my definition of a success , when you actually write something new , appealing and refreshing in your very own style.

If I counted well, Days of Black is your seventeenth album. That’s quite a lot, I know it’s a very weird question, but which albums means the most to you?
I guess always the last album simply because it is fresh and new to me. The songs haven’t matured yet and that for a musician like me the most exciting ,also because you can play new songs live and see and hear the reaction of the fans. Each and every album for me represents a musical track to my own timeline in life, so I cannot say what period I liked the most. All is equally important to me and I rather live in the here and now than constantly looking back. Now I am certainly enjoying the period of the new album. It just started 

All songs on Days Of Black are composed by yourself. It’s like if Clan Of Xymox has become more and more Ronny Moorings, and in a way it feels like every album has become more and more personal.
Well, I always composed and recorded my songs myself, so in that perspective nothing has changed. Also there are many songs from the past that are very personal. I don’t see and feel any difference in the way I write now or in the past. I just record what I feel and translate that into music and words. The writing of music is always a very personal thing to me and most of the time I do it in isolation, being on my own. That works the best for me. No distractions , which is most of the time in the evening or night.

Talking about personal feelings. I lost my dad myself last summer and I know how hard it is to deal with. I Couldn’t Save You is dedicated for your dad who passed away. Probably the most personal song you’ve ever written…
My condolences Didier. You only have one father, so yes , when he dies , that is a pretty serious topic. Not an easy one. There are only a few persons in your life who knew you from the day you are born , so when the inevitable happens it is not easy . I wrote the song more than a year later.
He was for more than 4 months in hospital, so you get used to the idea that he won’t make it. It wasn’t nice to see normally such a strong person suffer like that. You try to have a normal conversation, avoiding the topic that maybe it will the last conversation you will have. You always hope for some kind of small miracle to happen. With most things it takes a while to process. For me it didn’t almost feel real when he died, mainly because of the distance we to live from one other. I moved out of the elderly home pretty early , for my study in other towns, and later doing the band thing,  moving abroad. So I was used not seeing him for long periods, so in my mind , when I’m at home it somehow was the same feeling that he was still there , against my better judgement of course.
When I visit my mother it is still a strange feeling that he is not there..All is the same . The chair he normally sat in etc. Small things.

In fact, when you write songs, is to set you free from some personal feelings, a sort of way to make dark feelings more bearable?
A little bit of both , depending on the song. In any case it sometimes surprises me myself with what comes out on paper and becomes a lyric. I know where it comes from, sometimes even muliple things melted into one lyric.  In any case is music and writing a great outlet and keeps you more or less sane.

I can’t help thinking of using a term like perfect pop if I hear a tune like Set You Free. Do you agree that in a way most Xymox-tunes are like perfect pop?
You said it. I do personally like a good tune, a memorable chorus and a bit of darker approach to it. So if I can reach like minded people with the music then that is perfect for me. Writing the perfect song is possibly the Holy Grail of any musician. It can also be the carrot coercing the donkey to keep on going.

Even if the new CD is less industrial sounding like most of the previous Xymox-recordings I hear a lot of anger. I Need To Be Alone almost sounds like you want to spit out your inner demons. I used to be a fan from the very first album, but I never thought you would go so deep.
It fits with a track  The Climate Changed from the previous album I think. It has a bit of the same dark feel to it. Personally I am very pleased with tracks like these. A bit of a slower dragging beat, dark synths. It definitely comes from the darker depths of my mind yes. It won’t be the last track written like this either 

Once again Mojca did the artwork. Where does the pumpkin stands for, in a way it seems like it is the world globe that is on fire.
You can interpret artwork any way you like. I never ask Mojca about her creative process in that way. She doesn’t ask about my lyrics from where they come. It is all in the process of being creative and doing something with it.  I say if I like something and she says if she likes something I wrote or not. To me it looks like a tormented face , a mask a creature is carrying. Maybe bearing his soul. Maybe something else..
The important thing of artwork is that it matches the expectation of the listener. That the artwork reflects the mood of the music on the album.
No need to say that I am really impressed with Mojca how she captures this so naturally and perfectly.

Clan Of Xymox made music in the dark 80s, today you are still here and…the world never seemed so in danger as now. Does this scare you?
There is this nationalistic sentiment going in the world and we know from history that nationalism into extremes never brought any good news. People are getting more xenophobic by the year despite the fact that we never knew so much about the world and each other as before. The nationalists want to go back in years , isolate themselves from the world and carry on with their lives. They feel frustrated that they can’t and revert to drastic measurements, like voting for someone who promises them that.
TV and daily reports about the misery all around the world doesn’t help either. People are getting scared of what is out there and like to fence themselves in.
Religion seems to get a bigger role in conflicts each time and again and is sometimes the only cause of conflict. When I was a child to me it looked that religion was a thing of the past. Science was the way. It wasn’t on peoples mind as it is now.  Now religion has a very negative ring. People should just leave each other be. Unfortunately that doesn’t happen.
I have to see where this all goes. I hope that we as a world find an answer on living together, get the world population stabile , reduce our insane consumption and respect our surroundings. The politicians now in power are not setting the example of striving for a better world, so it doesn’t look good , no.

The goth scene is not exactly at its best these days. I mean it’s getting smaller and smaller, and it seems like artists have to do everything themselves to get some attention. What’s your opinion on that?
In Germany the scene remains constant or grows even a little. In South and Central America there is a similar big scene into this type of music. America never gets enough of it . Belgium and The Netherlands are having problems but it might soon get bigger and bigger. I feel that the last years there is something brewing and let’s face it, what other alternative scene is there? The goth scene is here to stay , just like the metal scene or the dance scene. People choose what feels right for them. People need soundtracks to their lives. The Goth scene is here to stay !

Which bands do you recommend these days?
Too many to mention. I love a broad spectrum of alternative music . I find there are plenty of interesting bands out there. There are many cool new bands sounding totally retro and embracing the past as if there was no tomorrow . I find Youtube is a great source into finding new music because if you play a certain type of music it will generate a playlist for you and learns your taste in music. I don’t mind that at all. Funny enough it suggests me Clan Of Xymox a lot 

What is your message to the fans?
I hope you like the last album and see you hopefully soon at one of our live shows in your country.
in Belgium we will play the New Gold Dream festival in Chateau de Bourgogne Saturday 13 May.

Pictures by Patrice Hoerner

DIDIER BECU