Van losbandige “kustmijnklotenpunkrock” tot snedige stonerrock. Ze kunnen het allemaal de gasten van BRLRS en dat hebben ze op hun allereerste ep bewezen. Interview met zanger/gitarist Olivier Verniers, Olly voor de fans en maten.
Heer verlos ons van ons lijden, hoe moet je die BRLRS uitspreken. Wat betekent het en hoe komen jullie d’erop?
BREELERS, maar maak er vooral van wat je zelf wil. Komt van brielen wat in ons dialect “prutsen” wil zeggen. Komt doordat ik de zanglijnen wat brabbel voordat er echte lyrics worden geschreven. Dat is altijd de laatste stap bij onze songs. The Breelers zag er wat internationaler uit en was een leuke hybride van ons dialect met Engels. We hebben zowel nummers in het Engels als in het Oostends, alleen hebben de nummers in het dialect de ep niet gehaald. Na wat knutselen met ons eerste logo werd het BRLRS, wij hebben dan die naam ook overgenomen.
Er is net een eerste ep uit. Een werk van lange adem of ging het als vanzelf?
Het was hard arbeiten, holy fuck! Ik dacht, leuk opnames in de congé, hoera! Maar het is echt werken, frustraties verbijten en vooral niet op elkaars gezicht meppen. We hadden een kleine week om alles live op te nemen. We hebben achteraf wel nog wat fills, solo’s en zang opgenomen, maar de basis zat in die eerste dagen. Je moet weten dat er dan ook een hittegolf over ons land trok en wij binnen in een klein kot zaten. Af en toe een beetje airco tussen de sessies in, want enkel in de Japanse noise wil men die sound erbij…
Hoewel jullie jezelf niet al te serieus nemen, klinkt die ep wel zeer professioneel. Ik veronderstel dat jullie hoog willen mikken met BRLRS?
Ik denk dat er een gezonde balans is tussen plezier en ambitie bij ons. We willen zo ver geraken als het universum ons toelaat. Maar vanaf het niet meer plezierig is, zal het snel stoppen. We wilden ook geen half werk doen, dat is weggesmeten geld. Liever het goed aanpakken en het onderste uit de kan halen, dan later beklagen “wat als we nu toch eens een échte ep hadden gemaakt”.
In feite, klinkt de naam nieuw voor ons. Misschien dat we te weinig in Oostende rondliepen of zijn jullie toch ontzettend okselfris?
Een goed jaar geleden hebben we onze eerste volledige show gespeeld in het voorprogramma van dirk., in OHK (Ostends jeugdhuis). Sindsdien hebben we 15 optredens gespeeld, maar wel allemaal in onze thuisstad. We merkten dat onze liveperformance mensen echt kan overtuigen. Je kan wel je vrienden en familie overtuigen om eens af te komen naar een optreden, maar als het niet aanslaat zullen zij ook de volgende keer passen. Onze vrienden en familie bleven komen en brachten alsmaar meer volk mee. Voor ons was dat het signaal om meer te doen met de band.
Oostende, Oostende…wat is dat toch met Oostende en rock ’n roll?
Ik vind die vraag heel dubbel. De laatste tijd zijn er weer veel bands die opkomen in onze stad, maar dat is lange tijd anders geweest. Er is van het stadsbestuur uit weinig ondersteuning naar bands toe. Er is een gigantisch tekort aan repetitieruimtes en het enige échte muziekfestival die we hebben is een EDM-strandfeest. Natuurlijk is rock ’n roll grotendeels DIY, maar het ontbreekt aan een echt voorbeeld. Je kan wel Arno en The Van Jets gaan opnoemen, maar eigenlijk zijn die daarvoor te weinig aanwezig in het Oostendse rockgebeuren. Al jaren beloven de politiekers om aan de muziekbeleving en de repetitieruimtes te werken, maar het enige wat ze kunnen is in gigantische letters op het stadhuis ‘OSTEND IS MUSIC’ te kladden. En voila, met een penseelstreek is het stadsbestuur muziek-minded! Een hypocriete mop en een doorn in het oog van iedereen die hier bezig is met muziek. Wat de doorsnee Oostendenaar wel heeft is een soort je-m’en-fous-tisme gecombineerd met Ostensche pretensche, wat wel een echte rock-attitude is. Misschien is dat het!
We vinden het een voordeel, maar BRLRS lijkt ons ook niet een groep die zich wil vastpinnen op één genre. Sonic Boom klinkt als poppunk, terwijl we in The Lynx stonerrock horen. Er zijn geen grenzen voor jullie?
Klopt, ik wou eigenlijk altijd een stonerband oprichten, maar al snel is het zijn eigen weg beginnen gaan. Dat is juist het leuke aan muziek schrijven als band. We komen met een riff of een idee. De rest van het nummer klinkt in iedereen z’n hoofd anders. Dan proberen we de puzzelstukken in elkaar te doen passen en het beste resultaat te behalen. Na een tijdje gaat het bijna vanzelf, al moeten we dan weer opletten om niet teveel hetzelfde te doen zonder onze sound te verliezen. Maar het feit dat je deze vraagt stelt is een beetje bevestiging dat we het niet doen, toch?
We hebben jullie nog niet gezien, maar ons lijkt het erop dat jullie een vette livesound hebben. Lukt het een beetje om concertjes te versieren of is het voor een onbekend bandje toch nog moeilijk?
Als onbekende band optredens versieren, is aartsmoeilijk. Je krijgt niet veel kansen om jezelf te bewijzen. Ik krijg bitter weinig respons in de zoektocht naar optredens. Uit die frustratie is wel het geloof in een professionele ep gegroeid. Het was de bedoeling om onze livesound zoveel mogelijk te behouden in de opnames. We hebben dan ook alles live opgenomen. Geen clicktrack, gewoon live in de studio en vulle neute rammen. Hopelijk kunnen we nu zowel publiek en bookers overtuigen om ons een kans te geven met een show. Ik weet zeker dat we veel mensen met onze liveperformance kunnen overtuigen.
Wat zijn jullie dromen en wat zouden jullie er voor over hebben om die te bereiken?
Het is mijn droom om op een groot festival in de tent te mogen afsluiten. Ik wil gerust Bruno wel ritueel verbranden daarvoor.
Het mooiste en het minst mooie aan muziek is?
Het mooiste aan muziek is de uitlaatklep, het ontsnappen van het dagelijks leven en de routine. Muziek kan elke emotie versterken en de dingen des levens een plaats helpen geven. Het minst mooie is de geldmachine die erachter zit. Ik vind het verschrikkelijk hoe een Niels Destadsbader of een Bazart door ieders strot wordt geramd of hoe een David Guetta bakken geld verdient met een voorgemaakte set en slechts op play te duwen.
Wat zijn eigenlijk de toekomstplannen.
We willen in 2019 nog enkele hometown shows spelen, maar vooral naar de grote steden in Vlaanderen kunnen trekken. Een show of 4 in Oostende en omstreken en voor de rest een nieuw publiek proberen aan te spreken.
Seks, drugs of rock ’n roll?
POEPEEEUUHN
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom…
Moeilijk, elke maand verander ik van favoriete plaat allertijden (lol). Maar Animals On Acid van The Crackups heb ik waarschijnlijk al het meest van a tot z beluisterd.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Men zegt altijd: ‘don’t meet your heroes’, mo fack it! Dave Grohl! Waarschijnlijk sketches schrijven voor een nieuw tv-programma en giechelen als kleine meisjes.
Het laatste woord is aan jullie…
Boek ons, kom naar onze shows! Je zal het je niet beklagen! Ah nee fuck, euhm er was contractueel afgesproken om een oproep te doen aan onze miljoenen fans om massaal alles van Luminous Dash te liken en te sharen. All Heil Luminous Dash.
Copyright foto: Trees Rommelaere
Vi.beBRLRS
