In februari werd Birame een van de laureaten van de Maanrockrally, wat betekent dat hij een podiumplek won op het stadsfestival van zijn thuisstad Mechelen. Maar wie is deze zanger? Op 21 augustus ontdekt het grote publiek hem, wij mochten nu al kennismaken.
Birame: Ik ben zelf van Mechelen en ga elk jaar naar Maanrock, dus ik dacht: “Als er één festival is deze zomer, dan moet het wel Maanrock zijn.” Fantastisch dus dat we erbij mogen zijn. Ook het podium waar we zullen optreden is een leuke plek waar ik altijd te vinden ben, de coole nieuwe artiesten staan daar (lacht). Chibi Ichigo heb ik daar voor het eerst gezien, bijvoorbeeld, zij was echt memorabel.
Op de Maanrockrally verbaasde je het publiek door met een gigantisch kruis op het podium op te duiken. Wat is het verhaal daarachter?
Dat neem ik elke keer als ik optreed mee, ik ben intussen zelfs aan het werken aan een nieuw kruis omdat het oude een beetje versleten is. Het is een symbool voor waarom ik ooit muziek ben beginnen maken. Het is een christelijk kruis, dat wijst van België naar mijn moederland Senegal, als je het op een kaart zou zien. Toen ik opgroeide had ik heel wat struggles met mijn queerness en mijn Senegalese achtergrond, die erg religieus was. Daar probeerde ik mezelf in te vinden. In muziek kon ik alles uiten en dat is dan ook de reden waarom ik muziek begon te maken. Het kruis herinnert me daar elke keer weer aan: “Je hebt het gedaan.”
Je noemt je muziek een dialoog tussen je queerness en je christelijke achtergrond.
Ik ben zelf niet christelijk, maar ik probeer daar een beetje onderzoek naar te doen in mijn lyrics. Die contrasten blijven me inspireren. Het is ook geen goed-of-kwaad-verhaal. Ik heb veel moeten leren van mensen die mij niet snapten, zij hebben veel moeten leren van mij. Ik had een andere visie op religie dan mijn familie, zij hadden een andere visie op de LGBTQ+ gemeenschap. Iedereen heeft het recht om te geloven wat die wil geloven en om te zijn wie die wil zijn. Je moet gewoon naar elkaar leren luisteren. Ik heb daar veel uit geleerd. Het is allemaal beter nu, ik ben heel blij met mijn familie.
Je bracht tot nu toe één single uit, The Worst Parts Of You. Laten we beginnen met de titel, waar komt die vandaan?
Het gaat vaak over begrip zoeken in mijn teksten. Ik zing op het einde “I wouldn’t mind to dive into the worst parts of you.” (denkt even na) De initiële inspiratiebron was eigenlijk het queer nachtleven en hoe dat heel oppervlakkig kan zijn. Hoe er sneller intimiteit wordt getoond onder invloed. Ik denk omdat er nog steeds een soort taboe rond zit. Ik denk niet dat je zo snel intimiteit bij queer mensen ziet op straat als bij hetero mensen. Omdat we niet durven buiten het nachtleven, gewoon, je seksualiteit te celebraten. Dat is mijn ervaring, tenminste, daarom hoeft het niet van elke queer persoon de ervaring te zijn.
Dat moet ook niet, een liedtekst mag de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie zijn. En jij wil iemand écht leren kennen en zegt daarom “I wouldn’t mind to dive into the worst parts of you”?
Inderdaad.
Hoe ontstaat je muziek?
Als ik muziek schrijf, dan zit ik in mijn kamer achter mijn piano veel te laat in de nacht liedjes te schrijven. Het is heel makkelijk om dan in een tristesse te belanden. Ik probeer die er nu wat uit te halen en wat meer opzwepende liedjes te maken. Of soms eens melancholisch, soms opzwepend. Pas sinds november heb ik mijn band, daarvoor trad ik solo op met mijn piano, zo is het allemaal gestart. Als ik het moeilijk had met iets, ging ik achter mijn piano zitten en schreef ik liedjes. Dan distantieerde ik gewoon en zat ik in die muziek.
Nu studeer ik muziekproductie aan het KASK in Gent en heb ik ook wel andere methodes, die meer productiegericht zijn. Op het podium breng ik tracks mee die ik op voorhand heb geproducet, bovenop wat er live wordt gespeeld.
Hoe heb je de band samengesteld?
Op Maanrock zullen we als een trio spelen, het is te moeilijk om met een veel grotere band te spelen. Toch hoop ik ooit met een heel grote band op te treden, waar ook iedereen meezingt. Ik haal veel inspiratie uit live-artiesten als Solange en Sampha: soulvol, melancholisch, maar altijd met een megagrote band. Ze doen veel te veel, maar dat werkt keihard (lacht).
Waren het dan ook Solange en Sampha die bij jou het vuur aanwakkerden om zelf muziek te maken?
De meeste van die inspiratiebronnen kwamen nadat ik muziek begon te maken. Ik ben op zoek gegaan naar artiesten die hetzelfde deden als ik, eerder dan andersom. Vroeger luisterde ik naar James Blake, Björk, Thom Yorke: heel melancholische dingen. Daarna begon ik te zoeken naar meer soulvolle muziek en meer artiesten met wie ik me kon identificeren. Meer zwarte artiesten. Ik weet niet exact hoe groot hun invloed is, maar ik voel een soort verbondenheid.
Ontstaan je teksten samen met de muziek, laat in de nacht aan de piano?
Meestal is er eerst de tekst. Ik kan op de trein zitten en in mijn hoofd zitten met zinnen en woorden. Dan moet ik die direct opschrijven of opnemen. Eén goeie zin kan een song echt maken. Ik zie mezelf meer als een songwriter dan als een zanger. Ik heb ook nooit echt lessen zangtechniek gevolgd, zingen deed ik altijd eerder om gevoelens te uiten.
Moet je zanglessen volgen om een zanger te zijn? Je hebt al een fantastische stem.
Nee, maar ik zou er wel graag volgen, om meer te ontdekken. Ik vind dat ik een paar jaar geleden echt super slecht zong, maar ik ben het blijven doen, dan kwam er wel iets uit dat ik wou laten zien. Eerst was het gewoon voor mezelf in mijn kamer. Ik ben een heel verlegen persoon, zeker toen ik vijftien, zestien jaar was, toch voelde ik toen dat ik naar open mics moest gaan. Op m’n eentje trok ik dan naar Antwerpen. Ik voelde: “Ik moet dit doen.”
Aangezien je productie studeert, zullen er binnenkort nog wel releases van je volgen?
Ik wil een ep uitbrengen, het plan is om in oktober naar Londen te gaan en daar te schrijven en studiosessies met andere producers te organiseren. En ook gewoon te experimenteren met productie. Tot nu toe heb ik alles zelf gedaan, The Worst Parts Of You heb ik zelf geproducet. Veel artiesten die ik beluister komen uit Londen of werken met producers van daar: ik had het al over Sampha, maar ik denk ook aan Obongjayar of FKA twigs. Ik voel echt de aantrekkingskracht om daarheen te gaan. Dat is dus allemaal voor de toekomst.
Birame ontdek je op donderdag 21 augustus om 19:45 op het podium van MOES op Maanrock te Mechelen.
