Arend Delabie. Waarschijnlijk een naam die de doorsnee muziekliefhebber niet veel zegt, maar geloof ons: daar komt snel verandering in. Hoe we dat weten? Gewoon de kwaliteit van de single Stain. Zijn debuut verschijnt meteen op Mayway Records en is nog verslavend ook. Kortom, tijd voor een eerste praatje met Luminous Dash.
Dag Arend. Het heeft een tijdje geduurd, maar jouw eerste single Stain is er. Hoe voelt dit, want je kan natuurlijk maar één keer in je leven je debuut maken.
Arend: Het voelt heel goed. Ik heb er inderdaad een tijd mee moeten wachten, nadat ik een jaar of 2 geleden de demo als een naïeveling op Spotify zwierde, maar nu is Stain eindelijk af. Het is fijn om het lied waar ik al zo lang op broedt eindelijk te kunnen delen met de wereld, en het tegelijkertijd ook achter mij te laten. Wat me de ruimte biedt om me weer op nieuw materiaal toe te spitsen. Stain is het allereerste lied waarvan ik de demo echt diepgaand ben beginnen uitwerken op vlak van arrangement, compositie en productie. Op die manier markeert het lied de start van mijn bedroom-producer loopbaan. Nu het geen demo meer, maar een afgewerkte en uitgebrachte single, is het ook het einde van die eerste prille periode.
Qua artiestennaam zocht je het niet ver. Arend Delabie is gewoon Arend Delabie. Een statement?
Een statement is een groot woord. Zelfs een bewuste keuze is het niet per se geweest. Ik heb doorheen de jaren al heel wat potentiële artiestennamen bedacht, die wat ik doe goed samenvatten, maar niets leek ooit écht te passen. Gewoon mijn naam bleek dan uiteindelijk altijd de beste optie, het is een soloproject met vaak introspectieve songs, dus dan breng ik die muziek ook met plezier uit onder eigen naam.
Je bent 21, wat vrij jong is in de muziekwereld. Toch heb je al zeer veel positieve dingen meegemaakt. Ik spreek met een tevreden man?
Een tevreden man ben ik zeker. Het is een jaar of 2 geleden plotseling allemaal heel snel beginnen gaan. Dat geeft een kick, maar is tegelijkertijd ook heel intens. Het is altijd een balans zoeken tussen vooruitgaan en tegelijk ook genoeg stilstaan bij wat er allemaal aan het gebeuren is. Maar ik ben heel tevreden met wat ik al heb kunnen en mogen doen.
Je kreeg meteen de steun van Mayway Records. Ik neem aan dat zo’n begeleiding je als artiest enorm geholpen heeft?
Zeker weten. Vooraleer Mayway Records ten tonele verscheen, was ik nog een complete leek wat de muziekwereld betreft. Ik deed wel al mijn eigen ding op mijn kamer, waar ik liedjes schreef en demo’s opnam, maar op vlak van optredens, het business aspect, contacten, technische kennis,… stond ik nog nergens. Dat is mede dankzij Mayway Records enorm geëvolueerd.
En je werd artist in residence bij Wilde Westen. Ik neem aan dat je ook daar veel positiefs hebt opgestoken. Kun je daar een voorbeeld van geven?
Het jaar residentie was heel fijn. Wilde Westen bood ons alle mogelijke middelen aan om met de live show te experimenteren en die te doen groeien. Vooral de meerdere dagen PA-repetities die we daar konden doen, waren heel leerrijk. Daar werd duidelijk wat wel en wat niet werkte, en waar de liveset in de toekomst naartoe kan gaan. Het allermooiste aan de residentie is natuurlijk de releaseshow die ik er mag spelen op 22 november. Daar kijk ik enorm naar uit.
Je stond al met grote namen op het podium. Nooit nerveus geweest?
Dat valt meestal heel goed mee eigenlijk, ik ben van nature een heel kalm persoon in dat soort situaties. Ik sta graag op een podium en geniet daarvan. Eenmaal ik mijn eerste noot zing, draait er een knop om en zit ik in de zone, daar kruipen zenuwen nog moeilijk tussen. Muziekwedstrijden zoals Humo’s Rock Rally zijn echter een ander verhaal, optreden met de kennis dat er een jury zit om je te beoordelen vind ik doodeng.
Op de planken sta je samen met Hanne Vandekerckhove die we ondertussen kennen als Gloria Gutter. Hoe kwam die samenwerking tot stand?
Hanne en ik hebben elkaar ontmoet tijdens een leuke avond op café, waar we helaas beiden niet heel veel meer van weten. Hoewel Hanne beweert dat dat maar beter zo is. Hannes eerste officiële taak bij Arend Delabie was echter op de finale van Sound Track, waar ze backstage een gitaar van mij stemde en die dan op het gepaste moment in mijn handen stak tijdens de show. Na die show liet ze ook bescheiden vallen dat ze wel fan was van de songs, en dat het bij haar kriebelde om mee te spelen. Toen kort daarna onze toenmalige bassist aangaf wat meer ruimte vrij te willen maken in zijn agenda, en er dus mee ophield, was vervanging snel gevonden. Sinds kort staat ze inderdaad ook bekend als Gloria Gutter, haar soloproject. Een must listen voor iedereen die van sad bangers houdt!
En je producer is Thomas Valkiers. Je kan zeggen logisch als je op Mayway Records zit, maar toch? Hoe was het om samen met hem te werken?
Heel fijn, Thomas heeft net als ik een heel impulsieve manier van werken. Structuur tijdens ons opnameproces is soms ver te zoeken, maar dat is exact hoe ik het graag heb, en ook wat de songs nodig hebben. Heel veel beslissingen hebben we op het moment zelf gemaakt, op gevoel, zonder er veel over na te denken. Het ene moment had ik een gitaar in mijn handen en nog geen minuut later stond ik te stampen op een kick drum.
Je houdt niet van hokjes, laat het toeval zijn dat jouw muziek niet in hokjes te plaatsen is, of is het toch geen toeval?
Nee, toeval zou ik dat niet noemen. Ik heb, zoals velen, een heel uiteenlopende muzieksmaak. De meest uiteenlopende muziekgenres kunnen mij bekoren. Daardoor wil ik echter ook zelf muziek maken in al die genres. Ik haal mijn invloeden en ideeën nu van overal, en giet die dan meestal samen in wat je in essentie toch popsongs kunt noemen. Het liefste zou ik een album maken waar het van punk naar Franse chanson gaat, maar een beetje cohesie kan misschien ook geen kwaad.
Stain is een single, komt er nog meer aan?
Ja, een tweede single ligt al praktisch klaar, en voor het einde van dit jaar plannen we er nog 3 of 4 op te nemen. De songs zijn al geschreven, demo’s in overvloed. Het idee is om in de loop van 2025 nog enkele singles te releasen, opbouwend naar een ep of een album.
De legende gaat dat je in dezelfde straat woonde waar Maarten Devoldere van Balthazar woonde. Komaan vertel!
Een bijzonder verhaal is dat helaas niet. Maarten woonde vroeger in de straat waar ik nu woon, maar naar mijn weten waren we daar nooit tegelijkertijd. Enkele jaren geleden gaf Maarten met Warhaus wel een optreden in een zaaltje van een ontwijde kerk uit de buurt. Een soort eerbetoon aan waar hij opgroeide, of zo had ik het toch begrepen, en daar was ik bij. Een tijd daarna kwam corona, en jawel, enkele maanden daarna stond ik in 2021 in datzelfde zaaltje te zingen.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Mijn favoriete plaat vind ik een bijna onmogelijke vraag. Het voorbije jaar heb ik enorm genoten van Be-Bop-A-Lula van Spinvis, maar aller tijden is misschien Hunky Dory van David Bowie. Hoewel ik binnen een minuut of vijf waarschijnlijk weer iets anders zal denken.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je doen?
Misschien met Erik de Jong dan, van Spinvis. Ik heb veel bewondering voor hem als persoon, hoewel ik hem persoonlijk niet ken, en als artiest. Hij heeft een mooie benadering tot muziek en het creatieproces ervan, dus daar zou ik het graag eens met hem over hebben. Daarna zou ik hem overtuigen een liedje met mij te maken. Dat moet me in 8 uur wel lukken, hoop ik.
Arend Delabie kun je live zien op:
22/11 – Wilde Westen, Kortrijk – ‘Lotto Wild Talent’
13/12 – Trix, Antwerpen – support Calicos
15/12 – AB Club, Brussel – support Calicos
Facebook – Instagram – Mayway Records
