Ook Mattias De Craene van Nordmann staat op Ha’Fest. Solo weliswaar, of ten minste zoiets. Mattias leg het zelf uit!
Dag Mattias. Je bent betrokken bij bands als Manngold of Nordmann, maar op Ha’Fest gaat je het solopad op. Waarom en wat kunnen we verwachten?
Het is echt een onderzoek, een startschot. Het “solopad” is een onderdeel van mijn nieuw project “MDCIIIIIIIV” waarin ik solo ga spelen (MDCI), maar ook in duo (MDCII), in trio (MDCIII) en ik kwartet (MDCIV). Ik stelde het project voor aan Wim Wabbes en hij bood me de kans aan om in samenwerking met de Handelsbeurs dit project uit te werken. Op die manier krijg ik de kans om in een heel fijn en professioneel kader mijn muziek te maken en ideeën rapper uit te testen voor een publiek (bijvoorbeeld Ha’ fest waar ik een korte soloperformance zal doen of vorige maandag op Foyer Soiréé met mijn trio (MDCIII) speelde). Op deze manier kan ik als muzikant sneller uitvissen wat er werkt en wat niet of hoe ik de muziek kan overbrengen op een publiek en kan ik de muziek en de groepen bijgevolg sneller evolueren.
Het gehele project is eigenlijk een uitdaging voor mijzelf. Kijken hoe ik mijn stem als saxofonist sterker kan maken. Ik wil volledig andere sferen en contexten creeëren met de 4 verschillende projecten en daarin wil ik op zoek gaan hoe ik overal mijn stem in kan laten blenden. Het soloproject zit in volle opbouw; het moet een trip worden waarin ik het gevecht aanga met een installatie die mij voorziet van begeleidende klanken die ik zelf kan bedienen. In het duoproject ga ik samen met Hans Beckers aan de slag.
Met het trio heb ik gekozen om met twee drummers te gaan spelen (Simon Segers en Lennert Jacobs) Beiden voelen elkaar en mij goed aan. Het resultaat hiervan is een tribal/voodoo-achtige trip. Het kwartet zal een eerder standaard jazzbezetting zijn met Gilles Vandecaveye op piano, Nils vermeulen op contrabas en Simon Raman op drums. Ik wil er wel nog een twist aan geven, maar dan kan ik nog niet veel over kwijt! First things first. Uiteindelijk zal het gehele project uitmonden in 4 albums die ik in 201. zal releasen.
Waarom koos jij voor de saxofoon als jouw instrument?
Schoonheid, speelsheid,.. Maar ze geeft niet alles prijs. Als een stem zonder woorden. Vergelijk het met je mond die dichtgenaaid is waarmee je een verhaal moet vertellen.
Je maakt gebruik van improvisaties. Betekent dat je op het moment geen flauw benul hebt van waar je zult stranden, of zit er toch een bepaald stramien in je hoofd en werken improvisaties bevrijdend of legt het net extra druk op je omdat je je niet kan vasthouden aan regeltjes?
Ieder improviserend muzikant(e) zit met een vast vocabularium die hij of zij gebruikt. Daar kan je moeilijk onderuit, dat is een vloek en een zege tegelijkertijd. Dat is de springplank of de muur waar je soms tegen loopt als je improviseert.
Het voelt heel bevrijdend om puur improvisatorisch aan de slag te gaan hoor, je komt op plekken waar je soms nog niet geweest bent en dat is leerrijk. Maar pure improvisatie is niet mijn verhaal, meestal vind ik 86% geïmproviseerd spelen het leukste; je hebt een bepaald kader, maar daarin ben je vrij.
Over regels gesproken, vind je dat die moeten bestaan in de muziek?
Mijn enigste regel is: er zijn geen regels. En ik hamer daar hard op, heel hard. Voor mij moet muziek een vlucht kunnen zijn uit de wereld waarin al zoveel regels heersen en waar zoveel verantwoording moet afgelegd worden. Muziek is vrijheid en daarbinnen mag een eigen logica gehanteerd worden, net daarom dat het zo interessant kan klinken soms.
Het Belgische muzieklandschap lijkt vandaag meer gevarieerd dan nu. Wat vroeger met mondjesmaat kon,, wordt nu door het grote publiek met open armen ontvangen. Ik denk bijv. aan het succes van Consouling Sounds of een band als Dans Dans. Hoe verklaar je dit?
Ik weet niet of het belgische muzieklandschap “meer gevarieerd” is dat vroeger. De ontvankelijkheid van het publiek is een ander verhaal natuurlijk. Het zijn de kleine mondjes media-aandacht dat mensen laat kennis maken met nieuwe dingen. Zo kan het muzieklandschap evolueren beetje bij beetje en groter publiek gaan aanspreken
Consouling Sounds en Dans Dans hebben, ook al is het ene een label/platenzaak en is het andere een band, wel iets gemeenschappelijk; ze brengen een sterk en oprecht verhaal elk doordrongen van passie en noodzaak. Daar kunnen mensen niet onderuit; ze moeten het wel weten te vinden natuurlijk.
Ook jazz zelf wordt met de dag populairder. Een trend of is het toch meer dan dat?
Jazz zal nooit echt populair zijn, statistisch gezien. Maar het valt wel op dat het meer zijn weg begint te vinden naar een groter publiek. Jazz is eigenlijk altijd al redelijk progressief geweest, binnen zijn genre. Het zijn de voortrekkers binnen het genre die telkens een nieuw pad richting de vrijheid of een nieuwe vorm van expressie zijn gaan leggen. Een samensmelting van stijlen en de tools van de tijd waarin we leven. Jazz met broken beats of ruigere gitaren spreekt natuurlijk veel meer mensen aan dan een klassiek bebop trio natuurlijk. Mensen moeten herkenningspunten hebben, ze willen zich ergens aan kunnen vasthaken.
Over jezelf, wat mogen we van je verwachten in de toekomst? Je doet ook iets met Sigfried Burroughs van Onmens en Kapitan Korsakov, niet?
Yes, “Burroughs & Crane”; uit liefde voor de muziek en elkander gaan Burroughs en ik op wandel door onze muzikale park. We zien wel waar we heen gaan, elke nieuwe wandeling is leuk. We hebben ook een zeer goede fotografe, Ellen, want we vinden dat de fotografie een essentieel onderdeel is van ons duo. Binnenkort spelen we nog enkele keren, via Facebook kondigen we dit aan. Binnenkort pakken we een kameraad mee op wandeling!
Naast dit duo met Sigfried Burroughs en mijn MDCIIIIIIIV project hebben we net met Nordmann onze tweede plaat opgenomen. Deze komt uit in het najaar! Ze klinkt fantastisch, we zijn er allevier trots op, dus we kijken er erg naar uit om te releasen! Ook de mannen van het meer electronische VUURWERK zijn sinds kort doordrongen van mijn saxgeluid.
Je staat op Ha’Fest, een zeer moedige line-up. Naar wat kijk jij uit?
Helaas moet ik de cd-release (en afterparty) van STUFF. missen, maar ik ben enorm van van Joachim Badenhorst dus ga ik zeker luisteren naar zijn Carate Urio Orchestra, fantastische band. Ook heel erg benieuwd naar de toiletmuziek van Liesa van der Aa. en om YODOK III te zien.
Wat kunnen we van je set verwachten?
Ik speel op het terras aan de achterkant van de Handelsbeurs, een enorm grote galmbak. Het gebeurt niet veel dat ik mag optreden in zo een akoestische omstandigheden, daarom dat ik van de gelegenheid gebruik zal maken om enkel met sopraan en tenorsax aan de slag te gaan. Ik breng 2 melodieën met verweven improvisaties die ik vorige winter in Noorwegen geschreven heb
Geef ons één reden waarom men naar je concert moet zien!
De locatie en de akoestiek! Even wegdromen.
DIDIER BECU
