Het vanuit Padova, gelegen in Noord-Italië, opererende Citrus Citrus brengt na het debuut Albedo Massima (2023), een plaat die we snel eens gaan opsnorren, het betoverende In The Belly Of the Eternal Draw op de markt.
De band werd in 2020 opgestart door de gitaristen Lorenzo Badin en Luca Zantomio. Bassist Enrico Maragno en drummer Marco Buffetti vervoegden beide heren waarna ze instrumentale muziek begonnen te maken geënt op onderlinge jams en het verleden van de muzikanten in het spelen van psychedelische muziek. Het is pas na het toetreden van zanger en producer Thomas Powell dat Citrus Citrus (ze gaan het geen twee keer zeggen) dat alles mooi in de plooi viel.
Ze kozen ervoor om de nummers te maken ergens in een studio in de bossen, afgezonderd van alles en iedereen om zich zodoende op de muziek te kunnen concentreren en nergens anders op. Eindeloos improviseren en stukjes bij elkaar kleven, pogen om de resulterende liedjes zo organisch mogelijk te doen klinken, dat was het opzet en daar is het kwintet heel goed in geslaagd. Vroege jazzrock, kraut en psychedelische muziek van allerlei decennia worden door elkaar gehaspeld tot het aanstekelijke neo-psych wordt die tegelijk soms doet denken aan jaren 1980 new wave. Dat laatste kan deels door de stem komen van Powell, maar ook muzikaal horen we klanken die ons ver in de tijd terug voeren. Niet over de hele lijn natuurlijk. Citrus Citrus is een band van het heden, een band die de psychedelische Italiaanse trein een hersenschudding geeft en de boel gezwind weer op gang heeft getrokken.
Van de acht liedjes weten we geen enkele keer welke er nu de uitschieter is, omdat die er gewoon niet is. Het zijn alle acht uitschieters en naargelang onze stemming pikken we er eentje uit. Daar we al net zo wisselvallig en wispelturig zijn als deze plaat is er dit eentje die perfect past bij onze genen.
