Low Land Home. We volgen het project rond Jo Geboers al een tijdje. Popmuziek die tegelijkertijd het tegenovergestelde van popmuziek voor ogen houdt: tijd nemen voor jezelf, even wegdeemsteren en nadenken over het leven. Zwaarmoedig? Dit nu niet, maar wel ideaal om in het reine te komen met jezelf. Binnenkort brengt de band een nieuwe single uit, wie weet kan je die horen tijdens het Gentse showcasefestival Waterfront dat doorgaat op 4 en 5 oktober.
Kunnen jullie jezelf eens voorstellen?
Wij zijn Low Land Home, een minimalistische indiepop band uit Gent. We maken donkere, popsongs met een sprankeltje hoop erin.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
We zijn opgericht in mijn hoofd en slaapkamer nadat ik eindelijk tijd vond om wat demo’s op te nemen in de zomer van 2016. Toen ik verhuisde naar Gent vond ik al snel aansluiting bij enkele muzikanten. We hebben dan in september 2016 onze eerste ep opgenomen. Low Land Home was toen vooral mijn soloproject. Toen we live zijn beginnen spelen werd het al snel een echte band. De invloed van de overige muzikanten werd ook steeds meer hoorbaar.
We speelden veel doorheen Vlaanderen en Nederland, en onze single I Know werd opgepikt door Radio 1. Nadien hebben we samen meer songs geschreven en deze kwamen uit op onze debuutplaat Out Of My Mind in februari 2019. We hebben de plaat op verschillende plaatsen in Vlaanderen voorgesteld tijdens een release tour.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Ik wist al snel als kind dat ik muziek in me had. Zo herinner ik me nog dat ik vaak meespeelde met straatmuzikanten. Ik nam dan mijn plastieken gitaar mee en speelde met hen mee. Ook djembé had ik snel onder de knie. Als kind zag je me ook al vaak mee neuriën met de radio. Tijdens mijn tienerjaren ging ik al snel vaak naar optredens. Telkens ik die artiesten hun ding zag doen dacht ik: dat wil ik ook doen!
Door het digitale tijdperk kwamen we nog nooit zo veel in contact met bands als nu, zodanig dat het moeilijk wordt om door het bos de bomen te zien? Hoe kun je opvallen of denk je dat kwaliteit sowieso komt bovendrijven?
Speelkansen zoals Waterfront Festival zijn enorm belangrijk als artiest. Ook proberen we veel in te zetten op fijne voorprogramma’s van artiesten waar we enorm naar uit kijken. Zo mochten we tot nu toe al samen spelen met coole artiesten zoals Sophia, Flying Horseman, Chantal Acda, … Er is enorm veel aanbod, maar ik geloof wel dat je met de juiste mensen rondom jou op veel fijne plekken kan geraken. Zo zijn we enorm blij om bij de Vox-familie te horen.
Waterfront is een Belgisch showcasefestival. Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek? Heb je bands waarvan we vinden dat we absoluut naar ze moeten uitkijken?
Ik weet niet wat het is, maar Belgische artiesten springen er voor mij wel vaak uit. De kwaliteit is enorm hoog, de diversiteit is groot. Ik luister zelf enorm veel naar Belgische muziek: Balthazar, Reena Riot, Amenra, …. Je moet het niet altijd ver van huis zoeken dus!
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Het is misschien een cliché, maar het leven zelf is voor mij de grootste inspiratiebron.
Ik probeer over menselijke thema’s te schrijven. Dingen die ik zelf mee maak probeer ik abstract te omschrijven, zodat hopelijk nog mensen dit kunnen herkennen.
Op die manier probeer ik onze muziek ook als een soort brug naar andere personen te zien. Ik maak graag contact met anderen, zeker tijdens en na optredens is het fijn om contact te maken met het publiek. Het omschrijven van onze muziek vind ik erg moeilijk. Ik plaats niet graag dingen in hokjes. Maar als ik toch moet proberen, zullen de termen melancholisch, intiem, contrastrijk en menselijk zeker vallen.
Voor welke band zou je wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?Heel binnenkort wordt er een nieuw voorprogramma bekend gemaakt, tot dan houden we de spanning er nog even in! Het is er eentje om enorm naar uit te kijken! In het verleden hadden we al zeer veel mooie kansen, we mochten het voorprogramma spelen van vele artiesten waar ik naar op kijk: Chantal Acda, Marble Sounds, Flying Horseman, Sophia, …
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
Onze durf om ons kwetsbaar op te stellen. Om op die manier contact te maken met ons publiek, op een integere, warme, menselijke manier. Onze sound en vooral onze twee stemmen springen er denk ik ook wel uit. We zijn een band met een missie: mensen overtuigen om de donkere kanten van het leven een plaats te geven, er niet van weg te lopen.
Gaandeweg timmeren we ook elke keer weer aan onze eigen sound, die we nog verder willen uitpuren om ook zo eruit te springen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Ik denk dat vooral het uitpuren en verder uitwerken van onze eigen sound een belangrijke stap zal zijn. Ook het verder uitbouwen van ons netwerk is iets waar we elke dag weer aan werken. Binnenkort brengen we ook een nieuwe single uit, met videoclip. Hopelijk krijgt die single wat airplay, en komt er terug fijne media aandacht rond de single.
Welk album kunnen jullie op repeat beluisteren?
Enkele van mijn persoonlijke favorieten:
– The National – High Violet
– Mark Kozelek – Live at Biko
– Grouper – Ruin
– Sharon Van Etten – Remind Me Tomorrow
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Joy Division – Unknown Pleasures. Deze plaat zal me altijd bijblijven. De sterke teksten, inspirerende melodieën, de pikzwarte sfeer eromheen, de verhalen achter de songs, … Blijft elke keer weer opnieuw kippenvel.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Ik wil wel eens een lang gesprek voeren met Timothy Showalter, de zanger en frontman van Strand Of Oaks. Dat lijkt me zo’n gezellige en warme mens. Ik ben benieuwd naar zijn kijk op de wereld en naar zijn favoriete albums. Genoeg voer voor gesprek denk ik!
