Buda is een opkomende site in het havengebied van de stad Vilvoorde. De vroegere industriële activiteiten zijn veelal verdwenen en in de oude panden vinden we vooral opslag en distributie met veel onderbenutte ruimtes terug. In de buurt van de Budabrug ligt Buda BXL waar in één van die panden een concertzaal is ondergebracht. Een gezellige bar met catering, houtkachel en een toilettenruimte volgestouwd met overwinterende buitenplanten geven dit alles een gezellige tint die we enkel in het Brusselse kunnen ervaren. We waren uitgenodigd voor een avondje Transmutation, a night of beats and distortion. Een verrassend goed uitgebalanceerd geluid en uitstekende visuals zouden ons een hele avond en een stukje de nacht in begeleiden. Een stukje maar want de meeste live techno dj’s uit het ‘beats’-luik traden maar op na twee uur ’s nachts.
De distortionbands hebben we wel uitgebreid aan het werk gezien en die toonden aan dat Brussel heel wat in noisepetto heeft anno 2022. Het was uiteraard een erg alternatieve line-up, vol liep het derhalve niet en bij aanvang van de eerste band waren de meeste concertgangers zich kennelijk nog een weg aan het banen uit het klaarblijkelijk muurvast gelopen verkeer uit Brussel. Langleve de stakers en het winterweer! Eersten aan zet waren Cere. Dit post-hardcore trio is een wel heel sterk verstopt nationaal geheim. Ze hebben met Endless Days al een plaat uit en speelden dit jaar zelfs twee keer in de Botanique. Niemand lijkt er al over te hebben geschreven, dus we zijn wat blij dit zelf een keer te doen want ze lieten op het podium niets aan het toeval over en krulden een heel overtuigende spanningsboog met de drummer als atleet en de bassist als zanger in de schijnwerpers. Het valt ons op dat bassisten steeds meer het boegbeeld van bands zijn. We kregen in een razende rotvaart punk, noise en shoegaze voor fijnproevers voorgeschoteld. Meer van dit!
Een klok telde af en de bandleden van My Diligence stonden met de rug naar ons gekeerd om dan met spetterende visuals aan hun set te beginnen. Ook zij waren ronduit scherp en overtuigend. Mijn thesis van daarnet over bassisten kon al meteen de vuilbak in want er viel warempel geen basgitaar te bespeuren. Francois Peeters begeleidde zanger/gitarist John Sailor en Gabriel Marlier hield zich in alle stilte luidruchtig bezig achter zijn drumstel. Ze kwamen The Matter, Form And Power voorstellen, hun derde plaat in zowat 7 jaartjes tijd. Muzikaal zweven ze nogal psychedelisch tussen metal, post-hardcore en stonerrock. Volgend jaar spelen ze in Izegem op Headbanger’s Ball en later in Kortrijk op Alcatraz waarmee we efkes droog willen aantonen waar de klepel hangt. Net als Cere verstonden de heren perfect de kunst om een set spannend op te bouwen en dus geen moment aan metaalmoeheid te lijden.
Grégoire Fray had zijn kwintet THOT vanavond noodgedwongen dienen te herleiden tot een kwartet, weliswaar aangevuld met twee achtergrondzangeressen. Drummer Michael Thiel brak onlangs zijn arm, en als er iets is wat een drummer nekt, dan is het dit wel. Geen paniek echter, ze hebben nog een slag om de arm (sic) met drummer Lukas Melville, die plaats met hopen had om zich uit te leven. Stéphane Fedele was de stille kracht op bas en de spotlights waren vooral op zanger/gitarist Fray zelf gericht, maar evenzeer op pianiste/zangeres Anaïs Elba. Het was vooral de combinatie tussen die twee die voor heel wat vuurwerk zorgde. Anaïs is een klassiek geschoolde pianiste, die zich helemaal uitleefde en erg instinctief en charismatisch tekeer ging. Onder het anagram Sïan Able heeft ze overigens net een neosoul-album uit. Bij THOT kan ze zich lekker laten gaan, vertelde ze ons achteraf.
In het begin van 2022 kwam de ep Meandres uit, en we kregen de drie songs hieruit te horen. Euphrate opende de set en werd gevolgd door een paar nummers die we niet herkenden en we dus veiligheidshalve als nieuw bestempelen. Cepheide en The Last Solstice vormden een staalplaatje voor de dark ambiënt invloeden van de band, die deze steeds laat omarmen door een portie noise en post-hardcore. Grégoire zal ook niet ontkennen dat hij gefascineerd is door astronomie. Zo is een cepheïde een ster die radiaal pulseert en veranderingen in lichtkracht toont. Het had zomaar een omschrijving van de sound van de band kunnen zijn. Complexiteit en genialiteit gaan hand in hand en het lijkt vaak op een vergeten soundtrack bij een David Lynch-film want onvoorspelbaarheid blijft troef. Het woord solstice is overigens niets minder dan een zonnewende. Later in de set kwam het nummer Supercluster langs. We vroegen ons net niet af of het dak van Buda zou openschuiven om van een sterrenhemel te genieten. Misschien een ideetje Grégoire?
Sleep Oddity en Bateleur vervolmaakten het hoofdstukje Meandres. Bateleur ging hard en klonk furieus met fel uithalende gitaren. Dat was zeker ook het geval voor de nummers die de Meandres ep in een wurggreep hielden. Het trio Rhein / Duna / Samara werd geplukt uit de met industrial metal flirtende plaat Fleuve. Deze laatste twee waren het sein voor Fray en Elba om headbangen tot kunst te verheffen. Het was de derde band vanavond die er perfect in slaagde om de setlist zo op te stellen dat het optreden kon ontaarden in een zaligmakende climax. We zagen THOT al meermaals aan werk maar op de één of andere manier wordt de impact van de optredens van Fray & co steeds groter. Wij waren in vervoering, en misschien velen met ons. Het kan zijn dat het bij sommigen apathie of de vrieskou was maar Grégoire wond zich even op over een gebrek aan enthousiasme toen hij een applausje vroeg voor de uitstekende organisatie en de respons nogal ijzig klonk.
Transmutation was een cultureel schot in de roos. De organisatie was vlekkeloos, de mensen waren erg vriendelijk en er kon nog een nacht lang gedanst worden. DJ Basic Feelings zette zich in een fonkelend decor achter zijn draaiknoppen en de nacht was van ons!
