Zaterdag 17 december organiseerde The Invitation Organization Dark X-Mas in Waregem. Na optredens van Cheshire Cat (The Bouncing), Jacquy Bitch en Grausame Töchter volgde, voor mij, het eerste topoptreden: The Beauty Of Gemina. De diepe stem van Michael Sele brengt nummers zoals Suicide Landscape en Hunters (met mooi gitaarwerk) moeiteloos over op het publiek. Het volk dat er reeds was, genoot zichtbaar van de mooie set. Sommigen smeten zich echt op de muziek. Zoals Michael Sele zelf zei ‘Gothic Music is still alive’.
Na hen volgde In Strict Confidence. Deze elektroband uit Duitsland bracht in november het album The Hardest Heart uit. Dennis Ostermann vloog er direct in. Oudere songs als Kiss Your Shadow, Engelsstraub, Forbidden Fruit, Zauberschloss en Seven Lives passeerden de revue. De prachtige artwork op de achtergrond, o.a. de clip bij Somebody Else’s Dream, maakten het beeld compleet.
Naar aanleiding van hun 25ste verjaardag kwam Garden Of Delight na Polen, Duitsland en Griekenland naar België. Wat waren we blij ze in Waregem te kunnen zien. Deze Duitse gothrockers met als frontman Artaud Seth zagen het volledig zitten. We hoorden nummers als Levitation en Pentagrams Burning.
Hierna volgde dan The Invincible Spirit. Dit éénmansproject van Thomas Lüdke brengt EBM. Naast nummers uit zijn laatste album Anyway speelde hij o.a. Push en Provoke you van het debutalbum Current News uit 1986, maar ook Atmosphere van Joy Division werd gespeeld. Het klonk wel goed, maar natuurlijk blijft het origineel beter.
En dan was het de beurt aan de Duitse avant-gardistische band Goethes Erben. Van Oswald Henke kun je veel theater en emotie verwachten. Kortom je ziet een echt muziektheater op het podium: Märchenprinze (als prins), Vermibter Traum (met babypop), Mit dem Wissen (een metalen emmer en jerrycan als instrument), Kopfstimme (papier eten),… . De cover Helden van David Bowie’s Heroes viel ook wel in de smaak. Oswald Henke en L’Ame Immortelle-zangeres Sonja Kraushofer hadden er duidelijk zin in.
De nieuwe afsluiters van het festival, na het afzeggen van Apoptygma Berzerk, waren de Nederlanders Clan Of Xymox. Ze deden dat goed, ook al mocht er nog wat meer passie zijn. Met nummers als Stranger, She’s falling in love, Jasmine And Rose, Emily, Farewell e.a. deden ze het publiek dat na Goethes Erben bleef nagenieten. Voor mij was het een waardige afsluiter van deze festivaldag.
LIESBET WILLEMS
