Een vrij donkere maar meeslepende song, een beetje bombast à la Stromae, een liefdesverklaring, filmmuziek en een krijsende gitaar die het pad effent voor het refrein. Raar horen we je denken? Helemaal niet, allemaal te ontdekken deze week in onze Luminous Belge. Artiesten zijn Mercelis, Glints, Jasper Erkens, Aki en SONS.
Vorig jaar bracht Jef Mercelis, maar liefst 16 jaar na Western Union, zijn derde langspeler White Flemish Trash uit. De uit Turnhout afkomstige singer-songwriter blikte deze prachtige plaat in met drummer PaTricky Clauwaert (Francoiz Breut, Trio Clauwaert Henri Jacquemyn), gitarist Teuk Henri (Noodzakelijk Kwaad, I H8 Camera), Matt Watts verzorgt de backing vocals en Nicolas Rombouts zorgt voor extra bas en synths.
Mercelis bracht al de wondermooie singles Fortune, Headlights en Extemadura uit dit album. Wat ons betreft mag deze topmuzikant echter nog meer aandacht krijgen zodat we nog een single te horen krijgen uit die pakkende plaat. Deze keer is dat Low Motion, een vrij donkere, meeslepende song met een pakkende lange dromerig outro die voor een mooi tegengewicht zorgt tegen al die duisternis.
Glints dat zijn Antwerps koorknaap Jan Maarschalk Lemmens en zijn band. Sinds 2014 verblijden zij de Belgische hiphopscene met fijne melodieën en al even fijne taalvirtuositeiten, gedebiteerd in feilloos Brits-Engels en met een timing en flow waar nogal wat conculega’s nog een stevig poepie aan kunnen ruiken.
Op zijn nieuwe single Roma haalt Glints herinneringen op aan zijn koorverleden en heeft hij geen schrik van een beetje bombast à la Stromae (L’Enfer anyone?). Maar het zijn vooral zinnen als “Fail to plan and you just plan to fail” die dit zo’n geweldig nummer maken. Over goede bedoelingen en hoe je steeds probeert je beste zelf te zijn om dan keer op keer roemloos te falen. Herkenbaar?
De productie van dit fijne stukje ode aan de menselijke feilbaarheid was in handen van Glints-getrouw Yong Yello.
Jasper Erkens! Hij kneep nog – vastberaden want amper zeventien – pukkels uit op Rock Werchter. En nu woont hij in Amsterdam en hij zal er wel de liefde gevonden hebben want deze single is niks meer of minder dan een liefdesverklaring aan zijn al of niet denkbeeldige geliefde.
Want violen bloeien op als rozen en hij had misschien beter gewacht tot en met Valentijn om dit wereldkundig te maken – kwestie van goeie punten te scoren bij haar – maar zijn vierde studioalbum komt uit in september. Het is van moeten.
En hij scoort alvast met deze single want er staat een zinnetje op dat we met z’n allen gaan meenemen naar ons graf: “Life’s too short to wait for forever”.
De aandachtige lezer zal het wel al doorhebben: dit is mooi in een alsmaar lelijker wordende wereld. Prachtsong.
Een jaar geleden maakten we kennis met Aki (spreek uit: Áki), het jazzcollectief van drumster Anke Verslype. Met Niobe nam ze de luisteraar mee op wonderlijke reizen over de oceaan, door eindeloze graslanden of onder de eeuwige knipperlichten van de wereldstad. Niet alleen, maar vergezeld door de harp van Marjolein Vernimmen, de bas van Ruben De Maesschalcken de gitaar van Willem Heylen. Dit najaar brengt Aki een eerste album uit, waarop de klarinet van Joachim Badenhorst het collectief vervoegt. Om ons daarvoor warm te maken, krijgen we nu al Alles Hier Hetzelfde te horen.
Deze single neemt zijn tijd om open te klappen, zeldzaam in tijden van streaming waar artiesten je binnen de dertig seconden willen inpalmen. Een te snelle opbouw zou echter ongepast zijn: Alles Hier Hetzelfde wil de sfeer oproepen van een plek waar door de jaren heen niks veranderd is. Zoals langs de achterdeur het huis van je grootouders binnengaan, waar de tijd is blijven stilstaan en je telkens opnieuw herinneringen lijkt te herbeleven.
Net als op Niobe slaan alle instrumenten de handen in elkaar om filmmuziek te componeren waarbij je zelf de beelden op je netvlies mag projecteren. Even voorbij de helft krijgt de klarinet de hoofdrol aangeboden en ontvouwt een prachtige melodie vol warme weemoed. En dan zijn er nog die stemmen die her en der rondzweven. Wij zitten alvast klaar voor de tour van Aki dit najaar. Het belooft een mooie herfst te worden.
Alarm, SONS is terug met een nieuw album! Sweet Boy is de titel maar zo sweet is het album helemaal niet. Integendeel, het zijn lekker smerige gitaren. Rough Boy had de lading beter gedekt. Elf nummers die aan sneltempo voorbij vliegen en afklokken onder de veertig minuten. Het is allemaal niet nieuw. Het borduurt verder op hun geweldige debuut Familiy Diner. De moeilijke tweede plaat maar SONS heeft de beproeving met glans doorstaan.
L.O.V.E. is onze favoriet. Hoe de krijsende gitaar op de achtergrond het pad effent voor het refrein. Niet zo liefelijk maar beregoed.
Veel luistergenot!
