Vertraagde en uitgerekte soundbites, een melancholische dromerige ballad, een newwavetrack die zweeft door bittere grimmigheid, West-Vlaamse filosofie en speelse piano improvisaties. Deze week allemaal te horen in onze Luminous Belge Spotify-lijst. Spin those records people!
Met Patterns For (A) Film brengt het Gentse saxofoonwonder Mattias De Craene (Nordmann, MDCIII) zijn eerste solo-album uit met daarop muziek exclusief gemaakt op saxofoon. We onderstrepen dat laatste even, want als je het album beluistert zou je wel eens durven denken dat er tijdens de productie ook synthesizers of zang aan te pas zijn gekomen. Natuurlijk weten de kenners al langer dat De Craene dingen doet met zijn instrument die Adolph Sax’ wenkbrauwen stevig zouden doen fronsen, maar op Patterns For (A) Film verzet hij toch weer enkele bakens.
Door het gebruik van loopers en reverb maar ook door al dan niet vertraagde en uitgerekte soundbytes boven mekaar te lagen, creëert De Craene een spookachtige geluidswereld die je nu en dan kippenvel bezorgt. Soms resulteert dat in buitenaardse composities zoals in Roy Frusciante dat je als een langzaam voorbijvarend ruimtevehikel in een staat van verbazing achterlaat. Een andere keer, zoals in Memorkoor of Steve O’Reilly’s Meditational Curve slaagt Mattias erin een haast ongemakkelijke intimiteit te creëren door elk geluidje dat hij maakt tijdens het aanblazen van het saxofoonriet hoorbaar te maken en je bijna naar adem te doen happen.
Het dadaïstische duo Linde Carrijn en Maxime Storms lanceren een vierde single uit hun fantastische langspeler The Giggle Gallery, die hier al heel wat draaibeurten op de platendraaier kreeg en zelfs met stip in ons eindejaarslijstje zal prijken.
Na de singles Badass en Cheap Trip is Desire zelfs voor de normen die door het duo gehanteerd worden een nog vreemdere eend in de bijt. Zowaar een melancholische dromerige ballad. Benauwde herinneringen en vervlogen verlangens vervlechten zichzelf ineen in een unheimliche triphop oase. Het catchy refrein “Let desire bare the drill” brengt meer dan soelaas en het nummer krijgt een extra dimensie met de intrede van saxofonist Mattias De Craene.
We leven in vreemde tijden en het ene event na het andere wordt alweer afgelast omwille van COVID. Herfst en winter lijken opnieuw donkerder dan voorheen…”, laat Dirk Vreys weten. De man achter het recente project Silent Flag (maar ook Frontman van A Slice Of Life en The ObsCure) laat met zijn nieuwe single Red Light een sterke ‘wake up call’ horen voor het menselijke ras.
Voor Red Light zorgde Dirk voor de gezongen woorden en musi-collaboreerde hij deze keer met Yannick Rault die voor het componeren van de muziek zorgde. Dat levert een newwavetrack op die zweeft door bittere grimmigheid. De vocals van Vreys klinken waarschuwend met een dreigende ondertoon. De teleurstelling in de mensheid ontpopt zich verder in het nummer naar een steeds warmer uitdeinend geluid van gelaagde synths, geleid door een strakke dansbeat doorheen de hele song en gitaarlijnen met een signaalfunctie: Red Light!
Ook al geeft deze nieuwe track een stop-teken naar het menselijke ras, voor meer nieuwe nummers van Silent Flag springt ons licht op groen.
Op 26 november verschijnt het nieuwe Steven H album dat de overduidelijk titel Steven H Zingt Steven H. draagt. Na de singles Hernia! en Verre Gekomen krijgen we nog een voorproefje uit deze plaat: Alles Es Tijdelijk.
Op deze nieuwe single verbaast de West-Vlaamse rapper zich erover hoeveel mensen hun rijkdom etaleren, enkel en alleen om te imponeren. Dat doet hij zoals gewoonlijk met een filosofische tekst met veel humor. Niets is voor de eeuwigheid, ook geen zwembad of paardenstallen in je tuin, want vaak brengen dat zwembad en die paardenstallen vooral een hoop miserie met zich mee.
Steven H blijft toch echt wel een fenomeen, de man heeft zijn eigen geluid, eigen unieke humor en hij brengt zijn tracks vol overtuiging. Ook met deze single overtuigt hij weer op zijn speciale manier.
Als je Bram De Looze laat kiezen met wie hij een plaat wilt opnemen dan kom je sowieso bij topmuzikanten uit. Dat is niet anders op dit (semi) live-album Vice Versa waarop we De Looze horen in het gezelschap van de Berlijnse bassist Felix Henkelhausen en de uit New York afkomstige drummer Eric McPherson. Samen brachten ze tijdens een residentie, een week door in de Gentse Bijloke waar ze een livestream en dit geweldige album opnamen. De coverfoto van het album reflecteert trouwens de titel van het album.
Birth To Presence begint als een typisch Bram De Looze nummer vol speelse piano improvisaties zoals we die graag horen tijdens een late night concert op een intiem festival. Grossierend in tegentijden en tegendraads geaccentueerde toetsaanslagen. Wanneer na een minuut of vier de bas van Henkelhausen komt binnengewandeld – of moeten we zeggen gejogd – en het virtuoze slagwerk van McPherson de boel komt versterken, neemt het nummer een onverwacht energieke wending. De bas weigert nadien nog zijn plaats op de voorgrond af te staan en neemt het in het laatste deel van het nummer helemaal over. Over spanningsbogen gesproken!
Veel luistergenot!
