Uit alle windstreken komen de artiesten van deze week in onze Luminous Belge. We hebben een oorwurm, een wereldnummer, slackerpop, een grungy indienummer, twee drummers die een band oprichten… kortom terug een eclectische mix van Belgische topkwaliteit. De bands die hiervoor zorgen zijn De Beren Gieren, Beech, Mooneye, Sloper en Grammonth.
Het nieuwe album van de Beren Gieren moest eigenlijk al wat vroeger verschijnen maar het leek Fulco Ottervanger, Lieven Van Pée en Simon Segers een goed idee om de corona-pandemie uit te zitten vooraleer ze nieuw werk de wereld instuurden. Kan je het hen kwalijk nemen? Als het resultaat een wereldplaat is als Less Is Endless, dan niet natuurlijk!
Opener A Funny Discovery schiet meteen een liefdespijl in ons muzikale hartkamer. De dronende bas van Van Pée, het uitgepuurde pianospel van Ottervanger en de stuwende drums van Segers… eenvoudig en efficiënt maar nooit platjes. Wat een wereldnummer!
Om ons verlangen naar het nieuwe album wat te temperen krijgen we maar liefst twee singles van Beech, het slackerpop-project van Kristof Souvagie, geserveerd!
The Aftermath was het eerste nummer dat opgenomen werd voor het album. Kristof Souvagie speelde ook voor de eerste keer alle instrumenten zelf in.
Het uptempo nummer heeft een erg aanstekelijke vibe met fijne gitaarpartijen. Helaas heeft het nummer het niet gehaald op het album. Gelukkig speelt Beech deze song vaak live, dus dat mogen we zeker verwachten op één van de concerten in het najaar.
Al van bij hun overwinning in de Nieuwe Lichting 2019 werd het snel duidelijk dat Mooneye een blijver zou worden in ons muzieklandschap. Na de release van hun eerste ep waaruit al enkele radiohits voortvloeiden, is daar nu eindelijk hun eerste album Big Enough , in een productie van Jo Francken (Admiral Freebee, Het Zesde Metaal) en Pieterjan Maertens (Tamino).
Opener Big Enough is meteen ook de titeltrack van de plaat. De song laat een iets meer poppy geluid van de band rond Michiel Libberecht horen en nestelt zich vlot in ons gehoorkanaal. Een oorwurm heet zoiets.
Met de release van Big Enough bonkt Mooneye op de deur van een internationale doorbraak. De band klinkt matuur en levert een album met als constanten: overtuigingskracht, oprechte emoties en straffe songs. Voer voor eindejaarslijstjes!
Neen, als je topmuzikanten laat samenwerken is het absoluut niet zeker dat je een topplaat krijgt. Denk maar aan het SuperHeavy-vehikel van Mick Jagger en Dave Stewart. Of de mannen van Audioslave, Rage Against The Machine minus zanger Zach plus zanger Chris Cornell… Veel hits leverde dat niet op. Het ergste is toch wel wat Metallica met Lou Reed deed. Lulu is gewoon barslecht!
En nu krijgen we Sloper op ons bord. Een samenwerking tussen topdrummers Mario Goossens van Triggerfinger en Cesar Zuiderwijk van Golden Earring. Twee drummers in een band? Zorgt dat niet vooral voor chaos? Dat moet toch botsen? Hell nee! Al van bij de eerste tikken die opener I’m Gonna Getcha doet openbarsten, zit het goed. Een lekker snelle gitaarriff en dan – als summum, haast Beach Boys-achtig – het orgel dat het lied doet openbarsten als Slayers Angel Of Death. Geweldige opener! Het refrein brul je meteen mee.
Een nieuw duo debuteert met waardeloos, doch goedbedoeld, advies dat terecht in de wind geslagen mag worden in hun eerste single. Een meevaller, want die nietige, goede raad, klinkt wel behoorlijk straf.
Een tweetal dat muziek ademt in zijn dagelijkse leven, zo blijkt, want het project Grammonth (als verwijzing naar hun thuisstad Geraardsbergen) ontstond op hun werkvloer, een muziekhandel.
Stijn Mergan (gitaar, zang, bas, songwriting) is er manager en gitaarspecialist en ken je misschien van zijn andere bands als Long Lost Sons, Mack The Knife, de Heren van Trabant, Mr. S,…
Sam Enthoven (drums, percussie, keys, backings, co-songwriting) is de drumspecialist en ken je van bands als Walther, The Simon Collective, Frantzis en LANI. Hij was en is ook betrokken als (sessie)drummer bij onder meer Erik Goossens, Dirk Blanchart, Kids with Buns en vele anderen.
Hun eerste single Where You Wanna Go liet dus ook niet zo lang op zoch wachten. Een knap grungy indierocknummer dat het straffe gitaarwerk niet schuwt!
Veel luistergenot!
