Een dijk van een instrumentale floorfiller, folk en afropopritmes, de ‘yell’ van het jaar, een klassieke bluesriff en een kabbelende akoestische gitaar. Zoals altijd een verrassende mix in onze Luminous Belge.
De artiesten van deze week zijn Sekushi, David Numwami, G.U.S.T., Tiny Legs Tim en Het Zesde Metaal.
Feest! Sekushi lanceert in afwachting van hun te verschijnen dubbele vinyl ep, nog een single: Beef!
Na het verrassend vocale Moan, krijgen we terug een dijk van een instrumentale floorfiller. Twee gitaren duelleren fijntjes op een groovy ritmesectie; de ene met een trillende surf riff de andere mag funky ‘strummend’ onder de discobol plaats vatten. Vocalen blijven dit keer weer beperkt tot sfeerscheppende “oohs” en “aahs” om de spekvette track in crescendo te laten eindigen. Het kan niet altijd volle bak feest zijn, dus dit keer helaas geen knappe of hilarische clip erbij.
David Numwami heeft zijn talent al bewezen naast enkele grootheden in de muziekwereld. Zo stond hij op het podium en in de studio met Charlotte Gainsbourg, Sébastien Tellier en Nicolas Godin van Air. Hoewel de gitaar een krachtig instrument is dat vaak verhalen en emoties vertelt, voelde Numwami deze keer de noodzaak om met zijn stem zijn gevoelens te uiten, iets wat hij miste in zijn vorige werk met en voor anderen. Dat verlangen resulteerde in zijn nieuwste creatie Chewing Gum, een voorproefje van zijn aankomende ep.
Na zijn relatiebreuk zwierf David rond zonder een vaste plek om te verblijven. Hij dook in het nachtleven en greep elke gelegenheid aan om muziek te maken. Ondanks de drukte van de stad voelde hij zich eenzaam, tot een onverwachte ontmoeting zijn leven volledig veranderde. InChewing Gum verkent hij zijn eigen reis van zelfontdekking, terwijl hij zich openstelt voor anderen en de kracht van liefde omarmt.
Met Chewing Gum brengt David Numwami een verrassende mix van een vertrouwd gitaargeluid, een speels Whammy-effect en afropopritmes. Dit gedurfde samenspel resulteert in een boeiende single die niet alleen zijn liefde voor zowel folk als afropop weerspiegelt, maar ook zijn veelzijdige muzikale palet onthult.
Goesting in ‘next level’ garagerock? Het vurig intense, Turnhoutse trio G.U.S.T. is terug met een nieuwe single. En die leeft. Bruisend rockend klinkt hun Indian Song esthetisch vuil.
Oerklanken worden als spiritueel klinkende yells repetitief uitgestoten, wat de track meteen in een bijzonder ritueel sfeertje laat baden. De uitgesponnen gitaarriffs en prominente drumslagen voegen de nodige mystiek toe, terwijl de baslijnen voor de nodige diepgewortelde basis zorgen. Zanger Guus weet zijn stem – die niet altijd op de voorgrond hoeft te staan – daarbij perfect te doseren in hoeveelheid, kracht en volume. Dat doseren, georkestreerd ‘inhouden’ maakt de impact van wat hij doet des te groter.
Instrumentaal is Indian Song ook erg sterk qua opbouw, maar evengoed rijk gevuld met een verscheurende sound, die naar het einde toe alleen nog maar opjuttender wordt. “Just let your ego go!” Wat ons betreft, de ‘yell’ van het jaar!
Zanger/ bassist Guus Van den Heuvel, gitarist Jarne Vreys (Shorty Jetson And The Lefhands, Zombikini, The Obscure) en drummer Glenn Pelckmans leggen de lat hoog en springen er dan met gemak over.
Een klassieke bluesriff wordt ingezet en de trein gaat aan het rollen. “I ain’t built for power, I ain’t built for speed.” Geen hogesnelheidstrein misschien, maar wel tonnen rhythm in deze blues. De nieuwe single Ain’t Built For Speed komt net als Dead Bells Ringing uit de preproductiesessie voor een nieuw album in Room 13 in Gent, maart 2022. Het werden helaas de laatste opnames van de betreurde Gentse bluesman Tiny Legs Tim. Die zaten wel meteen goed en zo komen drie nummers uit deze sessie terecht op het postume verzamelalbum Sing My Title dat via Bandcamp (zie link onderaan) kan besteld worden.
De vinyl-versie werd feestelijk geperst op een dubbele goudkleurige schijf in een plooihoes, ongetwijfeld een toekomstig collector’s item. Kurt Overbergh (AB) schreef over het werk van Tim De Graeve: “Tiny Legs Tim legde keer op keer zijn diepste zielenroerselen vast op plaat, waarna hij instant bij elke album release de lofredes aan elkaar kon rijgen.” Over de landsgrenzen heen titelde een magazine: “Zelden een artiest gehoord die zo hard de blues kon voelen en dit tegelijkertijd zo helder kan uitdrukken. Tim mag dan uit Vlaanderen komen, spiritueel is hij een inwoner van New Orleans.”
Eenmalig vindt er een herdenkingsconcert plaats in Gent op 28 november, dat helaas helemaal uitverkocht is. Het wordt een gezellige avond, voor één keer niet in de Missy Sippy die daarvoor te klein uitviel, maar bij Ha Concerts op volle capaciteit. Op het podium the usual suspects zoals Bruno Deneckere, Steven Troch, Guy Verlinde, Simon Raman, Sep Vermeersch en de Missy Sippy All Stars.
“De machinerie van zijn lichaam heeft het laten afweten, maar zijn ziel zal altijd bij ons zijn”, schreef de familie van Tim na zijn onverwachte overlijden in mei 2022. Daar is meer dan een jaar later nog steeds geen woord van gelogen. “Tim ging altijd maar door, hij schreef stukjes songtekst op bierviltjes en kassabonnen, kon uren gitaar spelen of met veel aandacht naar muziek van anderen luisteren, bleef eeuwig zijn vingers oefenen, zelfs op zijn ziekenhuisbed. Die creatieve stroom is helaas abrupt onderbroken.”
De release van het album Sing My Title (ook de labelnaam en een anagram van Tiny Legs Tim) is dan ook een passend eerbetoon aan deze bluesmuzikant. Het feestje op zijn geboortedag in de Handelsbeurs wordt er één met veel warmte, waar de jarige zal gevierd en gemist worden.
“Sing My Title! Speel mijn muziek, luister naar mijn muziek. Laat mij in mijn muziek verder leven.”
Voor de zesde van Het Zesde is het nog even geduld oefenen tot eind januari. Af en toe krijgen we een hapje toegeworpen om de honger onder controle te houden. De Zaden Van Morgen is na de titeltrack de tweede single uit de nieuwe plaat.
Wannes Cappelle schreef het nummer naar aanleiding van een tentoonstelling van even geleden met werk van Pieter Braecke, Hans Op de Beeck en Berlinde De Bruyckere: Verstilde Stad. Het had ook de titel kunnen zijn van dit nummer, maar Cappelle is geen donkere beeldende kunstenaar, wel een eeuwige en onverbeterlijke optimist. Want een desolate stad, door een ramp of oorlog of welke ellende dan ook getroffen, is ook een nieuw begin:
“Der groeien kansen uit d’ellende die ons jarenlang verbond. De zaden van morgen zitten hier al in de grond”
Het hele lied kent een erg intieme begeleiding die voorzichtig rond de kabbelende akoestische gitaar geweven zit, met enkel een opvallende rol voor de slidegitaar (of is het pedal-steel) die het nummer inkleurt en in majeur laat eindigen. Ook hier weer focus op de stem en de teksten. Geen afleiding met videoclips. Wannes Capelle is zo stilaan de erfgenaam van Leonard Cohen aan het worden in de lage landen, dichter-zanger op de eerste plaats.
Het lijstje van de voorjaarstour van Het Zesde Metaal waarmee ze Het Langste Jaar voorstellen wordt steeds langer. Onder meer in Gent en Leffinge werden extra data ingevoegd, want heel wat concerten zijn al uitverkocht. Die worden zeker de moeite, als we de lijn van deze twee eerste singles even doortrekken.
Veel luistergenot!
