Een emotioneel gedreven, meditatieve compositie, een doorleefde stem, ‘atmospheric grunge core’, dromerige arrangementen en een sfeervol indie synthpopnummer.
Deze week allemaal te ontdekken in onze Luminous Belge op woensdag. Artiesten van dienst zijn Tarahumara, Why Panda, Why?, Vitja Pauwels, Stake en Philemon.
De Tarahumara zijn een inheems volk woonachtig in de staat Chihuahua in het noorden van Mexico. Ze staan erom bekend lange afstanden te kunnen lopen. Tarahumara is ook de nieuwe band van het duo Alexander Serneels en Wonne Joosen. Toen Wonne en Alexander zelf in de Ardense bossen verdwaalden tijdens één van hun lange trailruns samen, bedachten ze de naam voor het project. Beide heren stonden in 2014 met hun vorige band Humble Flirt in de finale van HUMO’s Rock Rally. Nu debuteren ze met hun gloednieuwe single Hyper Real.
Hyper Real is een en sfeervol indie synthpopnummer met de stem van Lukas Hermans(Sleeper’s Reign). Lukas, die ook de tekst schreef, vertelt over het nummer: “Achteraf gezien merk ik dat het nummer gaat over jezelf bevrijden uit een soort mentale gevangenis waarin we onszelf soms plaatsen, over persoonlijke stagnatie/groei en zelfacceptatie.”
De animaties in de videoclip sluiten mooi aan bij de tekst.
Op hun debuut ep How we once looked upon tomorrow die zal verschijnen op 25 november, werkt het duo samen met Leen Diependaele en Lukas Hermans voor de vocals. De co-productie en mixing van het geheel werd gedaan door Orson Wouters.
Na enkele keren beluisteren, draaiden we de volumeknop spontaan luider en hebben de heren van Tarahumara ons volledig ingepakt. Sterk debuut!
Achter de naam Why Panda, Why? zitten drie Antwerpse twintigers die met hun minimalistische bezetting meeslepende instrumentale ambient jazz brengen. Ze lieten zicht voor hun sound inspireren door new wave jazzbands zoals Mammal Hands, GoGo Penguin, Portico Quartet en Alfa Mist. Op 28 oktober brengt het trio hun debuut ep waar deze Eternal de tweede single uit is.
Van de eerste single 315 waren we zwaar van onder de indruk en dat is met deze Eternal niet anders.
Ymre Denis, Benjamin Sas en Arne Fivez volgen er dezelfde weg als de voorganger. Het is een lyrische compositie waar de piano in de lijn ligt van het werk van Nils Frahm. Voeg daar warme sax klanken en zweverige drums aan toe en je hebt een knap dromerig pakketje.
Eternal is een emotioneel gedreven, meditatieve compositie waarin Why Panda, Why? invloeden uit de hedendaagse jazz mengen met neoklassieke componisten.
Het zou ons niet verbazen moest Why Panda, Why? volgend jaar op de grote zomerjazzfestivals staan. Deze single bewijst nogmaals dat dit trio een uniek geluid heeft dat blijft boeien.
Vitja Pauwels is een straffe multi-instrumentalist die je waarschijnlijk kent van bij Bombataz,Naima Joris, Cram Ration, Warm Bad, Lara Rossel, Woolvs of Molbilhome. Maar Vitja staat ook solo zijn mannetje. In 2019 debuteerde hij met het album Day At Half Speed waarin hij de mogelijkheden van akoestische gitaar plus live elektronische elementen exploreerde. Op 4 november verschijnt zijn tweede soloplaat Drift By/Sink In op WERF. Daarop slaat hij een meer elektrische weg in.
Sundial is afkomstig van de nieuwe plaat en is één van de weinige nummers waarin Pauwels horen is als zanger. Hij speelde de track in op zijn geliefde Stratocaster en zijn Omnichord. Het is een zweverig nummer dat Bert Juliaan Vercruysse (Dijf Sanders, Pascal Deweze, Bombataz…) perfect in beeld heeft gebracht.
Pauwels heeft iets doorleefds in zijn stem en dat past perfect bij de warme klanken die hij produceert. Hij bewijst met deze single weer dat hij zijn eigen genre maakt wat altijd een goed teken is.
Op 30 september 2022 bracht STAKE bij Hassle Records hun nieuwe album Love, Death And Decay uit. Met een sombere, post-apocalyptische en op Mad Max geïnspireerde video onthullen ze reeds het derde nummer Deadlock Eyes.
Het nummer werd geschreven middenin de lockdown en reflecteert het collectieve gevoel van somberheid en wanhoop van de band rond een ongekende wereldwijde ervaring. Zanger/gitarist Brent Vanneste zegt dat de zwaarte van de riffs dit gevoel perfect weerspiegelt.
De video bij de single Deadlock Eyes is het resultaat van een uitzonderlijke creatieve excursie. STAKE werd uitgenodigd door The Ghost Collective om mee te doen aan een theaterfestival in Mutonia, Santarcangelo Di Romagna in Italië. Daar werkten ze samen met verschillende artiesten en The Mutoids (gekend voor hun gerecycleerde kunst installaties, beïnvloed door Mad Max) aan een grote show voor het hele dorp.
Deadlock Eyes is voor hen de perfecte soundtrack voor deze uitzonderlijke reis naar Mutonia. Brent zingt en schreeuwt als nooit tevoren. Het nummer is een typisch voorbeeld van de nieuwe weg die STAKE heeft ingeslagen. Waar ze vroeger postmetal speelden, noemen ze hun nieuwe genre ‘atmospheric grunge core’. Als je het hoort donderen in Keulen, geen zorgen, ze zijn de enige band binnen dit genre.
Anton De Boes maakt onder de naam Philemon fragiele indiefolk die in de lijn ligt van Real Estate, Andy Shauf en Ellioth Smith. Twee jaar geleden bracht hij zijn debuutep Hourglass uit die hij opnam met Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove, Roosbeef) in de productiestoel. Blijkbaar werkte dat zo goed dat Deweze ook voor de nieuwe ep Familiar Stranger de productie voor z’n rekening nam. De nieuwe ep verschijnt op 30 september.
Getaway is de derde single uit de nieuwe ep en is een ode aan de NMBS. Tussen droom en nachtmerrie bevindt zich een spitstrein richting Brussel. Het is dan ook een song over in slaap vallen op de trein.
Het is een wondermooie compositie met warme, dromerige arrangementen die af en toe een link hebben met The Beatles in hun psychedelische fase. De intro is nog vrij ingetogen maar naarmate het nummer vordert, vult Philemon het briljant aan met meer kleurrijke arrangementen.
Philemon komt hier dicht in de buurt van Badly Drawn Boy die ook zo’n pareltjes uit zijn mouw kan schudden. Met zo’n knappe single kijken we zeker reikhalzend uit naar de tweede ep van deze talentvolle kerel.
Veel luistergenot!
