De romantische Belgische versie van Gainsbourg is sinds een tijdje gestopt met lachen van miserie. Meer nog, sinds het overtollige hartzeer waar Ha Ha Heartbreak in verzoop heeft Maarten Devoldere weer vlinders gehuisvest in zijn solide buik. De sierlijke verteerde popcorn, door maag en darmsap, maakt plaats voor de eerste echte single van zijn vierde album Karaoke Moon en croont Warhaus Where The Names Are Real op gang.
Wereldvrede lonkt achter de hoek, moesten meer mannen zoals Maarten over hun “Emily’s” schrijven. Hij omschrijft haar niet alleen als het goddelijke lichaam, ook de kwetsbaarheid van een prille relatie komt naar voren in dit nummer. Is het wel “goed genoeg”, voor minder dan die echtheid mag de toekomst ons kleurboek niet vol tekenen.
“We’re a strip club, honey, where the names are real” &
“The ding dong and the quack quack
When I’m paranoid, when I distrust
When pornography is looking back at us”
Het libido van de man is bedreigend voor porno, een boude uitspraak, toch klinkt het wederom als een geiligheid waar droge zomers zich vanzelf oplossen, dixit Frank Deboosere. Eenmaal het grondwaterpeil weer op punt staat, rijden we met onze opgewonden hot wheels het drassige medialandschap in richting een kastaar voor warmbloedig wijsje van het jaar.
Warhaus heeft het nadeel van in een te talentvolle bubbel ontbolsterd te zijn. Lijntjes kunnen ze best naast elkaar trekken. De vriendschap en onderling respect maakt plaats voor alle succesvolle muzikale projecten waar we op zijn tijd van kunnen genieten. Inventieve vriendjes die ons huidige muzieklandschap kleuren verdienen onze warme knuffel, los van eenzame recensenten die hopen dat ze ons blijven bedienen tot in den treure.
10 november kan je de band nog lichtjes kwijlend zien in het prachtige Polen.
Facebook – Instagram – Website
