“Belachelijk elegante ludieke prestigieuze originele punk”, zo presenteren Wallaroos zich op hun eigen smoelenboekpagina. Wel, het heeft allemaal even geduurd: persingen en zorgvuldig alles verprutsende oerdegelijke en zeer accurate Germanen zaten er voor iets tussen.
Wat er ook voor iets tussen zat: het is een oplage van 400 exemplaren, telkens twee singles, die elk in een gerecycleerde hoes zitten. Niemand heeft dezelfde hoes. Het duurde uiteraard wel even alvorens de heren Pang Pang en Wallaroos kringloop- en rommelmarktgewijs voldoende hoesjes hadden verzameld.
Zelf hebben we de hoesjes van Rubberen Robbie, de Nederlandse Sterre die viere kar na val en Een maal twee maal drie maal een kusje van Lizzie, maar het kon net zo goed een singlehoesje van Willy Sommers of BZN zijn geweest. Daarop in knullig koddige letters met allerlei kleuren stift de bandnaam geschreven en klaar.
Leuk idee, dat zeker. Het doet ons wat denken aan het fenomeen van gerecycleerde cassettes waarop dan nieuwe muziek komt te staan. Geen zelf opgenomen bandjes maar bandjes van andere bands waarop een band zijn nieuwe release uitbrengt. Recycleren als hip fenomeen.
Soit, roze en turquoise zijn de plaatjes, elk de helft, dus voor de puristen die alleen zwart vinyl willen, de oorspronkelijke singles zijn er niet meer bij. Kar na val-listen zullen zich misschien een hersencel verschieten maar zo is het nu eenmaal. De band weigerde, die willen kleur in hun leven en plaatjes.
Vier nummers krijgen we te horen: Underwear, Cry Sky, Fuck Fox en Breek Het Kot Af (als de taloren op zijn). Rock-‘n-roll met een hoek af en bandleden die houden van slechte slagers, daar moesten we uiteraard het fijne van weten, dus we gingen aan het luisteren.
Calvin Kleins onderbroeken vormen de intro van Underwear dat gelijk speedcountry, surf en knettergekte met elkaar verenigt. Dit is dikke pret, met een toeter en eigenlijk helemaal iets voor een label als Voodoo Rhythm. Feestmuziek voor bezopen dansende flamingo’s? Cry Sky is ska, een soort van toch, ook met toeter, maar ook met orgeltje om de boel op te fleuren. Fuck Fox is vaudeville rock-‘n-roll met wahwahstemmetjes en een rollende bas. Heerlijk marginaal, zo fout dat het weer extreem leuk wordt. The Stray Cats in de wereld van de Zangeres Zonder Naam. En dat onnozel einde maakt het helemaal af.
Breek Het Kot Af kan zo op een Alle Dertien Goed of als ambiance-nummerke bij Op Volle Toeren. Ze zouden nog dansen ook, en met taloren smijten en een schoon putteke in de muur, door het met flamingo’s versierde behangpapier heen.
Met leden van over het hele Vlaamsche land maakt Wallaroos al tien jaar feestzalen en punkfests onveilig met hun opgewekte mengelmoes van wat ze zelf leuk vinden. Uitgebracht op Maria Klimopdag zal het kwestie zijn van je te haasten, want de plaatjes verkopen als worstenbroodjes.
