Niet dat we stroop willen smeren aan de baard van het Kortrijkse MayWay Records, maar zeggen dat het label een neus heeft voor talent is een understatement. Een paar weken geleden nog vertrokken we met open mond uit De Kreun na het zien van Arend Delabie en nu is er TJE. Niet dat deze laatste zomaar uit de lucht komt vallen. Vorig jaar eindigden ze nog als derde op Humo’s Rock Rally en of je er nu tegen of voor bent, zo’n plaats betekent nog altijd iets in de Belgische muziekindustrie. Een prijs die je niet zomaar cadeau krijgt ook, maar wie ooit het trio aan het werk zag weet dat die eigenlijk de logica zelve is.
De spilfiguur waarrond TJE (drie letters die duiden op een verkleinwoord) draait, is Lindy Versyck. Is ze op het podium van de Meltheads een ongetemde wildebras dan is ze bij TJE compleet het tegenovergestelde. Timide, bijna verlegen en volledig teruggetrokken in haar eigen droomwereldje.
Het muzikale universum van TJE wordt verder vorm gegeven door Melvin Slabbinck en Klaas Leyssen die we al een tijdje kennen van The Yummy Mouths. Echoes gaat over de circulaire beweging waarin je je eigen persoon in vraag stelt. Jezelf tegenkomen in de zoektocht naar nieuwe inzichten en prikkels. Een thema dat als geen ander past bij de muziek van TJE. Hoewel toegankelijk, is het duidelijk dat de band nooit zal gaan voor het klassieke, voorspelbare songpatroon.
Echoes klinkt vrij minimalistisch. Het is gebouwd op repetitief, ingenieus gitaargetokkel en weldoordachte distorted achtergrondgeluiden die op het eerste gehoor haaks staan op de dreampop die Lindy brengt, maar na een paar draaibeurten één perfect geheel vormen.
Lindy zal het waarschijnlijk nog een tijdje moeten horen, maar door haar nasale stemgeluid wordt ze vaak vergeleken met Björk of dichter bij huis met Birsen Uçar van Hydrogen Sea. Parallellen die ook getrokken worden omdat TJE, net als deze artiesten, graag feeërieke paden bewandelt. Wees er echter maar zeker van dat iedereen het in de kortste tijd vooral over TJE en Lindy Versyck zal hebben.
