Zijn het de oude Ramones of de nieuwe Paranoiacs? Doet er niks toe. Dit is punk, recht doorheen garagedeuren geramd, en ze gaan rammerammeramme op dit, de opwindendste lap rokkenrol die we in tijden gehoord hebben. En we horen weleens wat, hier.
Wat hierover te schrijven? Niks te schrijven, gewoon luisteren. De edele kunst van de pogo beoefenen. Jezelf laten weten dat je nog steeds zeventien bent. En hopen dat die mooie jongen of dat al even mooie meisje – het is aan jullie – nog eens voorbij de deur passeert. Dat hart dat overslaat. Dat soort gevoel. Teenage Kicks, dit.
Oudere jongere of andersom, beetje schuw, droeg ooit veiligheidsspelden in dingen en las vooral te veel om slecht te zijn. Punkrock stuwde het joch op in de vaart der volkeren, The Smiths redden zijn leven, The Ramones leerden hem tellen, en verder doet hij maar wat. Hij leeft nog.
