Wie van onze lezers heeft al een zwarte zwaan gezien? Ze bestaan natuurlijk wel, in Australië om precies te zijn, maar tot eind 17e eeuw waren ze onbekend in Europa en betekende ‘een zwarte zwaan zien’ iets onwaarschijnlijks en buitengewoons beleven. Dat idee inspireerde Thomas Antonios en Tetsuroh Konishi: hun compositie verwijst naar het zich herinneren van zo’n gebeurtenis, wetende dat je zoiets waarschijnlijk nooit meer zal meemaken.
Toen we Thomas Antonios op Radio Scorpio leerden kennen, waren we meteen diep onder de indruk van zijn virtuoze snarenspel, maar tegelijk vroegen we ons af waartoe hij in staat zou zijn met meer instrumenten aan boord. Hier krijgen we het antwoord. Thomas speelt oudtar, een uniek instrument dat de traditionele Arabische oud combineert met de klassieke gitaar, terwijl Tetsuroh pure melancholie uit zijn trompet tevoorschijn tovert.
Het resultaat is een nummer dat geen woorden nodig heeft om te ontroeren.
Verrassende wendingen zorgen ervoor dat je zelfs na verschillende luisterbeurten nog niet kan voorspellen waar het naartoe gaat, en toch weten de twee meestermuzikanten perfect waar ze heen willen. Een zwarte zwaan zien is misschien niet iedereen gegeven, maar hier zijn we alleszins getuige van muzikale magie.
