Ondertussen is Sylvie Kreusch ‘bigger than big4 in België en ook wel een beetje in de wereld. Wat begon met een carrière bij de onvolprezen Soldier’s Heart en later naast Maarten Devoldere bij Warhaus ontaardde uiteindelijk in een glansrijke solocarrière waar menig artiest jaloers op kan zijn.
Haar eerste echte soloplaat Montbray is één van de sterkste, en bij uitbreiding meest originele titels uit het recente Belpop-rijk. Binnenkort komt er een nieuwe uit en tot nu toe mochten we ons laven aan de heavenly pop songs die Comic Trip en Hocus Pocus zonder meer zijn. Sinds vandaag hoort daar ook Ride Away bij.
Qua stem is Kreusch nog niks veranderd, waarom zou ze? Never change a winning team. Ze zingt en hijgt nog steeds zoals de onbereikbare Lolita, met dank aan Jane Birkin, maar Ride Away is muzikaal toch iets anders. Enerzijds wederom met dank aan een andere grote dame, in dit geval Nancy Sinatra, maar meer dan origineel genoeg om te kunnen spreken van een perfecte popsong met country-invloeden die, ook al ben je de grootste azijnpisser of depressieve neuroot, je toch vrolijk maakt. Zet ‘em op je Spotify-afspeellijst, wandel naar buiten, fluit en zie met la Kreusch het leven door een roze bril.
