Ja, ok. Een indieplaatje. Even verhelderen: indieplaatjes zijn er bij de vloot, dat weet ieder kind. Daarbij vervelen ze ook wel heel snel dus.
Nu deze is dan weer een uitzondering, en dat is moeilijk te bereiken binnen het genre. Weinig artiesten combineren een upbeat Foals-vibe met een Tame Impala-sound en komen er mee weg. Zodra de song begint, waan je jezelf op Woodstock, helemaal stoned, maar zonder idee waar je eigenlijk bent. Het brein achter deze song is trouwens de drummer van Wooly Mammoths, voor wie dat iets zegt, voor wie dit niets zegt: ook de moeite om eens te beluisteren.
Het is geen oorwurm, de stem laat je niet meteen hunkeren naar een tweede luistersessie, maar we zijn fan en vooral erg benieuwd naar the next one! Er zit potentie in!
