Ripsime, dat je moet uitspreken als “Ripsy May“, draait al een tijdje mee. De band kon altijd wel op enigszins positieve kritieken rekenen, helaas zat er altijd wel ergens een kink in de kabel. Zoals bij zovelen was dat ook bij hen de covidpandemie, maar de Armeense zangeres zat ook nog ‘geplaagd’ met een burgeroorlog in haar geboortedorp Artsakh. Ripsime besloot in Londen te blijven en omringde zich daar met wat producers.
Na een paar ep’s probeert de band met hun nieuwste nummer Paradise opnieuw voet aan de grond te krijgen. Gelaagde elektronische pop met wortels in de nineties – denk aan Sneaker Pimps of zelfs onze eigen Hooverphonic – waarin stilgestaan wordt bij degenen die we te vroeg zijn verloren.
Rouw verpakt in sprookjesachtige pop met een Kate Bush-achtige stem die je meevoert naar een mysterieus woud vol verrassingen. Poppy met synths met een gezond Pet Shop Boys-niveau zonder dat het al te gedateerd of te irritant klinkt. Slecht is het allemaal niet en zelfs de moeite waard als je van dit soort muziekjes houdt, of ze echt het verschil zullen maken valt dan weer sterk te betwijfelen, want dit heb je al zo vaak gehoord!
