Ja, ze zijn goed. Nog iets? Af en toe moeten we namelijk direct zijn al is het moeilijk om nog directer te zijn dan Rehash. En die komen van bij ons en zijn blijven hangen in dat wat bij ons de jaren tachtig heet, al zijn ze te jong. Maar toch: er dreigt iets nucleairs in en uit hun sturm und drang, wanhopig gaten koppend in wat hen nu nog ommuurd.
Ze hadden al een single uit maar waarom daarover lullen en lallen als ze al een nieuwe hebben? Deze, een dubbelsingle zelfs. Twee songs, twee happen desillusie maar er zit ook een zekere joy de vivre in hun postpunk.
Als we een tip kunnen geven: Rehash heeft het in zich om, als ze het menen, de nieuwe Noordkaap te worden. Die zijn tenslotte ook als Gruppenbild begonnen, uit de donkerste mijnen maar werkten zich op, daaruit. Rehash zit nu nog in die ondergrond, maar komt hopelijk uit die holen gekropen. Hun zanger meent het. En wij ook, want ze zijn wat we in de eerste zin al beweerden.
