Is Peuk onze beste band, hier, nu? Whatever. Maakt niet uit. Ze hoeven het niet in het Colloseum tegen laaiende leeuwen op te nemen. Geen competitie dus. Ze hebben, wat poppy punk of punky pop betreft dan ook geen competitie, hier en nu.
Good Old Ways, dat had zo uit 1977 kunnen komen, Nele Janssen haar gitaar stond toen al op het podium van de Roxy en de Marquee en de 100 Club in Londen te wachten, het gespuw ontwijkend maar nooit wijkend voor niks en niemand. Dit is: opwinding. Dit is: opwinding. Dit is: opwinding. Dit is: opwinding. Dit is: opwinding. En als John Peel in ’78 vijf keer na elkaar Teenage Kicks (The Undertones) draaide, dan mogen wij dit ook schrijven en herhalen en blijven herhalen. Wat hebben we te herhalen?
Dit. Djiezes Kraaist, Jezus krijst aan kruisen allerhande maar dit is – hang daar goed, maat – de beste Belgische single van het jaar. En we zijn nog nauwelijks vertrokken, wat dat jaar betreft. Het is namelijk pas 14 april als hun lp uitkomt en Peuk ook, live, zo ongeveer overal. Een simpel bezoek aan hun site kan al wat informatie opleveren. En laat ons nu met rust. We zijn of waren ooit jong en we willen wat. Vooral Peuk.
