‘Ta-da-dam. Ta da dié dam…’ De dienstdoende hersenchirurg keek, tikje beschuldigend, naar ons en zei dat we dit niet meer uit ons hoofd gaan krijgen.
Ze zijn Ottus en ze komen uit de Vurige Stede, Luik. “Il neige sur Liège” zong Brel, begrijpend, maar het sneeuwt niet in Easy want het zomert waanzinnig, eind augustus, en begin september komt hun lp uit. Dit moet de derde single daaruit zijn waarin het volop zomert en mensen frisbees naar medemensen en andere dieren gooien.
Maar Ottus gooit een bot om in te bijten. Loïc Holzemer, frontman, is geen groot zanger want hij heeft te veel gruis uit asbakken gevreten wat hem dan weer tot een groot zanger maakt. En de rest van de band – er zijn er vier van hen, dus kijk af en toe eens achterom, ze volgen – volgen en spelen alles op Easy. Het zomert er dus waanzinnig in, parken openen zich als picknickmanden en het zal wel goed zijn om te leven in het hier en nu van de zomer. Maar ook in het herfstige van mist en de grafzerken daarin gaat dit in ons hoofd blijven zitten.
Tien september: live op Tempo Colour Festival, bij hen, velig thuis, in Luik. En koop hun plaat. En laat je opereren. Al krijgt niet één hersenchirurg dit nog ooit uit je hoofd.
