Het is ondertussen bijna zo’n tien jaar geleden dat het eerste album van Newmoon verscheen. De naam heeft trouwens niets te maken met de vampierfilm waarin Kristen Stewart haar melktanden liet zien, wel met het nummer van Elliot Smith. Melancholie troef dus bij dit vijftal.
Oorspronkelijk afkomstig uit een hardcoremilieu, maar voor Newmoon werd overduidelijk het shoegazepad gekozen. De band is nooit echt doorgebroken zoals het moet, maar shoegaze is dan ook een genre dat doorgaans alleen maar het pad van de fijnproevers kruist. Om grote woorden te gebruiken – soms mag dat – staat Newmoon samen met Slow Crush eenzaam aan de top als we het over de Belgische shoegazescene hebben.
Wie shoegaze zegt, kan niet anders dan na de komma Slowdive mompelen. Die invloeden zijn er overduidelijk en worden nooit onder stoelen of banken gestoken, want voor hun laatste album Temporary Light werd de mastering overgelaten aan Simon Scott, drummer van…
De nieuwe single Same Distance komt overigens van de opnamesessies van de laatste plaat, maar die door plaatsgebrek toch niet de eindmeet haalden. Gelukkig is het geen afdankertje die alsnog op de streamingdiensten belandt, want meteen word je meegezogen door zwevende gitaargolven die een wel zeer zware Slowdive-invloed hebben. Niet dat daar in Tiktok-dagen iets mis mee is.
Terwijl je dit leest vertoeft de band in Amerika om er te touren. Zo lang ze maar niet buiten gebonjourd worden zoals hun stadsgenoten The Kids, denk je dan. Daarna wordt het wellicht werken aan de vierde plaat. Dat hopen we toch en nog meer hopen we Newmoon op een Belgisch podium te zien.
Facebook – Instagram – Website
