Vorig jaar leerden we Narwhal kennen met hun knappe debuutep Kameel. De band maakt songs die ontstaan zijn uit improvisatie en speelplezier en vrij van genres. Een etiket op hun songs kleven is dan ook zo goed als onmogelijk maar we kunnen het een cocktail van psychedelica, postrock, stoner, ethio jazz, afrobeat en flamenco noemen.
De debuutep stond in het teken van Afrika, de tweede ep is een ode aan de gemaskerde held Zorro. Als teaser krijgen we het titelnummer: een aanstekelijke, groovy song waar redelijk wat vuur in zit. De Oosterse, psychedelische invloeden zijn duidelijk terug horen maar in het (zogezegde) refrein klinkt het nummer vooral heel donker en stevig.
Het verband met Zorro horen we niet onmiddelijk maar die link maakt de clip wel duidelijk. Narwhal levert hier opnieuw een boeiende song af waar we echt geen genoeg van kunnen krijgen.
Met de release krijgen we ook de ep Zorro. De 4 nummers zijn genoemd naar personages uit de oude serie Zorro, zo pleit de titeltrack voor het vechten voor de goede zaak. Tornado is het paard van Zorro. Het nummer Elena staat voor Zorro’s ‘love interest’ en Sergent Garcia verwijst naar het heen en weer geslingerd worden tussen het plichtsgevoel en de goede inborst.
Narwhal brengt met Zorro een creatieve, maar bovenal erg energieke en aanstekelijke ep.
