Zou zo’n nummer mogelijk zijn geweest zonder Stromae? In ieder geval opende hij een deur waar veel jonge muzikanten doorheen zijn geglipt. Maar in plaats van de soms opzwepende technobeats zingt Monarcq over afrobeats. En creëert met Adem een nummer dat alles in zich heeft om een zomerhit te worden. Je kunt inademen. En dan weer uitademen.
Mathieux Ngoie Kapaj is een Belgisch-Congolees artiest. Hij zingt in Adem vooral in het Nederlands en een beetje in het Frans. Dat klinkt heel fris en ongehoord op het ritme. Op het strandfeest van je keuze kan dit ertoe leiden dat de dj het nummer steeds opnieuw moet draaien. Totdat iedereen tenminste het refrein kan meezingen. Of gewoon in en uit kan ademen. Zoals bij veel afrobeats-nummers is het moeilijk om onbewogen te blijven. De dans is al inbegrepen.
Maar ondanks de geschiktheid voor feestjes slaagt Monarcq er ook in om zijn verhaal een plaats te geven. Het verhaal over hoe het de jongeman van de straat moeilijk wordt gemaakt om in het systeem te functioneren. Het is ons niet helemaal duidelijk wat hij precies met die ademhaling bedoelt. Maar misschien heeft hij ook yoga ontdekt om gecentreerd te blijven. Na dansen met de duivel en zingen met de engelen.
Het maakt niet echt uit. Wat belangrijker is, is dat Monarcq ook een kwaliteit heeft die vaak een rol speelt in reggae, dancehall of afrobeats: het feit dat je een moeilijke beginsituatie beschrijft en dan een soort verlossing vindt die zo leuk is dat je alleen nog maar kunt dansen. Bob Marley zei ooit dat wanneer de muziek je raakt, je geen pijn voelt. Dat geldt ook hier. En als je nog iets nodig hebt: Adem!
