Ken je dat gevoel: je zit aan iemand te denken, vraagt je af hoe het met hen gaat en de volgende dag krijg je bericht van/over die persoon? Dat is precies hoe het ons deze week verging toen we te horen kregen dat saxofonist (en warme mens) Mattias De Craene, bezig is aan een nieuw album. Hoera dachten wij, want De Craene stelt nooit teleur.
Opnieuw filmmuziek? Ja inderdaad, want ook in 2021 releasete Mattias al eens een album vol filmmuziek, Patterns for (a) film. Belangrijk details is wel dat het toen over een imaginaire prent ging. We spraken er hem toen over in de Gentse Sphinx.
Geen imaginaire film deze keer, wel een imaginaire soundtrack bij de surrealistische, avant-garde film van de Chileens-Franse regisseur Alejandro Jodorowsky: The Holy Mountain (1973). “Mijn hoofd, mijn ziel – en dus ook mijn muziek – komen thuis bij deze film”, aldus De Craene. En in dat hoofd waart muziek rond die je zelden elders hoort.
De tenorsaxofoon vormt zoals steeds de basis van De Craene’s composities, maar is nauwelijks nog herkenbaar als dusdanig. Galm, (granulaire) distortion, synths, samples… Mattias brengt ze samen tot een dreigende soundscape die in eerste instantie best angstaanjagend klinkt. Het gevecht tussen de zacht, zalvend zang en de machinaal verscheurde saxklanken wordt beslecht in het voordeel van de menselijke warmte.
Rust en je plaats vinden in een soms kille en bedreigende wereld, daar lijkt dit nummer over te gaan. De zoektocht naar warmte en menselijk contact, er zijn voor elkaar. Daar draait het tenslotte allemaal om.
Mattias De Craene presenteert zijn nieuwe album op 16 oktober op Videodroom tijdens Film Fest Gent, twee dagen later doet hij dat nog eens over op het Leiden International Film Festival. Het album A House Where I Dream verschijnt op 11 oktober.
