Drie heren uit Gent, de Kempen en Oostende dronken op een avond iets te veel sprodka (mix van vodka en sprite, red.) en begonnen spontaan garagerock te maken. Deze heren, ook wel bekend als Kookaburra, brengen nu hun debuut EP Mystery Girl uit.
Een op hol geslagen kippenhok opent Late Night Walking op majestueuze wijze om daaropvolgend alle etiquette te laten vallen en een vuile mix van lo-fi drum- en gitaarlawaai op ons te lossen. In combinatie met een ietwat vervreemdende vocaal, voelt dit aan als hét ultieme ‘drunk man’s anthem’. Opvolger Prat volgt chronologisch voorgaand uitgestippeld parcours en laat aanvoelen dat je ons maar beter gerust kan laten. De kater begint in te zinken.
Mystery Girl breekt de verhaallijn met een ballade over een meisje dat wel eens belangrijk kan zijn in ons leven. Een melancholische vocaal beaamt dat. De vettige gitaarlijnen trekken dit echter in twijfel. Een haat-liefde relatie misschien?
Plotsklaps worden we naar ongeziene hoogten gestuurd met de aanvang van Sprodka. Wat initieel aanvoelt als een bovenaardse geestesstemming, lijkt plots in de afgrond neer te storten, wanneer we beseffen dat voornoemde kater weer in aantocht is. Niet dat het ons veel interesseert, want gedurende Korsakov wanen we ons in een roes die aanvoelt alsof lsd zich mengt met de tientallen liters sprodka in ons rottend darmenstelsel.
Mystery Girl brengt het beste in lo-fi garagerock naar boven en bewijst dat punk ook origineel kan zijn. Melancholische klaagzangen, vettige gitaarriffs en opstapelende sprodka-katers nemen ons in de ban en laten niet meer los. En dat vinden we best oké.
MATHIAS BEX
