Jij denkt nu misschien: “Karel Ceulenaere, Karel Ceulenaere… waar heb ik die naam nog gehoord?” Een terechte en eigenlijk helemaal niet zo’n gekke vraag. Want de man laat zich al jaren opmerken in de Belgische jazzscene. Je zag hem bijvoorbeeld zeker al eens bij Black Flower of John Ghost achter een klavier staan.
Dié Karel heeft dus nu zijn eigen trio dat verder ook bevolkt wordt door Cyrille Obermüller op contrabas en Gert-Jan Dreessen aan de drums, namen die hier ook al vaker de revue passeerden.
Op 28 oktober verschijnt hun debuutplaat Adult Swing en Two Little Robots wil even een geurstaal geven wat er op komst is.
Karel bevindt zich deze keer aan de vleugelpiano en laat zich graag beïnvloeden door de Aka Moons en Jozef Dumoulins van deze wereld. Hij zou ook affiniteit voelen met de Braziliaanse saudade. Niet dat we daar nu zoveel van horen in Two Little Robots.
Wel horen we een, in eerste instantie, nogal stevig hakkende rechterhand akkoorden aanslaan op de piano terwijl de linkerhand wat weifelend tracht de boel te laten swingen.
Twee minuten ver in het nummer verandert de sfeer, harmonie en zalvend samenspel creëren een late night jazzclubsfeer. Maar zoals dat wel eens durft gaan late at night, ontstaat er een wat bitsige woordenwisseling. We horen geagiteerde piano-aanslagen, nerveus drumwerk en een baslijn die ondanks alles blijft proberen de kalmte te bewaren. Een lovenswaardig initiatief uiteraard, dat uiteindelijk ook wel vruchten afwerpt. Diep in de tweede helft van het nummer hervindt KCT de rust en worden in alle kalmte naar de uitgang begeleid.
En wat dan met die twee robots? Waarlijk geen idee, dat vraag je best eens aan Karel als je hem ergens te lande tegenkomt op een podium.
