Hij is er! Het nummer dat ons (lees: België) gaat vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. Hooverphonic heeft uiteindelijk de eer dan toch op zich genomen om het pareltje, Release Me, hiervoor af te leveren. We denken evenwel om deze song in twee richtingen te bekijken, enerzijds als nieuwe single van onze Belgian proud, anderzijds als kanshebber op de desbetreffende wedstrijd, want dat is het toch per slot van rekening…
Als we zeggen een pareltje, dan is het dat toch weer. Een mooie ballade zoals alleen Hooverphonic er eentje kan componeren. Het is de perfectie nabij waarbij de breekbare stem van Luka Cruysberghs je gewoonweg laat wegdromen. De Alex Calliers (sic), en de Raymond Geertsen (sic) van deze wereld zijn er dus weerom in geslaagd het Hooverphonic-gehalte volledig tot hun recht te laten komen. Misschien wordt het wel eens tijd om deze mannen te bellen met de vraag een Bond-song te laten maken. Dat zou pas écht wat zijn voor onze Belgische muziekscene!
En dan blijft er natuurlijk de vraag van één miljoen: is het een kanshebber om te winnen? Uiteraard is het af te wachten wat de anderen gaan inzenden. Naar jaarlijkse gewoonte zullen er wel wat gedrochten bijzitten, maar het zijn vaak deze die net hoog scoren. Mogen we naast het politieke kijken van heel de show? We hebben de indruk dat dit een beetje is geminderd, zeker als je de laatste winnaars bekijkt. Maar de buitenlandse reputatie van deze band kan zijn steentje wel bijdragen… Volgens ons gaan ze zeker in de finale geraken, maar dan is het jammer genoeg koffiedik kijken. Misschien is de song wat te gewoontjes voor Eurosong. Misschien is de song eerder te goed voor het festival? Misschien moeten we eerder afstappen van ballades, tegelplakkers of kniezwengelende rocknummers, willen we eens winnen. Als we dit al willen uiteraard…
Kortom, wij vinden dit een goed, degelijk Hooverphonic-composiet, finalewaardig, maar daar blijft het waarschijnlijk dan ook bij. Al weet je maar nooit…
Francis Van Den Broeck
